Een solidariteitsactie in Hong Kong met de Triumph-arbeidsters voor de Triumph Shop aldaar. Bron: defendjobsphilippines.webs.com.
Redactie buitenland
Triumph International is een Duits/Zwitserse textielmultinational met wereldwijd meer dan 36.500 arbeiders in dienst en een jaarlijkse winst van boven de miljard euro. Op de Filippijnen sloot deze multinational in 2009 twee textielfabrieken en ontsloeg duizenden, merendeels oudere, werkneemsters van de ene op de andere dag. De arbeidsters kwamen in verzet en organiseren sindsdien internationale solidariteit voor hun zaak.
Achter het globale aanpassingsplan dat de multinational in gang zette na het begin van de crisis, en als reden opgeeft voor de sluiting, gaat veel meer schuil. De arbeidsters op de Filippijnen worden sinds 1975 georganiseerd door de bedrijfsvakbond BPMTI. Vanaf de oprichting van BPMTI deed de Triumph-bedrijfsleiding aan union busting en probeerde met alle middelen deze organisatie van de arbeidsters te breken. Maar de kracht van georganiseerde arbeidsters bleek sterker en met een aantal succesvolle stakingen, zoals die van drie maanden in 1985, wisten ze de aanwezigheid van de BPMTI in de fabrieken te garanderen.
Toen de bedrijfsleiding maanden voor de sluiting grote partijen textielvoorraden de fabrieken uitloodste, begon de vakbond onraad te ruiken. De vakbond leverde al eerder officieel kritiek op het aanpassingsplan, dat textielarbeidsters met een dagloon van zeven tot tien euro ontslaat terwijl de winsten van Triumph International reusachtig zijn. De waarde van de Triumph op de Filippijnen was van 1989 tot 2007 van 189 naar 745 miljoen Filippijnse peso gegroeid. Zo slecht was het dus niet gesteld met de levensvatbaarheid van de fabrieken.
De echte reden van de sluitingen was dan ook dat de invloed van de BPMTI in de fabrieken niet te breken was. Triumph International besloot zich terug te trekken uit de Filippijnen en in andere landen de productie onder te brengen. De verkoop van de producten van deze multinational op de Filippijnen gaat gewoon door.
De BPMTI organiseerde gelijk na de sluiting picketlines voor de fabriek, om te voorkomen dat Triumph de voorraden en machines zou weghalen. De eis van de actievoerders was dat de productiemiddelen in handen van de arbeidsters zouden komen, zodat zij de productie in eigen beheer konden voortzetten. Tegen deze picketlines werden gewelddadige knokploegen ingezet om het wegsluizen van de productiemiddelen toch mogelijk te maken. De Filippijnse staat steunde Triumph en niet de arbeidsters.
Een groot deel van de ontslagen arbeidsters van de fabrieken van Triumph hebben er dertig jaar gewerkt. Er is geen perspectief op een andere baan. Een groep voormalige arbeidsters is sindsdien verwikkeld in een juridische procedure tegen Triumph. Met het maken van tassen in een eigen coöperatie, en de verkoop daarvan wereldwijd aan organisaties die met de strijd solidair zijn, proberen ze genoeg inkomsten te genereren om de strijd voort te zetten. Vanuit de strijd van de Triumph textielarbeidsters ontstond het actiecentrum Defend Jobs Philippines, dat zich inzet voor gewoon goed werk en een leefbaar inkomen.
Vertegenwoordigers van de ontslagen Triumph-arbeidsters gaan de wereld over om hun aanklacht tegen deze praktijken van multinationals onder de aandacht te brengen. Begin oktober komt er iemand van het Filippijnse actiecentrum naar Nederland, onder meer om deel te nemen aan de Nederlandse SchoneKleren Campagne. Als het programma het toelaat zal er ook een interview met Manifest plaatsvinden voor de volgende editie.