Jan Ilsink
Op 30 september organiseerde de NCPN een conferentie over 'jongeren en bedrijvenwerk' (Voor foto zie Manifest 10). De conferentie was een stap in de voorbereiding van het Zesde Congres dat in december zal worden gehouden. Op de conferentie kwamen jongeren aan het woord om te vertellen over de materiële situatie waarin ze verkeren en de ideologische vraagstukken die ze tegenkomen. En niet alleen analyseerden ze hun leefomstandigheden. Ze deelden ook hun ervaringen hoe die te verbeteren!
Drie onderwerpen waren geprogrammeerd: de arbeidssituatie en voorwaarden van 'vakkenvullers' bij een groot winkelbedrijf, de materiële voorwaarden om te kunnen studeren aan de Universiteit van Groningen, en het inschakelen van jongeren bij vakbondsacties voor betere arbeidsvoorwaarden - zoals die van de 'schoonmakers'- dat in het initiatief 'Bondgenootje' vorm krijgt.
Jammer genoeg moest de inleider van dit laatste onderwerp het door hoge werklast laten afweten, waardoor hij geen vrij kon krijgen. De inleidingen over de supermarkt en de Groninger Studentenbond leverden evenwel genoeg stof op voor een geslaagde conferentie. Voor werknemers bij een supermarkt, onder wie 'vakkenvullers' bestaat er een cao. Deze wordt vaak niet nageleefd om dat het personeel de inhoud niet kent. Ook het lagere management heeft de regelingen in de cao niet paraat. Zo wordt er dikwijls geen toeslag betaald als er na 20.00 uur wordt gewerkt, terwijl dat wel in de cao is geregeld. Met acties als een petitie, waarmee het hele personeel kon worden geïnformeerd en betrokken, is de uitbetaling van deze toeslag alsnog geëffectueerd. Er worden nu twee vervolgstappen ondernomen. De eerste is de uitbetaling van de toeslag met terugwerkende kracht te realiseren. De tweede om de toeslagen ook te laten gelden voor werkers die een contract van minder dan 12 uur per week hebben.
De situatie voor studenten van het academisch onderwijs is dermate aan het verslechteren dat studeren nog slechts wordt weggelegd voor rijkeluiskinderen. Immers een student die afstudeert moet rekenen dat hij dan een studieschuld van 40.000 euro heeft. Als er op dat moment een goede baan met een vorstelijk inkomen lokt, is een studie nog te overwegen. Maar als het uitzicht op een baan, laat staan een goede, ontbreekt, dan zal een jongere uit een 'modaal gezin' wel uit zijn hoofd laten om zich in de schulden te steken. Nog afgezien van de slechte onderhandelingspositie die je als nieuwkomer op de arbeidsmarkt hebt met een schuld van 40.000 euro om je nek! In acties van studenten tegen dit afbraakbeleid, dat met de kabinetsplannen voor een 'studie leenstelsel' en de afschaffing van de ov-studentenkaart een nieuw dieptepunt bereikt, wreekt zich echter de lage organisatiegraad van studenten. Daardoor worden hun, polderende in plaats van strijdbare, belangenbehartigers niet gecorrigeerd!
De aanvallen op jongeren als makkelijke prooi voor nieuwe bezuinigingen, omdat ze vaak nog weinig economische verplichtingen kennen, zullen voortgaan. Het verzet zal daarom groeien. De jongeren van NCPN en CJB zullen doorgaan hun bijdrage aan dit verzet te versterken. Zij zullen daardoor meer praktische ervaringen opdoen in de concrete strijd, waardoor ook de behoefte aan scholing toeneemt. Deze conferentie was daarom zeker niet de laatste!