De PvdA-leiding, mede-architecten van het schadelijke neoliberale beleid van de afgelopen tientallen jaren sinds Wim Kok het roer overnam, gaat door met het bedonderen van het progressieve deel van haar achterban en de meerderheid van de werkenden (laag, modaal en midden) in Nederland. Nu nog bepalen de lokale, provinciale en landelijke bestuurders en carrièrejagers van de PvdA het beeld. Zij mogen overal rondbazuinen dat het allemaal wel snor zit. Een opstand zoals in en om de VVD vindt nog niet plaats.
Maar nu de hogere inkomens de VVD hebben weten te overtuigen dat nivelleren zijn grenzen heeft en toch vooral aan de onderkant van het loongebouw moet plaatsvinden en de PvdA-leiding ermee akkoord is gegaan, zullen de panelen weer gaan verschuiven. Zolang de echte rijken in dit land en nu ook de hogere inkomens worden beschermd, zullen de lagere en middeninkomens moeten bloeden. De 46 miljard euro aan bezuinigingen moet door die groep worden opgehoest. Zo simpel is dat.
De superrijken moeten en kunnen meer belasting betalen. Haal het geld waar het zit: in de belastingparadijzen in Nederland en elders op de wereld. Het gaat om miljarden. De fiscale trucs leveren de rijken superwinsten op en benadelen de werkenden en uitkeringsgerechtigden. De 20 Nederlandse miljardairs worden ondanks (of juist door) de crisis steeds rijker. Wereldwijd groeide het vermogen van de miljardairs met 14 procent.
Volgens de ruwe schattingen van 'Quote 500' was het totale vermogen van de 500 rijkste Nederlanders 106,6 miljard euro, grotendeels (65,5 miljard) in handen van de rijkste honderd; 13.000 buitenlandse bedrijven sluizen hun geld weg via belastingparadijs Nederland. Van de de grootste 100 bedrijven hebben er 80 een holding in Nederland. Een prettig belastingklimaat is de reden.
Volgens DNB stroomt er jaarlijks voor 12.300 miljard euro in en uit Nederland. Dat levert 1 miljard aan belastinggeld op, waardoor de verstrengeling tussen private en staatsbelangen toeneemt. De strijd tegen de armoede begint in de belastingparadijzen. De elites op de wereld hebben voor 6000 tot 7.500 miljard euro offshore gestald. Zo'n 50 grote internationale banken beheren samen bijna 10.000 miljard euro aan privaat geld in allerlei transnationale constructies. Al die biljoenen verdwenen euro's staan goede publieke voorzieningen, werkgelegenheid, zorg voor de armen en loonsverbetering in de weg. De slogan moet zijn: 'wij gaan de crisis van de veroorzakers niet betalen, noch helpen we ze met het heropbouwen van hun machtsposities'.
De duizenden kiezers die hun hoop vestigden op de PvdA, nu en in het verleden, zullen bedrogen uitkomen. Deze bondgenoten in de strijd voor verbeteringen van het dagelijks bestaan in talloze bewegingen en vooral binnen de vakbeweging zullen teleurgesteld worden. Maar zij zullen niet akkoord gaan met nivelleren onderaan de loonladder, met afbouw van WW en ontslagrecht. De rijken die de crisis veroorzaakten zullen gedwongen worden over de brug te komen. Interim FNV-voorzitter Heerts en Van der Kolk, nog even voorzitter van FNV Bondgenoten, waren al gedwongen om de fooi van 250 miljoen euro af te wijzen: een druppel op de gloeiende plaat!
De strijd zal aan de basis van de maatschappij gaan plaatsvinden, niet in het parlement. En zeker niet door wat dé oppositie wordt genoemd. Wat een kolder. Alle partijen, linkse en rechtse, die niet deelnemen aan de regering heten nu plotseling dé oppositie. Zij zijn echter alleen bezig met hun bekende spelletje: oppoetsen van eigen blazoen. Op de achtergrond wordt wat gestoeid met de gedachte dat de Eerste Kamer wellicht gaat dwarsliggen. Niet waar! De meeste partijen gaan gewoon meestemmen met de bezuinigingsvoorstellen. Gelukkig worden aan de basis van de maatschappij de messen geslepen.
De Europese actie- en stakingsdag op 14 november jl. was alleen maar een voorzichtig signaal van wat er staat te gebeuren. De beelden van knuppelende politie in Spanje en andere landen zullen zich ook in noordelijke landen gaan voordoen. In Nederland bleef het op 14 november bij een enkel signaal, zoals bij Unilever waar werd gedemonstreerd, maar de onlustgevoelens nemen toe. Angst voor eigen werkgelegenheid en woede over het bedrog van de PvdA en andere politieke meelopers van het kapitaal vechten om voorrang en leiden nu nog tot verwarring, maar niet voor lang...
Aan de basis zal praktische samenwerking verder gestalte krijgen, daar zal het gezamenlijk verzet verder worden ontwikkeld. De toppen van de meeste partijen en van de vakbeweging hebben zich laten vangen in de Europese dwangbuizen. De 3 procentsnorm, de pogingen de loonhoogte te verlagen, het werk nog verder te flexibilseren, en de nationale autonomie uit handen te geven. Kortom de arbeidskosten te verlagen, goedschiks of kwaadschiks, wordt door de EU gedicteerd en de nationale politici doen er alles aan om deze opdrachten uit te voeren.
Het valse gebral van Wilders die Brussel terecht aanvalt, maar in Nederland dezelfde eisen stelt als de VVD en de Brusselse neoliberalen, zal niet eeuwig worden omarmd. Vroeg of laat valt hij voorgoed door de mand. Je kunt de rechtse poitiek van de EU niet bestrijden met nog rechtsere politieke opvattingen in eigen land. De rechtse EU-politiek kan slechts worden bestreden met linkse politiek!
De SP moet zich niet verschuilen achter dé oppositie. Die bestaat niet. CDA, D66, PVV, de kleine christelijke partijen staan allemaal aan de rechterkant van het politieke spectrum. GroenLinks likt haar wonden en de andere progressievere partijen - op de SP na - zijn klein. Er staat de SP niets anders te wachten dan voluit te gaan voor het verzet. Niet samen met rechtse partijen, maar als linkse partij. Dwars tegen de verrechtsing in, samen met de mensen aan de basis die woedend zijn. Daar horen geen illusies bij en geen koers naar het midden, naar regeringsverantwoordelijkheid. Daarbij hoort het herstel van de banden met actieve mensen in buurten en bedrijven en een eenduidige linkse politiek.
We schreven het al in de vorige krant: "Onze kritiek op de koers van de SP-leiding moet ook zo worden begrepen. Het theoretische gelijk of ongelijk zal zich in de praktijk bewijzen, maar maakt een principiële beoordeling van de maatschappelijke en politieke ontwikkelingen niet onnodig. Integendeel. In de komende periode zullen veel 'waarheden' aan het wankelen worden gebracht en veel oude - soms bijna vergeten - discussies zullen weer oplaaien. Het verleden zal blijken heel wat bruikbaar materiaal in huis te hebben dat langere tijd onbruikbaar werd verklaard. Het is van twee dingen één: of het kapitalisme heeft wél de antwoorden in huis om de mensheid verder te brengen. Maar waarom breekt het dan zoveel af? Waarom maakt het dan de paar rijken nog rijker en de massa van de bevolking armer? Waarom breekt het dan in sneltreinvaart verworvenheden en democratische rechtsregels af? Waarom verwordt onze maatschappij dan steeds meer tot een politiestaat? Of het kapitalisme heeft die antwoorden niét en staat een positieve ontwikkeling van de mensheid in de weg en moet dringend worden verruild voor een planmatige socialistische maatschappij. Als dat laatste waar is, en wij zijn er zeker van, dan moet er aan de opbouw van het socialisme worden gewerkt. Niet morgen pas, maar al vandaag. Daarover moet het debat aan de basis gaan. Niet alleen of het een onsje minder (over meer wordt al niet meer gesproken) mag zijn."
Het moet daar gaan over miljonairs- en miljardairsbelasting. Over hoe de permanente aanvallen van het Europese grootkapitaal op de democratische rechten, op de levensstandaard van de bevolking, maar ook op het midden- en kleinbedrijf, kunnen worden gekeerd. Over de leugens die worden verspreid door politici en media dat er nu eenmaal moet worden bezuinigd, dat we 'dus' allemaal een stapje terug moeten doen. Over het feit dat met allemaal niet wordt bedoeld de rijken en superrijken, niet de veelverdieners, maar de groep van loon- en uitkeringsgerechtigden. Dat alle bezuinigingen moeten worden gedragen door de lage, midden en hogere inkomensgroepen, die tegen elkaar worden uitgespeeld. Gedragen door jongeren en ouderen, die ook tegen elkaar worden uitgespeeld. Over de noodzaak van de versterking van een strijdbare en brede vakbeweging. Over de noodzaak van de opbouw van een planmatige socialistische maatschappij-ordening. Over de noodzaak van solidariteit en collectiviteit in plaats van de individualistische jungle die het kapitaal voor ons in petto heeft. Over de noodzaak van gezamenlijke strijd om een menswaardige leefbare wereld te maken. En over de noodzaak van het vormen van brede bondgenootschappen. Strijdbare, kwade mensen uit alle partijen en geledingen moeten zich aan de basis verenigen, niet ter meerdere glorie van hun eigen partijen, noch om als partijen op te gaan in die verbanden, maar om gezamenlijk te knokken tegen de verslechteringen.
Uiterlijk in mei 2013 moet de FNV omgevormd zijn. De strijd om de vakbondsstrategie van de nieuwe FNV vindt in stilte plaats. Wordt het weer polderen of wordt het strijdbaarheid? Die discussie vindt nu overal plaats. In de media, op tal van plekken binnen de FNV, binnen partijen en in de kantoren van de ondernemers. Van een krachtige vakbeweging is nog geen sprake. Alles zal afhangen van de doelstelling van die nieuwe vakbeweging en van haar brede aanwezigheid op de werkvloer. Dat is van doorslaggevend belang. De vakbeweging moet weer op poten worden gezet van onderop. Een belangrijk deel van de leden en bestuurders van FNV Bondgenoten, FNV Bouw en Abvakabo FNV, maar ook van andere bonden, is het eeuwige gepolder zat. Het heilige geloof in het poldermodel is voorbij. Blijft de vakbeweging in reformistische handen of wordt het een klassenbewuste, strijdbare en brede vakbeweging? Daaraan moet de komende tijd hard worden gewerkt. Onderhandelen prima, maar wel op basis van strijdbaarheid. Compromissen alleen als het echt niet anders kan en op basis van inzichten van de leden die het concreet aangaan. Die weten het beste wat er moet gebeuren. De vakbeweging zal zichtbaar moeten worden op straat en op de werkvloer.
Was er geen communistische partij meer nodig begin tachtiger jaren van de vorige eeuw? Integendeel! Heeft de opheffing van de CPN de Nederlandse werkende klasse veel schade berokkend? Zeker weten! Moet er worden gewerkt aan het herstel van een sterke communistische partij in Nederland? Dat staat steeds meer vast en behoort ook steeds meer opnieuw tot de mogelijkheden (zie website www.ncpn.nl). Kan en zal de NCPN een rol spelen in de opbouw van een nieuwe krachtige communistische partij? Reken maar!
Alleen georganiseerd verzet in fabrieken en instellingen en een gezamenlijke krachtige actievuist kan de afbraak stoppen. De theorie van de klassenstrijd verbinden aan de ervaringen van mensen op hun werk en in hun leefomgeving, daar gaat het om. Hoe de komende periode er politiek zal uitzien hangt af van de bereidheid van de bevolking om in verzet te komen en van de richting die dat verzet krijgt. Alleen door strijd, gericht op een andere - socialistische - maatschappij zullen werkelijke veranderingen kunnen worden afgedwongen. Het politieke bewustzijn zal moeten worden verbonden aan de dagelijkse strijd in buurten en bedrijven. De samenwerking tussen Europese communistische partijen zal moeten worden versterkt, ook op operationeel niveau. De strijd tegen pragmatisme, opportunisme en valse illusies die leiden tot links-radicalisme moet worden opgevoerd.
De mondiale ontwikkelingen vormen de voorbode van nog grotere achteruitgang, een aanzienlijke verdieping van de crisis staat voor de deur. Het ergste is nog lang niet voorbij. De crisis wordt dieper. De economieën van de eurolanden gaan dit jaar sterker achteruit dan eerder gedacht. De Europese Centrale Bank (ECB) voorspelt een gemiddelde krimp van 0,5 procent voor de eurolanden in 2012. Eerder werd een min van 0,3 procent verwacht. De deskundigen zijn ook somberder over 2013. Voor volgend jaar rekenen ze nu op een economische groei van 0,3 procent in de eurolanden, in plaats van de vooruitgang met 0,6 procent die eerder werd verwacht.
De Nederlandse economie verslechtert zelfs relatief meer in vergelijking met omringende landen. Alleen Italië, Portugal en Griekenland doen het slechter. Stijgende werkloosheid, dalende koopkracht en daarmee gepaard gaand dalend consumentenvertrouwen en stagnerende investeringen bepalen het miezerige economische weerbeeld steeds meer. Vergeleken met een jaar eerder was in de maanden juli, augustus en september sprake van een krimp met 1,6 procent. De omslag naar krimp in het derde kwartaal volgt op twee kwartalen van lichte groei. In het eerste en tweede kwartaal van dit jaar groeide de economie, vergeleken met een jaar eerder, met 0,1 procent. De krimp is vooral te wijten aan stakende consumenten en lage investeringen door bedrijven. De consumptie van huishoudens nam in het derde kwartaal met 1,8 procent af en bedrijven investeerden liefst 6,4 procent minder. De krimp van de consumptie bij gezinnen heeft een structureel karakter. Al anderhalf jaar lang geven consumenten minder uit.
Nu stagneert bovendien ook nog de Nederlandse export. De uitvoer nam in het derde kwartaal nog licht toe, met 1,6 procent, vergeleken met een jaar eerder. Maar de groei was wel veel zwakker dan de plus van 4,4 procent uit het tweede kwartaal. De exportgroei werd in het derde kwartaal bovendien volledig gedragen door de zogenoemde wederuitvoer van producten die via Rotterdam en Schiphol Nederland binnenkomen en, afgezien van kleine bewerkingen, doorgestuurd worden naar het Europese achterland. Fabrikaten van Nederlandse exporteurs hadden daarentegen te maken met een daling van 1,7 procent.
Niemand moet nog illusies hebben over de richting waarin de politiek-economische ontwikkelingen zullen gaan. Bergafwaarts en onverkort neoliberaal. Of er nu een restrictief bezuinigingsbeleid of een expansief groeibeleid wordt gevoerd is om het even. Het kapitaal voert een verenigde aanval uit met als doel het verminderen van de prijs van de arbeidskracht. De kapitalistische systeemcrisis zal er niet door worden opgelost en alleen maar verder verergeren. Intussen worden de rijken rijker en de armen armer. De bedragen in de belastingparadijzen groeien snel aan, de portemonnee van de werkende en uitkeringsgerechtigde bevolking wordt steeds leger. De rooftocht is pas begonnen.
Op onze website www.ncpn.nl staat een ecomische analyse van Alois Bisdorff van de KPL die inzicht verschaft in het verloop van de algemene kapitalistische systeemcrisis.
Manifest houdt u op de hoogte van de werkelijke ontwikkelingen in de wereld. Lees de waarheid in Manifest.
We plaatsen deze keer weer een aantal artikelen alleen op de website. Wie niet over internet beschikt kan ons verzoeken die artikelen uitgeprint te laten opsturen. Graag melden aan de redactie. Lees de Waarheid niet alleen in de papieren Manifest, maar ook digitaal op de website.(zie www.ncpn.nl).
Op de website staat sinds kort een rubriek 'Marxistische analyses'. Daarop plaatsen we deze keer:
De volgende krant, nummer 12, verschijnt op donderdag 20 december 2012.