Gezamenlijke demonstratie tegen het gedrag van AKP ivm hongerstaking. 'Stop de dood, begin met gesprekken' (Foto: www.sol.org.tr).
Eda Yenil
Sinds 12 september zijn ongeveer 700 gevangenen in verschillende gevangenissen in Turkije in hongerstaking. Voor de deelnemers aan de hongerstaking brak op 13 november 2012, toen ik dit artikel schreef, de 63ste dag aan. Begin oktober hebben duizenden gevangenen zich bij de hongerstaking aangesloten om de deelnemers te steunen.
De eisen van de gevangenen zijn onder andere de opheffing van de eenzame opsluiting van Abdullah Öcalan, de leider van de PKK, het recht om zichzelf in het Koerdisch te verdedigen en het recht op onderwijs in eigen taal.
De eisen zijn nog niet ingewilligd door de Turkse regering. Premier Erdogan heeft zich tegen de actie gekeerd en sinds het begin ervan beweerd dat er geen hongerstaking is. Om zijn mening kracht bij te zetten heeft hij uitspraken gedaan als: "de stakers bluffen", "de Koerdische BDP-politici sturen anderen de dood in, terwijl ze zelf van eten smullen". Zijn uitspraken tracht hij te bewijzen met een foto die drie maanden geleden is genomen en een tafereel van dinerende personen toont.
De kans dat er de komende dagen slachtoffers onder de stakenden zullen vallen is zeer groot. Mensen buiten de gevangenissen zijn bezorgd over de geestelijke en lichamelijke gesteldheid van de deelnemers aan de hongerstaking. Bekende schrijvers, intellectuelen en kunstenaars hebben de regering in een petitie opgeroepen gehoor te geven aan de eisen. Tevens is er maandagavond door de activisten een demonstratie in het centrum van Istanbul gehouden. De regering zet in deze kwestie geen enkele stap om een oplossing te zoeken.
Premier Erdogan heeft al meerdere keren verklaard dat Turkije de herinvoering van de doodstraf zou moeten overwegen. Daarbij hebben ook ministers van verscheidene departementen zich uitgesproken over deze kwestie. De doodstraf is in Turkije afgeschaft, omdat dit een van de voorwaarden voor de toetreding tot de Europese Unie is. De vraag die nu gesteld wordt is waarom de heroverweging van de invoering van de doodstraf weer een belangrijk thema op de agenda van de regering is geworden.
Premier Erdogan heeft een start gegeven aan de verkiezingscampagne voor de verkiezingen in 2014 in Turkije. Zo wil hij aan de ene kant de Koerden chanteren die toch een hongerstaking houden en aan de andere kant wil hij de sympathie van de nationalisten winnen.
In 2014 vinden er twee verkiezingen tegelijkertijd plaats, lokale verkiezingen en de presidentsverkiezing. De regeringspartij AKP probeert met nieuwe wetsvoorstellen de grenzen van stadsdelen te wijzigen opdat de verkiezingen beter kunnen worden beinvloed. De AKP wil bijvoorbeeld sommige deelgemeenten bij elkaar voegen zodat er nieuwe gemeenten kunnen ontstaan binnen de grote stad.
Op deze wijze kan er worden bewerkstelligd dat de stemmen die de AKP momenteel heeft worden behouden en in het slechtste geval geen verlies zullen opleveren. Op het moment dat dit voorstel in het kabinet aan de orde kwam, was er tevens sprake van vervroegde verkiezingen. Het wetsvoorstel over degrote steden heeft uiteindelijk geen doorgang kunnen vinden. Er is dus nu geen meerderheid voor deze wetswijziging en ook niet voor vervroegde verkiezingen. Maar het zoeken door de AKP naar manieren om de verkiezingen te manipuleren gaat door.
Zij kunnen andere oplossingen bedenken om de samenstelling van de stemmen te kunnen beïnvloeden. Bijvoorbeeld door het aanbieden van de Turkse nationaliteit aan vluchtelingen uit Syrië zodat zij ook aan de verkiezingen kunnen deelnemen. Zij zullen natuurlijk dan voor de partij kiezen die hen geholpen heeft met hun strijd in Syrië.