De armoede in Nederland neemt schrikbarend toe. Het aantal armen in Nederland is in 2011 gestegen naar ruim 1,1 miljoen mensen (7,1 % van de bevolking). Dat blijkt uit het Armoedesignalement dat het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) en het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) publiceerden op donderdag 6 december jl. SCP en CBS gebruiken verschillende definities, maar volgens beide definities is het aantal armen in 2011 "fors" gestegen.
Vooral onder mensen met een werkloosheids- of bijstandsuitkering neemt de armoede toe. In 2011 kwamen er 70.000 armen met een uitkering bij. Ook veel kleine zelfstandigen worden arm. Er kwamen in 2011 ruim 50.000 zelfstandigen bij die een maandelijks budget hebben, lager dan 1.022 euro. Het aantal zelfstandigen dat in armoede leeft is inmiddels hoger dan het aantal armen in loondienst. Verder geldt: hoe jonger, hoe groter de kans op armoe. De armoede bevindt zich bovendien met name bij het allochtone deel van de Nederlanders.
Inkomens boven 120.000 euro worden niet extra belast. De inkomensstoelendans vindt plaats met de groepen die minder inkomen hebben dan dit bedrag. Nu lijkt het er weer op dat met name de groep die tussen 85.000 en 120.000 euro verdient slechter af zal zijn. Zolang de echte rijken in dit land en de echte hoge inkomens worden beschermd, zullen de lagere en middeninkomens moeten bloeden. Wellicht worden de minima nog even wat minder hard aangepakt, maar uit de werkelijke ontwikkelingen blijkt dat het grootste deel van de bevolking hard wordt gepakt. De 46 miljard euro aan bezuinigingen moet door die groep worden opgehoest en als daar straks als gevolg van de economische tegenvallers nog meer bijkomt, een nog hoger bedrag. Zo simpel is dat. De superrijken moeten en kunnen meer belasting betalen. Het geld moet daar worden gehaald: uit de belastingparadijzen in Nederland en elders op de wereld. Het gaat om honderden miljarden (zie ook eerdere nummers van Manifest).
In deze krant staat een oproep van FNV-bestuurders om te stoppen met de afbraak van vast werk. Dat is dringend noodzakelijk. Vaste arbeidscontracten komen steeds minder voor. In het derde kwartaal van 2012 had nog maar 69 procent van de beroepsbevolking een vaste arbeidsrelatie. Tien jaar eerder was dat 75 procent. De bezuinigingen op de AWBZ raken 81.000 ouderen en gehandicapten met een 'lichte' beperking. De sociale verzorgingsstaat wordt in sneltreinvaart afgebroken. Het gaat dus snel bergafwaarts, maar de regering en ondernemers nog steeds niet snel genoeg.
Werknemers- en werkgeversorganisaties, elkaars klassentegenstanders die nog steeds 'sociale partners' worden genoemd, gaan weer aan tafel. Boven het overleg hangt een mager worstje van 250 miljoen euro. De sociaaldemocraat Samsom, altijd beducht voor zijn vakbondsachterban, doet het voorstel om met dat bedragje de voorgestelde verkorting van de WW-duur van 32 naar 24 maanden met een half jaar te verkleinen. Van 32 naar 30 maanden dus. Vestzak-broekzak spelletjes dus. Nietszeggend geneuzel, vooral als de VVD wil dat dit bedrag ook moet worden gebruikt om de werkloosheid onder 55-plussers te verminderen.
Een meerderheid in de Tweede Kamer hoopt dat de vakbeweging door de knieën gaat en de voorgestelde versoepeling van het ontslagrecht en de verkorting van de WW-duur in ieder geval deels zal accepteren. Dat valt echter nog te bezien. Binnen de FNV groeit het verzet tegen de afbraakmaatregelen. Sociaal overleg is prima voor de heersende klasse zolang het werkt. Het wordt echter een hindernis als het niet meer kan functioneren. Dan blijft slechts politiek ingrijpen over. De PvdA-leden in de leiding van de vakbeweging, zoals Heerts, zullen er alles aan doen het polderen te handhaven, maar inmiddels zijn de krachtsverhoudingen binnen de FNV fors aan het schuiven. Polderen zonder strijd wordt niet meer op prijs gesteld!
De duizenden kiezers die hun hoop nog steeds vestigen op de PvdA-leiding zullen bedrogen uitkomen. Deze mensen, bondgenoten in de strijd voor verbeteringen van het dagelijks bestaan in talloze bewegingen en vooral binnen de vakbeweging, zullen zich opnieuw van de PvdA afwenden. Zij zullen niet akkoord gaan met nivelleren onderaan de loonladder, met afbouw van WW en ontslagrecht. De strijd zal bovendien aan de basis van de maatschappij gaan plaatsvinden, niet in het parlement. Aan de basis zal praktische samenwerking verder gestalte krijgen, daar zal het gezamenlijk verzet verder worden ontwikkeld.
Daar zullen ook de leugens die worden verspreid door de meeste politici en burgerlijke media dat er nu eenmaal moet worden bezuinigd, dat we 'dus' allemaal een stapje terug moeten doen, worden doorgeprikt. In plaats van de grote leugen over het noodzakelijke inleveren en de bereidheid van een aanzienlijk deel van de bevolking er dan maar gezamenlijk de schouders onder te zetten, moet de discussie gaan over de noodzaak van de versterking van een strijdbare en brede vakbeweging. Over de noodzaak van solidariteit en collectiviteit in plaats van de individualistische jungle die het kapitaal voor ons in petto heeft. Een jungle die in de praktijk ook makkelijk leidt tot onaanvaardbaar gedrag op voetbalvelden en andere plekken in de maatschappij. De noodzaak van gezamenlijke strijd, om gemeenschapszin en solidariteit om een menswaardige leefbare wereld te maken. De noodzaak om geen valse tegenstellingen op te roepen tussen mensen die hard werken voor zichzelf en hun gezinnen.
Over de noodzaak van het vormen van brede bondgenootschappen en eenheid. Strijdbare, kwade mensen uit alle partijen en geledingen moeten zich aan de basis verenigen om gezamenlijk te knokken tegen de verslechteringen en voor een menswaardige solidaire samenleving. Vakbeweging en solidariteit zullen zichtbaarder moeten worden op straat, op de sportvelden en op de werkvloer.
De theorie van de klassenstrijd verbonden aan de ervaringen van mensen op hun werk en in hun leefomgeving. Hoe de komende periode er politiek zal uitzien hangt af van de bereidheid van de bevolking om in verzet te komen en van de richting die dat verzet krijgt. Alleen door strijd, gericht op een andere - socialistische - maatschappij zullen werkelijke veranderingen kunnen worden afgedwongen. Het politieke bewustzijn zal moeten worden verbonden aan de dagelijkse strijd in buurten en bedrijven. Eén ding staat al vast: de kwijnende consumptie komt niet omdat de mensen de hand op de knip houden. Hun (reëel) beschikbaar inkomen neemt gewoon af. De consument wordt gedwongen om steeds méér geld uit te geven dan er in het laatje komt.
De kapitalistische systeemcrisis zal niet worden opgelost en alleen maar verder verergeren. Een aanzienlijke verdieping van de crisis staat voor de deur. Het ergste is nog lang niet voorbij. De Nederlandse economie verslechtert zelfs relatief meer in vergelijking met omringende landen. Stijgende werkloosheid, dalende koopkracht en daarmee gepaard gaand dalend consumentenvertrouwen en stagnerende investeringen bepalen het miezerige economische weerbeeld steeds meer. De krimp van de consumptie bij gezinnen heeft een structureel karakter. Niemand moet nog illusies hebben over de richting waarin de politiek-economische ontwikkelingen zullen gaan. Bergafwaarts en onverkort neoliberaal. Het kapitaal voert een verenigde aanval uit met als doel het verminderen van de prijs van de arbeidskracht. De rijken worden rijker; de armen armer. De bedragen in de belastingparadijzen groeien snel aan, de portemonnee van de werkende en uitkeringsgerechtigde bevolking wordt steeds leger. De rooftocht is pas begonnen.
Manifest houdt u op de hoogte van de werkelijke ontwikkelingen in de wereld. Lees de waarheid in Manifest.
We plaatsen deze keer weer een aantal artikelen alleen op de website. Wie niet over internet beschikt kan ons verzoeken die artikelen uitgeprint te laten opsturen. Graag melden aan de redactie. Lees de Waarheid niet alleen in de papieren Manifest, maar ook digitaal op de website.(zie www.ncpn.nl).
Op de website staat sinds kort een rubriek 'Marxistische analyses'. Daarop plaatsen we deze keer:
Deze keer alleen op de website:
De volgende krant, nummer 01/2013, verschijnt op donderdag 17 januari 2013.