'Wij zullen Dr. Melike Erdem niet vergeten', deze tekst werd meegedragen tijdens de demonstraties (Foto: www.sol.org.tr).
Eda Yenil
Op 30 november pleegde assistent-arts Melike Erdem zelfmoord onmiddellijk nadat zij verhoord was naar aanleiding van een binnengekomen klacht via de klachtenlijn SABIM van het ministerie van Gezondheid. Nadat zij haar dienst, waarin zij 48 uur zonder pauze moest werken, had beëindigd, werd zij aansluitend verhoord door het bestuur van het ziekenhuis.
Na haar dood organiseerden veel medewerkers binnen de gezondheidssector demonstraties met de eis dat de klachtenlijn gesloten moet worden. Tevens is het werk binnen de gezondheidssector twee dagen neergelegd door de medewerkers.
SABIM is de klachtenlijn die sinds 2003 openstaat voor klachten van patiënten. Deze lijn kwam vaak in het nieuws door de komische telefoontjes die binnenkwamen. Er worden dagelijks duizenden telefoontjes ontvangen en iedere klacht wordt behandeld als een officieel verzoek aan het ministerie.
Dit brengt met zich mee dat elke hardwerkende arts bijvoorbeeld op ieder moment een klacht kan krijgen over zijn gedrag: de dokter was niet aardig tegen zijn patiënt of niet aanwezig op zijn plaats. Er zijn zelfs voorbeelden van patiënten met psychische klachten die de artsen konden aanklagen omdat zij hun zin niet kregen. De gezondheidsmedewerkers worden op deze wijze geïntimideerd door de ingediende klachten en vaak ook gechanteerd door de patiënten of hun naasten als zij een wens van een patiënt niet willen of kunnen opvolgen.
De regeringspartij heeft hiermee haar doel bereikt. De AKP probeert bij iedere instantie zo'n klachtenlijn in te stellen opdat artsen, leerkrachten, ambtenaren en andere werknemers in openbare diensten direct kunnen worden aangesproken door de burgers die de mogelijkheid kregen om een officiële klacht in te dienen. De klachten worden niet beoordeeld op de inhoud en de artsen worden verplicht zich onmiddellijk te verweren.
De klachtenlijn past ook binnen het beleid dat de regeringspartij AKP de laatste jaren voert binnen het gezondheidssysteem. Bij problemen of conflicten worden de artsen geconfronteerd met de klachten van de patiënten. Zij moeten sinds het nieuwe systeem is ingevoerd zich ook bewijzen door middel van een taaksysteem. Zij worden beoordeeld op de hoeveelheid patiënten die zij per uur hebben geholpen. Dit brengt met zich mee dat zij per dag honderden patiënten moeten behandelen.
Goede gezondheidszorg is een fundamenteel mensenrecht en de gezondheidszorg moet vrij toegankelijk zijn en gelijkelijk worden verstrekt aan alle mensen. De openbare diensten moeten aan de noden van de burgers tegemoetkomen. Maar de artsen moeten ook beschermd worden tegen onwetende mensen die hun eigen wil proberen door te drukken en tegen de willekeur van de regering.
Dit systeem is slechts in het belang van een overheid die probeert de werknemers in de publieke sector te controleren, te intimideren en te sturen. Daar is niemand bij gebaat, ook niet de patiënten.