Gedicht: Dodenherdenking
Henricus Azewijn
Dodenherdenking
Indrukwekkende karakterlozen
mensen die op de pot verteren
die nooit echt hebben gekozen
na de lessen die zij moeten leren.
Oh weg met voornemens geplaveid
zo goed en kwaad, waar het baat
het tot de minste weerstand leidt
tot het ontkiemen van satanszaad.
Indrukwekkend kunnen zij het spelen
als hun memorie hen geen parten speelt
kunnen zij steeds een zin strelen
in de regel die geen wonden heelt.
Oh open wonden voor het zout
in de pap die zij er wel van lusten
snijden zij zich in hun vingers, snijdt het hout
om toch óóit in hun lot te berusten.
Indrukwekkend door duizend doden
die chronisch opstaan op die ene poot
waarop zij staan voor hun halfgoden
weer oplevend voor hun dood.
In de kudde, in (alweer) een sekte
waarin maden hun werk verrichten
sinds de dood hen in hun verleden verwekte
om met hun missie vrede te stichten.
Het is óórlog, bewaar de lieve vrede
met liefde voor huis en (open) haard.
Wees hoe dan ook, áltijd dik tevreden
is een leven de moeite niet waard.