"(...) Het is algemeen bekend, hoezeer het monopolistisch kapitaal alle tegenstellingen van het kapitalisme heeft verscherpt. Het is voldoende te wijzen op de duurte en op de druk der kartels. Deze verscherping der tegenstellingen is de machtigste drijfkracht van de historische overgangsperiode, die begonnen is sinds het wereldfinancierskapitaal voorgoed heeft overwonnen. De monopolies, de oligarchie, het streven naar de heerschappij in plaats van het streven naar de vrijheid, de uitbuiting van een steeds groter aantal kleine of zwakke naties door een handvol van de rijkste en machtigste naties, - dat alles heeft de kenmerken van het imperialisme voortgebracht, die ons nopen, het als parasitair of als verrottend kapitalisme te kenschetsen. Steeds duidelijker waarneembaar treedt als een van de tendensen van het imperialisme het vormen van een 'renteniersstaat', een woekeraarsstaat op de voorgrond, waar de bourgeoisie steeds meer van de uitvoer van kapitaal en het 'knippen van coupons' leeft. Het zou een fout zijn te denken, dat deze tendens tot verrotting de snelle groei van het kapitalisme uitsluit; neen, bepaalde takken van industrie, bepaalde lagen van de bourgeoisie, bepaalde landen tonen in het tijdperk van het imperialisme met grotere of kleinere kracht nu eens de ene, dan weer de andere van deze tendensen. Over het geheel genomen groeit het kapitalisme sneller dan vroeger, maar deze groei wordt niet alleen in het algemeen ongelijkmatiger, maar de ongelijkmatigheid drukt zich ook in het bijzonder uit in de verrotting van de sterkste kapitalistische landen (...)"
Uit: Het imperialisme als hoogste stadium van het kapitalisme, Lenin.