Eda Yenil
Reyhanli is een stadsdeel van de grensstad Hatay op de grens van Syrië en Turkije. Op 11 mei jl. werd de naam van dit stadsdeel bekend in binnen- en buitenland door twee bomaanslagen. Bij de aanslag in Reyhanli vielen 177 doden en raakten meer dan 100 mensen gewond.
In eerste instantie was niet bekend welke actoren achter deze aanslagen zaten. Door sommige bekende politici werd al onmiddellijk gezegd dat de Syrische president Assad hierachter zou zitten. De minister suggereerde hiermee dat Damascus verantwoordelijk zou zijn voor de bomaanslagen in Reyhanli. Minister Ahmet Davutoglu van Buitenlandse Zaken vond het "tijd voor de internationale gemeenschap om op te treden tegen Syrië, nu buurlanden steeds meer risico lopen".
Syrië ontkende elke betrokkenheid en beweerde zelfs dat de AKP de verantwoordelijkheid hiervoor draagt door haar steun aan het zogenoemde Vrije Leger van Syrië. De AKP laat namelijk al twee jaar de leden van het Vrije Leger van Syrië helemaal hun gang gaan in Hatay (zie ook eerdere publicaties in Manifest, nvdr). Eerst werden zij als vluchtelingen binnengehaald en werden er speciale kampen voor hen gebouwd. Maar de leden van het Vrije Leger van Syrië bleven van daaruit de grens oversteken om in Syrië deel te nemen aan de oorlog. Zij kwamen als zij gewond raakten naar Turkije en werden op geheime plaatsen behandeld, waarna zij, eenmaal genezen, weer verder konden deelnemen aan de oorlog.
Toevallig waren deze mensen tijdens de bomaanslagen in de buurt van de plaats waar 177 mensen werden gedood. Zij namen beelden op en beweerden in de opnames dat de aanslagen duidelijk door Assad zouden zijn georganiseerd. Zij wilden kennelijk dat de bevolking hierin zou gaan geloven. Maar de bewoners van Reyhanli en Hatay geloofden niet in die leugens en riepen tijdens protesten president Tayyip Erdogan op naar de plaats te komen om te zien wat hij veroorzaakt had.
Het proces liep zo helemaal uit de hand. Toen de AKP dit merkte, raakte zij in paniek. De regering legde een publicatieverbod over deze aanslagen op. De meeste kranten en andere media hebben dit verbod als een bevel opgevolgd en hebben niets gepubliceerd over deze aanslagen. De tv-zenders gingen zelfs gewoon door met de uitzendingen van amusementsprogramma's. Ergens in het land waren 177 mensen vermoord en de bevolking kreeg amusementsprogramma's te zien op de televisie.
Dagenlang hebben de betrokken mensen en andere burgers geprotesteerd om te eisen dat de regering haar verantwoordelijkheid gaat dragen en dat minister Ahmet Davutoglu van Buitenlandse Zaken moet aftreden omdat door zijn oorlogszucht en politieke optreden 177 mensen waren gedood.
We zien echter dat de AKP haar politieke optreden en visie heeft veranderd. Vroeger zou de AKP zich schuldig voelen en haar verantwoordelijkheid voor dergelijke gebeurtenissen verwerpen. De laatste maanden vonden al meerdere ingrijpende ontwikkelingen plaats, maar de AKP doet steeds alsof er niets is gebeurd. De regeringspartij en haar vertegenwoordigers komen steeds met nieuwe ondemocratische verordeningen.
Een paar voorbeelden. De regeringspartij startte met de werkzaamheden voor een derde brug over de Bosporus in Istanboel, waarbij duizenden bomen gekapt zullen worden. De bebouwing op het Taksimplein wordt versneld uitgevoerd waarbij alle groene plaatsen de bevolking worden afgepakt (waartegen nu massaal verzet is uitgebroken, nvdr). Na 22.00 uur mag geen alcohol meer geschonken worden. Er is een verbod op de vrije verkoop van de morning-afterpil in apotheken opgelegd, waardoor meer ongewenste zwangerschappen te verwachten zijn.
De regeringspartij doet haar best om een onverschillig burgerschap te ontwikkelen. Alleen is dit niet gemakkelijk te realiseren, zolang er protest wordt aangetekend. De Communistische Partij van Turkije heeft al duizenden handtekeningen verzameld voor een campagne die het aftreden van minister Davutoglu eist. De burgers van Reyhanli zullen de AKP niet accepteren. De pijn van de verloren burgers is nog zeer vers. Deze pijn zullen de mensen niet snel kwijtraken. De gebeurtenissen kunnen niet zomaar worden weggepoetst.