Gedicht: Gewapend beton (1)
Henricus Azewijn
Gewapend beton (1)
Een hartenkreet uit een beerput
de stem bubbelt omhoog
maar dringt niet door tot algemeen nut
gaat in de show teloor...
Suïcide werd overwogen
euthanasie klonk met volle mond
met meer, steeds minder mededogen
doet de massa kond.
Geen gouden kalf verdronken
in het wagenwijd open riool.
Er wordt brallend op geklonken
onder leiding van het jongste idool.
Jongeren verenigd voor een open doel
alwaar grof geld moet rollen
maar ook gemist wordt, het gevoel
dat iedereen met zich laat sollen...
Wie heeft niet wat velen missen
groeit het besef van oud tot jong
een gouden kalf, een paar góudvissen
een slecht gebit, een gladde tong?
Over de tong gaat de massa
verdubbeld of gespleten
sist de adder bij de kassa
wordt het soepzootje zo heet gevreten.