Gedicht: Gewapend beton (2)
Henricus Azewijn
Gewapend beton (2)
Geen hartenkreet uit een bevroren hart
dat zich verloor in desinteresse
dat de politieke werkelijkheid tart:
elke dag slijpt men de messen...
Gestoken door een workaholicbij
naarstig op zoek naar een (plastic) bloem
ergens in een veel te lange rij
in een wereld van melk, honing en doem.
Verdoemd zijn al degenen
die naast schieten voor een open doel
is de bal rond, maar mis je de correcte genen
ter overleving in het strijdgewoel.
De strijd gaat door, niet altijd zichtbaar
de show wordt elders gestolen
is de diefstal klip en klaar
doch zat een manager op te hete kolen...
Zo wordt het vuur dus toch gestookt
toont de rook onder de Oranjezon.
Bloed kruipt, als het niet kookt:
gebalde vuisten tussen gewapend beton!