Gedicht: Ode aan het kapitaal
Henricus Azewijn
Ode aan het kapitaal
Duizenddoden... wat een tijd...!!
een keerpunt in een zuur verdiend 'leven'?
dat inhoudt, niet op de dood te zijn voorbereid
jezelf te voelen... tot een god verheven...
De bladeren vallen, je krijgt
de wind van alle kanten, vooral van vóren
als er weer een ontslaggolf dreigt
je geen werk meer hebt, krijgt iedereen naar behoren...
Het einde van, alwéér, een jaar
al moet het nieuwe eigenlijk nog beginnen
voel je dat goed, neem je goed waar
ben je, ondanks alles, nog énigszins bij zinnen...
Duizenddoden... oh zinloosheid...
het tij valt misschien nog te keren...?
neem je voldoende afstand, soms afscheid
valt er tóch nog wel iets te leren...!
Een bitter eind op een receptie
bitterballen, gewogen op een gouden schaal
na drankmisbruik een 'conceptie'...
achter de schermen... alwéér een schandaal...
Eind goed, het is allang goed
niet zeuren, geen bitterheid of gal
iedereen beweert te weten wat hij laat of doet
niemand maakt zich druk om het geestelijk verval.
Zij vallen op, die bladeren zijn gedrukt of geprint:
vergeet niet voldoende geluk te kopen...!!!
Of het leven je nu wel of niet zint
je overlééft nog, mocht je blijven hopen...