"Nog verrassender is de aanbeveling om mensen met een handicap of arbeidsongeschikte werknemers aan het werk te zetten in naam van de strijd tegen de uitsluiting van de arbeidsmarkt. Het is trouwens de belangrijkste eis van de Europese instanties aan de Nederlandse regering. Hier zie je in al zijn wreedheid wat het ultieme doel is van het Europese werkgelegenheidsbeleid: een verhoging van het aanbod aan arbeidskrachten opdat de werknemers tijdens de onderhandelingen zwakker staan en de werkgevers dus sterker. In het verslag van 2002 lezen we over een land dat sinds 1999 een werkgelegenheidsgraad van meer dan 70 procent heeft, het volgende: "Ondanks tekorten op de arbeidsmarkt wordt het potentieel aan arbeidskrachten onvoldoende benut, doordat een groot deel van de bevolking in de werkende leeftijd van uitkeringen (arbeidsongeschiktheids-, werkloosheids- en bijstandsuitkeringen) leeft". Vandaar de aanbeveling om "maatregelen te nemen om de toevloed van mensen met een arbeidsongeschiktheidsuitkering in te dammen" en om "iets aan de cumulatie van uitkeringen (met inbegrip van lokale toeslagen voor mensen met een laag inkomen) te doen. Doel is alle mogelijke bronnen van arbeidsaanbod aan te boren en de economische inactiviteit terug te dringen."
Henri Houben, 'De herziening van de Lissabon-strategie: een pijnlijke bedoening... voor de werknemers.' Marxistische Studies, nr. 73, 2006, blz. 26.