Rainer Rupp
Sensationele bekentenis van de EU-commissie: de monetaire unie heeft tot sociale verpaupering in de crisislanden geleid. Tot ieders verrassing heeft de Europese Commissie in Brussel toegegeven dat de euro geleid heeft tot 'groeiende werkloosheid en sociale verharding'. De euro heeft van Zuid-Europa een armenhuis gemaakt.
In een mededeling aan de pers bij het jaarverslag over 2013 van de Europese Commissie over de 'ontwikkelingen in werk en maatschappij' bevestigt zij voor het eerst, wat Junge Welt-lezers reeds lang weten: de gemeenschappelijke munteenheid maakt het voor alle EU-lidstaten onmogelijk om door middel van een extern aanpassingsmechanisme - namelijk door devaluatie van de eigen munt - de per lidstaat verschillende ontwikkeling van de productiviteit te compenseren.
De enige mogelijkheid om hierop te reageren is er een die in sociaal opzicht veel pijnlijker is, namelijk de loonafhankelijken treffende, interne devaluatie: een grove korting van lonen, salarissen en uitkeringen. Daarvan profiteert dan wederom de heersende klasse, zowel in eigen land als internationaal.
Het feit dat dit mechanisme nu in een verslag van de EU-commissie benoemd werd, is sensationeel. Tot nu toe had de EU-elite in Brussel en in de nationale hoofdsteden tezamen met hun 'lakeien' in de redactiekamers van de 'kwaliteitsmedia' steeds iedere samenhang tussen de catastrofale sociale ontwikkelingen in de crisislanden en in de [gehele, KB] Monetaire Unie stelselmatig ontkend. Integendeel zelfs, de euro werd door de heersende macht tot een boven alle twijfel verheven 'heilige koe' uitgeroepen, waar onze welvaart en vrede zogenaamd van afhankelijk is en waarop kritiek verboden is.
Opvallend, maar niet verbazingwekkend, is het feit dat de toonaangevende media deze toegeving van de EU-commissie met geen enkel woord vermeld hebben. Wie het tot nu toe waagde om de euro ter discussie te stellen en zelfs de terugkeer te eisen naar de nationale valuta en daarmee ook naar nationale zeggenschap over financiële, fiscale en sociale politiek, die werd door hen 'en bloc' voor 'populist' uitgemaakt. Zelfs links gezinden schoven op in de richting van rechtse nationalisten, alleen maar omdat laatstgenoemden de Monetaire Unie eveneens veroordelen, zij het dan om andere redenen en met andere doeleinden.
De Europese Commissie echter formuleert het in haar persverklaring zeer duidelijk. Daarin staat, dat het jaarverslag over 2013 van de EU duidelijk maakt hoe de kiem voor de nu heersende ongelijkheid reeds in de aanvangsjaren van de euro gelegd werd, toen onevenwichtige economische groei op basis van een toenemende schuldenlast - die door lage rentes en de sterke toestroom van kapitaal nog meer bevorderd werd - vaak gepaard ging met een teleurstellende ontwikkeling van de productiviteit en concurrentiepositie.
En in de volgende alinea valt te lezen: "Zonder de mogelijkheid van een devaluatie van de [nationale, KB] valuta moeten de lidstaten van de Monetaire Unie teruggrijpen naar [het middel van, KB] de 'interne devaluatie', d.w.z. loon- en prijsmatiging, om weer kostenconcurrerend te worden. Deze strategie heeft echter beperkingen en nadelen, niet in de laatste plaats in de vorm van een hogere werkloosheid en sociale verharding, en haar effectiviteit is afhankelijk van vele factoren, zoals de openheid van de economie,de mate van vraag uit het buitenland en ook van het al dan niet voorhanden zijn van maatregelen en investeringen ter bevordering van een kostenonafhankelijk vermogen om te concurreren.
Ook de laatste zin baart opzien, omdat hierin het effect van de bittere EU-pil ter discussie gesteld wordt, die massa's van inkomensafhankelijke burgers is opgedrongen. Zijn de ongelofelijke, van de burgers afgedwongen offers zelfs voor niets geweest? Dit geldt zeer zeker voor de eenvoudige burgers, want enige verbetering is nog niet in zicht. Maar degenen voor wie de neoliberale EU op maat gesneden werd, zijn vandaag de dag ondanks de crisis of misschien zelfs dankzij de crisis rijker dan ooit!
Intussen schijnt het ook tot de 'elite' door te dringen, dat men niet langer om de sociale feiten heen kan, daar deze een "bedreiging voor de kerndoelen van de EU" zijn geworden (persmededeling van de Commissie). Inderdaad wordt de EU door de meeste burgers van Europa allang niet meer beschouwd als een garantie voor welvaart en vrede. Het tegendeel is het geval: steeds meer Europeanen zien de EU als 'deurwaarder', als veroorzaker van de massale werkloosheid en als 'verdeelstation' die de loonafhankelijken afzet ten gunste van bankroete 'banksters' en corrupte politici. Het in de laatste jaren op gang gekomen sociale gistingsproces dat in de crisislanden steeds vaker en op steeds bredere basis uitbarst in openlijke en gewelddadige revoltes wordt voor de 'upper class' steeds onberekenbaarder.
Bron: Junge Welt 25-01-2014 / Kapital & Arbeit / blz. 9, vertaling van Kees de Bruijn, KB).