De Verenigde Staten van Amerika doen er alles aan om de huidige crisis te overleven. Ze verdedigen hun systeem en hun macht tot de laatste snik, hoe uitzichtloos hun situatie ook is. Eerst hebben ze in 2009 met het ongelofelijke bedrag van 700 miljard dollar hun bancaire sector gered en daarmee een bankencrisis veranderd in een staatsschuldencrisis. Vervolgens hebben ze in 2010 en 2012 met de kwantitatieve versoepeling door de Fed de Amerikaanse economie proberen te redden en daardoor de mondiale economie opgescheept met een hoop zeepbellen en enorme bergen schulden. En nu schakelen de VS nog een versnelling hoger en beginnen met de hulp van bepaalde Europese elites aan een vijandige overname van Europa. In onderstaand persbericht beschrijft de Europese, burgerlijke denktank LEAP/E2020 hoe voor Europa een val wordt gezet om diens onafhankelijkheid te ondermijnen, hoe Europa permanent onder vuur ligt en hoe een nieuw IJzeren Gordijn over Europa dreigt te worden neergelaten.
Persbericht bij GEAB nr. 83 (15 maart 2014)
In november 2013 vroeg Rusland aan de Europese Unie om deel te mogen nemen aan de lopende gesprekken tussen Europa en Oekraïne over een vrijhandelsverdrag, om zo een compromis te vinden dat rekening zou houden met de belangen van alle direct betrokken partijen. Op het spel stonden immers de stabiliteit, de territoriale integriteit en de onafhankelijkheid van Oekraïne en zijn historische en geografische rol als schakel tussen Rusland en Europa.
Aan Europese zijde wilde echter niemand daarvan horen. Niet mevrouw Ashton, de quasi-minister van Buitenlandse Zaken van de EU, noch meneer O'Sullivan, het hoofd van de European External Action Service (Europese dienst voor extern optreden), en ook niet meneer Fule, die vanuit de top van het Directorate General for Enlargement (Directoraat Generaal voor uitbreiding) uitsluitend bezig is om alles wat zich in het oosten van Europa beweegt binnen de EU te brengen. (Zelfs Georgië krijgt op termijn uitzicht op toetreding tot de EU!) Integendeel, zij verplichtten Oekraïne om tussen Europa en Rusland te kiezen en schiepen zo de voorwaarden voor de onvermijdelijke ontwikkelingen die we inmiddels kennen. Oekraïne koos voor de EU en stevent daardoor af op een dramatische en bloedige splitsing, een proces dat nog maar net begonnen is. Ashton en O'Sullivan hebben in de waarste zin van het woord voor Oekraïne, en daarmee ook voor de EU, een val gezet en die zijn daar allebei ingelopen.
Nu, vijf maanden later, is de schade enorm. Meer dan 100 doden zijn te betreuren. In Kiev zetelt een niet-gekozen regering, die uitsluitend dankzij de steun van rechts-extremistische krachten aan de macht is gekomen. De betrekkingen tussen Rusland en Europa zijn tot een absoluut dieptepunt gedaald. Rusland en Oekraïne staan aan de rand van een oorlog, die kan uitgroeien tot een Europees-Russische oorlog. Russische soldaten bezetten Oekraïense steunpunten op de Krim. De Amerikaanse vloot doorkruist de Zwarte Zee. Amerikaanse 'regeringsadviseurs' hebben het over kernwapens voor Polen, Litouwen en Roemenië. De media hebben bloed geroken en schakelen over op oorlogspropaganda, die bevolking en politici rijp moeten maken voor een confrontatie. Conform een afspraak tussen Washington en de Oekraïense regering wordt het vrijhandelsverdrag tussen de EU en Oekraïne op korte termijn ondertekend, zonder rekening te houden met de Russische belangen. (Als het bij TTIP, het vrijhandelsverdrag tussen de VS en de EU, op dezelfde manier gaat, dan hebben Kerry en Ashton uiterlijk in april hun handtekening daaronder gezet!) Het Westen betwist de rechtmatigheid van het referendum op de Krim en vergroot daarmee de crisis en tevens de twijfel over de democratische bedoelingen van de westerse politiek ...
Vanuit Europa gezien is dit één groot, politiek en diplomatiek fiasco! Blijkbaar is het de bedoeling om in 2014 een nieuw IJzeren Gordijn neer te laten, alleen nu een stuk verder naar het oosten. Daarmee sluit Europa zich dan af van alle belangrijke ontwikkelingen in de grote opkomende economieën, landen waarmee Rusland ons verbindt - zoals Oekraïne ons met Rusland verbindt.
Dit is helaas geen incidentele misser van de Europese politiek, maar het resultaat van een strategisch geplande aanval op de fundamenten van het Europese integratieproces. Dat heeft vanaf het begin steeds twee duidelijke doelen gehad: vrede door samenwerking en bundeling van belangen, en onafhankelijkheid van het continent door de kracht die de grote unie aan haar kleine lidstaten verleent.
De huidige aanval is slechts de voortzetting van de campagne tegen de euro uit 2010. Het doel was toen niet alleen de gemeenschappelijke munt, maar de Europese Unie als geheel en haar streven om onafhankelijk te blijven van de VS. Als de euro toen ten onder was gegaan, dan zou het technisch onmogelijk zijn geweest om per direct de nationale munten weer in te voeren en dan zouden de eurolanden dus gedwongen zijn geweest om toe te treden tot de dollarzone. Toen kon de EU met succes weerstand bieden en de euro redden. Ze betaalde daarvoor wel de prijs van een enorme verzwakking, met name op politiek gebied.
Het vrijhandelsverdrag TTIP (Transatlantic Trade and Investment Partnership) en de pogingen om Europa zo snel mogelijk tot ondertekening van dit obscuur verdrag - dat eigenlijk niemand wil - te bewegen, maken dat alles er nu op gericht is om de politiek ondergeschikt te maken aan de economie. Dit doel is misschien nog wel belangrijker dan het ondergeschikt maken van de EU aan de VS. Hoe dan ook, met de ratificering van TTIP zou een enorme Amerikaans-Europese vrijhandelszone ontstaan, waarin de transacties in dollars worden afgewikkeld en waarmee Europa heel officieel onderdeel wordt van de dollarzone. En weer gaat het erom het Europese streven naar onafhankelijkheid te torpederen. Concreet gaat het nu om het behoud van juridische instrumenten ter bescherming van de Europese economische belangen, haar kwaliteitseisen en haar ideeën over milieubescherming, en van de gezondheidsbelangen van de Europeanen. Alleen al de methoden die gebruikt worden om ondertekening af te dwingen, zijn bewijs genoeg dat TTIP een volstrekt afkeurenswaardig project is.
Het cynisme in Washington en Brussel is werkelijk ongekend. Het is dan ook heel aannemelijk dat de crisis in Oekraïne slechts werd gecreëerd om de Europeanen uiteindelijk te dwingen Amerikaans schaliegas te kopen ter vervanging van de Russische gasleveranties, om de Europese handtekening onder TTIP te krijgen (nodig om dat schaliegas in Europa te kunnen verhandelen), om de defensiebudgetten van de VS en de NAVO weer te laten stijgen en om het Westen voor te bereiden op een nieuwe Koude Oorlog. Daarin staan deze keer het Westen en de opkomende economieën tegenover elkaar en schermt het Westen zijn economisch en politiek systeem met een nieuw IJzeren Gordijn af van de wereld - alleen staat het Westen nu aan de verkeerde kant ervan (het Westen stond indertijd net als nu aan de verkeerde kant, nvdr).
Bron: www.leap2020.eu
Vertaling en bewerking: Louis Wilms.