Sovjet-soldaten in de buitenwijken van Leningrad om de nazi-troepen tegen te houden op 21 januari 1944. (Foto: Wikimedia/RIA Novosti archive/Boris Kudoyarov)
Andre Vltchek
'Niemand wordt vergeten en niets wordt vergeten'. Deze tekst staat in gouden letters gegraveerd in de granieten muur achter het standbeeld van Moeder Moederland die bedroefd haar armen spreidt. De herdenkingsbegraafplaats Piskarovskoje ligt in Sint-Petersburg. Er liggen 186 massagraven. Ongeveer een half miljoen mensen werd er begraven onder wie het grootste deel van mijn familie van moederskant.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog weerstond Leningrad gedurende 900 dagen (tweeënhalf jaar) de wreedste belegering in de moderne geschiedenis. De stad riep de opmars van de nazitroepen een halt toe, doorstond onophoudelijke luchtbombardementen, bittere kou, honger en het gebrek aan alle eerste levensbehoeften. Bijna de helft van de bevolking kwam om. De inwoners verbrandden tijdens de bombardementen, bevroren in de loopgraven en de onverwarmde woningen of ze verhongerden.
De culturele hoofdstad van Rusland bracht het ultieme offer. Met haar heldhaftig verzet speelde ze een belangrijke rol in de nederlaag van het nazisme en voor de redding van de wereld, terwijl het grootste gedeelte van de westerse wereld collaboreerde met het nazisme of probeerde het te sussen.
Leningrad en de Sovjet-Unie redden niet de wereld die toebehoorde aan het blanke ras. Zij redden de wereld van de 'ondermensen', van de 'uit te roeien wezens' volgens de Duitse fascisten: de bevolkingen van het Indisch subcontinent, Afrikanen, Joden, Roma, Slaven, Aziaten en Arabieren.
Met het vernietigen van het fascisme werd immers ook het kolonialisme een beslissende slag toegebracht (fascisme en kolonialisme zijn van hetzelfde laken een pak) waardoor tientallen landen in Azië en Afrika hun onafhankelijkheid verwierven, totdat de westerse landen zich althans herstelden.
Dit werd natuurlijk nooit vergeven in de Europese en Noord-Amerikaanse hoofdsteden. De Sovjet-Unie, al haar idealen en principes, moest belasterd en door het slijk gehaald worden. Hoewel het land de wereld redde van het nazisme werd het gangbaar om de Sovjet-Unie te vergelijken met nazi-Duitsland. Veel progressieve westerse intellectuelen namen dit verdraaide en beledigende oordeel over. (...)
In plaats van het fascisme met het sovjetcommunisme te vergelijken stel ik voor dat links en alle weldenkende mensen ter wereld een vergelijking maken van dingen die vergelijkbaar zijn: het fascisme, het westerse kolonialisme en het marktfundamentalisme (het meest gewelddadige fundamentalistische geloof van tegenwoordig), die gediend en vertegenwoordigd worden door de westerse meerpartijensystemen en constitutionele monarchieën.
Bron: Counterpunch 19-21 oktober 2013, vertaling Frans Willems.
Het hele artikel staat op www.ncpn.nl.