Fotocollage: mensen die tijdens de verkiezingen de stemmen probeerden te beschermen. (Foto: radikal.com.tr)
Eda Yenil
Op 30 maart jl. vonden de lokale verkiezingen plaats in Turkije. De Turkse bevolking heeft gestemd voor nieuwe gemeenteraden en burgemeesters. Na de Gezi-protesten in juni 2013 was de vraag of de AKP haar steun zou verliezen of niet. Honderdduizenden Turken hebben het afgelopen jaar tegen hun regering gedemonstreerd.
Na al deze gebeurtenissen riep premier Erdogan de verkiezingen uit tot een referendum over zijn beleid. Net als in Nederland werden de lokale verkiezingen misbruikt voor landelijke politieke doeleinden.
De AKP denkt door de uitslag van de verkiezingen haar verloren legitimering, als gevolg van de massale strijd, te hebben herwonnen. Maar Turkije is geen land dat past binnen de politieke grenzen van een fascistisch regime. Dat hebben de deelnemers aan de Gezi-protesten de afgelopen tijd bewezen. De AKP heeft alleen wat tijd gewonnen om haar politiek te kunnen voortzetten, maar heeft niet meer het vermogen en de kracht om Turkije te regeren.
De criminele handelingen van de AKP zijn te bekend geworden. Na alles wat boven water is gekomen, zou de AKP moeten aftreden. Alle misdaden van de AKP moeten worden onderzocht.
Bij het tellen van de stemmen is bewezen dat de AKP gewoon doorgaat met haar misdaden. Op 2 april, 3 dagen nadat de verkiezingen werden gehouden, weten wij nog steeds niet wie er is gekozen als burgemeester in de hoofdstad van het land. In sommige steden zijn de tellingen meerdere keren herhaald vanwege bezwaren die werden ingediend door verschillende partijen. In sommige steden zijn de gebruikte stembiljetten teruggevonden in vuilnisbakken. Na hertellingen werden de resultaten toch gewijzigd ten koste van de stemmen van de AKP. Hoewel er twijfelachtige gebeurtenissen plaatsvonden, zoals stroomuitval in meer dan 40 steden, heeft de AKP na hertellingen in vier gemeenten verloren.
De politieke crisis zal zich niet alleen voortzetten, maar zal zich ook verdiepen. De voortgaande crisis leidde tot deze uitslag van de verkiezingen. Het werd ook duidelijk dat binnen de huidige omstandigheden de bevolking en de progressieve krachten nog niet in staat zijn om alternatieven te bewerkstelligen. De opvattingen die leefden bij de juni-protesten moesten worden opgenomen in de verkiezingsprogramma's, maar dat was voor de grootste oppositiepartij CHP niet de keuze. De kleinere partijen zijn er helaas niet in geslaagd om mensen hiervan te overtuigen.
De legitimering van de AKP als regeringspartij en de resultaten van de verkiezingen zijn allang verdampt in de ogen van de meeste mensen. Het moet alleen nog hardop gezegd worden door de bevolking. Alle mensen die afgelopen zondag als vrijwilliger bij de stembussen hun stemmen probeerden te beschermen, zullen deze strijd zeker niet achterwege laten. Zij moeten zich alleen nog organiseren en geloven in hun eigen kracht. Dit zal een laatste trap zijn tegen de omvallende AKP.