Turkije: 'Nog steeds een dief, nog steeds een moordenaar, verdedig Turkije'. De TKP nam houten schilden mee om zich te kunnen verdedigen tegen politie-aanvallen. (Foto: Zafer Çimen)
Eda Yenil
De politieke chaotische situatie in Turkije lijkt na de lokale verkiezingen een tijdje te verstillen. De AKP heeft geprobeerd om de lokale verkiezingen in haar voordeel te beïnvloeden. Zo zijn talloze schandalen boven water gekomen tijdens de tellingen van de stemmen. Hoewel dit al werd vastgesteld bleef de AKP zich toch verzetten en heeft uiteindelijk veel beslissingen in haar voordeel weten om te buigen.
Turkije maakt dit jaar een verkiezingsjaar mee. Eerst de lokale verkiezingen, daarna komen in augustus de presidentsverkiezingen en als laatste de landelijke verkiezingen. De AKP ziet alle verkiezingen als een mogelijkheid om haar bestaan te verankeren voor de toekomst. Daarom is een massale 1 mei-viering niet wenselijk voor de AKP.
De linkse bewegingen en partijen besloten om 1 mei in Taksim te vieren. Taksim was al sinds 1977 een belangrijke plaats hiervoor. De 1 mei-vieringen in Turkije zijn in het verleden vaak gedomineerd door geweld. In 1977 werden 37 arbeiders doodgeschoten toen gewapende fascisten het vuur op een demonstratie openden. Hierna heeft 1 mei ook de betekenis van herdenkingsdag gekregen. Taksim staat nu ook in de aandacht omdat de Gezi-protesten in juni 2013 daar begonnen.
Al snel nadat de vakbonden een aanvraag hadden ingediend voor de vieringen in Taksim hebben de plaatselijke autoriteiten dit afgewezen. Premier Erdogan heeft ook meerdere keren gezegd dat hij geen vieringen in Taksim zal toelaten. De argumenten die de AKP daarvoor dit keer gebruikte waren nog onlogischer dan ooit. De AKP vond dat mensen zouden worden gehinderd in het uitoefenen van hun dagelijkse leven als de vieringen in Taksim gehouden zouden worden.
1 mei is de dag voor de werkende klasse om in te grijpen in de agenda van het land. Het is de dag van de arbeid en hoort daarom juist gevierd te worden op een centrale plaats waar alle arbeiders naartoe kunnen komen. Maar de regeringspartij denkt er niet zo over. Zij is van mening dat als de arbeiders 1 mei willen vieren, zij dit maar op een verafgelegen plaats moeten doen.
Op de agenda van de arbeiders staat natuurlijk strijd tegen de mentaliteit van de AKP. De agenda van 1 mei dit jaar gaat over het versterken van het verzet tegen de regering, een verklaarde moordenaar, dief en reactionaire vijand van de werknemers.
Sinds de vorige 1 mei-viering zijn er heel veel zaken komen bovendrijven die de mentaliteit van de AKP steeds meer hebben verduidelijkt. De AKP is een voorstander van onderdrukking, brute kracht, geweld en moorden. De tapes die boven water zijn gekomen hebben bewezen dat de AKP-leden al jaren uit de zak van de arbeiders stelen. Daarnaast werd ook duidelijk hoe het beleid van de AKP gericht is op het scheppen van de mogelijkheden tot een oorlog tegen Syrië. Hierdoor kon het bloedbad in Ryehanli (Tukije) plaatsvinden. De AKP steunt de moordenaars in Syrië openlijk. (En Nederlandse troepen steunen die politiek met de aanwezigheid van Patriotraketten, nvdr).
De strijd tegen de AKP in Turkije moet nog verder versterkt worden. De arbeiders zullen op 1 mei (het artikel werd op 29 april geschreven, nvdr)hierin wel een verdere stap zetten, maar niet de stap die de arbeiders in Turkije uiteindelijk zullen moeten gaan zetten. Een betere toekomst ligt voor het grijpen voor de Turkse bevolking. Om die te veroveren en verbeteringen in ons voordeel te bereiken heeft de bevolking meer samenwerking en krachtenbundeling nodig.
Eda Yenil
De AKP-regering meldde al voorafgaand aan de Dag van de Arbeid dat zij er alles aan zou doen om de arbeiders de mogelijkheid te ontnemen om 1 mei op het Taksim-plein te kunnen vieren. Taksim was aan alle kanten afgesloten door politiehekken. Alle openbaar vervoer werd al vroeg in de ochtend van 1 mei stopgezet, de wegen werden afgesloten door politie.
Alle linkse bewegingen en partijen, zoals de Communistische Partij van Turkije, verzamelden zich op eerder afgesproken plaatsen, maar veel mensen slaagden ook daarin niet. Alleen al in Istanbul zette de AKP 39.000 politieagenten in.
TKP, ÚDP en een paar bewegingen zouden zich eerst verzamelen in Besiktas om daarna met z'n allen naar Taksim te gaan. De vakbonden zouden dan bijvoorbeeld van de andere kant het Taksimplein opgaan, komende van Sisli. Dit werd zo georganiseerd om bij de controlepunten van de politie sneller op het plein te kunnen binnenstromen.
Iedereen heeft geprobeerd het Taksim-plein te bereiken. Toen het politiegeweld zover ging dat veel mensen werden gearresteerd, werd besloten om te stoppen met de demonstraties en terug te gaan.
De politie viel vrijwel overal in het land de arbeiders aan die alleen maar 1 mei wilden vieren. De AKP heeft hiermee nogmaals bewezen dat de partij een vijand is van de jeugd, vrouwen, arbeiders en intellectuelen. Overal hebben de arbeiders verzet getoond tegen de aanvallen van de politie.
De demonstranten konden inderdaad niet naar Taksim maar hebben wel aangetoond dat zij niet zullen stoppen met zich te verzetten tegen de AKP. Ondanks alle aanvallen van de politie op 1 mei was er overal actie.
In Istanbul heeft de politie ook geprobeerd om het kantoor van de TKP in Besiktas aan te vallen. Dit kantoor was tijdelijk beschikbaar gesteld voor gewonde mensen tijdens de demonstraties en werd beschermd door de leden van de TKP. De politie probeerde meerdere keren het gebouw binnen te vallen, maar dit werd door de leden van de TKP verijdeld.