Schoonmakers in Den Haag in bus op 16 mei jl. op weg naar zoveelste actie. (Foto: Manifest/WvdK)
Demonstratie van schoonmakers in Utrecht op 1 mei. (Foto: Manifest/AS)
Arlen Sabajo
De afgelopen weken hebben schoonmakers landelijk gestaakt voor een nieuwe en betere cao. En zoals inmiddels bekend is hebben ze een overwinning behaald. Een harde maar noodzakelijke klassenstrijd. Want staken is geen vakantie, het betekent niet zomaar niet willen werken. Staken is harde actie met veel werk en als mensen niet willen werken is dat nooit zonder reden. Dus waar ging het nu om? En hoe verliep de staking?
Werken in de schoonmaak is geen vetpot, mooie praatjes zoals dat je 120 procent van het minimumloon zou verdienen, hebben evenveel inhoud als een ballon. Met kleine contracten van een paar uur werk in de week zul je niet rijk worden. Schoonmaakbedrijven willen steeds meer winst. Andere bedrijven die schoonmaakbedrijven inhuren willen ook zoveel mogelijk winst maken.
Met bezuinigen op de marktprijzen van schoonmaakwerk willen ze dat voor elkaar krijgen en op die manier geld verdienen. Helaas ten koste van de schoonmakers die het werk moeten doen.
De conclusie van het rapport 'Gewoon schoon' van het FNV-schoonmaakparlement is dat 69 procent van de schoonmakers in armoede leeft. Het niet willen werken als methode om actie te voeren, om voor jezelf en collega's op te komen, staken dus, heeft ook armoedebestrijding als een van de motieven om klassenstrijd te voeren. De komende drie jaar stijgt het loon met 6,6 procent. Elk jaar gaat het loon met 2 procent omhoog en de eindejaarsuitkering met 0,2 procent.
Een andere manier waarmee door schoonmaakbedrijven geld wordt verdiend over de ruggen van schoonmakers is het aantal wachtdagen. De eerste twee dagen van een ziekteperiode van een schoonmaker worden niet uitbetaald. Er is nu bereikt dat in een tijdsbestek van tweeënhalf jaar de wachtdagen worden afgeschaft. Ieder jaar verdwijnt er een dag en kan er aan zieke schoonmakers zo niet meer verdiend worden.
Dat er geen geld zou zijn om aan de eisen te voldoen is niet waar, alle eigenaren van de grootste schoonmaakbedrijven staan in de quote 500. Onder de eigenaren van de middelgrote schoonmaakbedrijven bevinden zich zelfs miljonairs.
Het was niet gemakkelijk om dit allemaal te kunnen bereiken. Er was veel tegenwerking. Mensen werden geïntimideerd door leidinggevenden, er werden leugens verspreid om onduidelijkheid te zaaien en er vond verraad plaats in eigen kring.
Maar door de eenheid te bewaren, goed georganiseerd in de vakbond te zijn en het lef te hebben om de strijd aan te gaan gedurende tien weken konden de problemen worden opgelost. Uiteindelijk zal ook deze nieuwe cao eindigen en zal de klassenstrijd opnieuw oplaaien.
In de tussentijd zal dan ook worden gewerkt aan een steviger vakbondspositie onder de schoonmakers. Eén ding is inmiddels duidelijk geworden: met schoonmakers kan niet meer gespot worden. Als zij hun recht niet krijgen dan komen ze het halen. We gaan door! We gaan winnen!