"(...) De economische verhoudingen hebben eerst de massa van de bevolking in arbeiders veranderd. De heerschappij van het kapitaal heeft voor deze massa een gemeenschappelijke situatie en gemeenschappelijke belangen geschapen. Deze massa is daarmee al een klasse tegenover het kapitaal, maar nog niet voor zichzelf. De belangen die zij verdedigt worden klassenbelangen. De strijd van klasse tegen klasse is echter een politieke strijd. Met betrekking tot de bourgeoisie kunnen we twee fasen onderscheiden: die, waarin zij, reeds als klasse gevormd, de feodale overheersing en de monarchie omverwierp en de maatschappij tot een burgerlijke maatschappij omvormde. De eerste van deze fasen was de langste en vereiste de grootste inspanningen. Ook de bourgeoisie is begonnen met gedeeltelijke coalities tegen de feodale heren. Er is veel onderzoek uitgevoerd om de verschillende historische fasen na te speuren, die de bourgeoisie vanaf de stedelijke gemeenschap tot aan haar vorming als klasse heeft doorlopen. Maar als het erom gaat zich nauwkeurig rekenschap te geven van stakingen, coalities en andere vormen waarin de proletariërs onder onze ogen hun organisatie als klasse voltrekken, dan worden sommigen door werkelijke angst bevangen, terwijl anderen een 'transcendentale' minachting aan de dag leggen. Een onderdrukte klasse is de bestaansvoorwaarde voor iedere op klassentegenstelling gebaseerde maatschappij. De bevrijding van de onderdrukte klasse houdt dus noodzakelijkerwijze het scheppen van een nieuwe maatschappij in. (...)"
Uit: De armoede van de filosofie, Karl Marx, 1847.