Anna Ioannatou
"We regeren wel, maar we hebben de macht niet", verklaarde begin april Nikos Fílis, parlementslid van Syriza en tevens directeur van Syriza's krant 'Avjí'. Op 30 januari jl., vijf dagen na de verkiezingen dus, had de nieuwbakken onderminister van Bestuurlijke Hervormingen, G. Katroúgkalos, iets vergelijkbaars gezegd: "Als je regeert betekent dat nog niet dat je de werkelijke macht in handen hebt".
Dit terugkrabbelen staat haaks op wat voor de verkiezingen nog beweerd werd, o.a. bij monde van A. Tsipras in december 2014 op een pre-electorale betoging: "Met een regering van het volk, een politiek voor het volk, de macht aan het volk".
Een delegatie van de 300 ontslagen werksters van het ministerie van Financiën had begin april een ontmoeting met bovengenoemde Katroúgkalos, die vlak na de verkiezingen had verklaard dat ze allemaal weer zouden worden aangenomen. Maar de tijd verstreek en er gebeurde niets. "Het verschil tussen deze regering en de vorige regeringen is dat deze begrijpt dat ons onrecht is gedaan. Ze begrijpen dat we slachtoffers zijn, maar ze willen dat we slachtoffers blijven", aldus één van hen. De regering had niet alleen beloofd hen weer aan te nemen, maar zelfs zou men hun éénmaands contracten veranderen in contracten van onbeperkte duur. Deze belofte had Syriza als oppositiepartij de afgelopen jaren herhaaldelijk geformuleerd in het parlement. Nu was het antwoord dat hij (Katrougkalos) begrip heeft voor het gedane onrecht, maar dat hij ze niet kan aannemen, want dat strookt niet met de grondwet. Waarop een werkster gevat opmerkte "het was dezelfde grondwet toen ze met beloftes strooiden!" En de secretaris-generaal van hetzelfde ministerie met wie ze ook een ontmoeting hadden, adviseerde de dames als alternatieve oplossing een Sociale Coöperatieve Onderneming op te zetten".
"Loonsverhogingen, cao's, geen voorrechten meer voor de kapitalisten!", scandeerden honderden werknemers en werklozen voor het ministerie van Werkgelegenheid, gehoor gevend aan de oproep van vakfederaties en bonden van het PAME. In het ministerie vond een 'sociale dialoog' plaats over minimumloon en cao's, bijeengeroepen door het ministerie. Even later drong een delegatie van het PAME de vergaderzaal binnen en overhandigde een memorandum, waarin de werknemers hun verontwaardiging luchtten over de slepende tactiek en de 'spelletjes' van de 'sociale partners' over de ruggen van de werkende bevolking. "Twintig jaar al hebben we een 'sociale dialoog' en de arbeiders trokken altijd aan het kortste eind", aldus de delegatie die de zaal doorliep met haar eisenpakket in de hand al roepend "dit is wat de werknemers vragen.
Die dialoog hier is een voorwendsel. Kom op met een wet om het minimumloon weer terug te brengen op 751 euro. Via een wet werd het 586 euro. Wat jullie hier doen, is een feestje". De nieuwbakken minister van arbeid in vergadering bijeen met vertegenwoordigers van industriëlen en werkgevers, vraagt zich af "waartoe dient nou die actie van het PAME?", terwijl de nieuwe instantie die het regeringssyndicalisme vertegenwoordigt in een verklaring de interventie van PAME een "smakeloze toneelvoorstelling" noemde.
"Het is de taak van onze regering de politieke kosten te dragen van een aantal moeilijke beslissingen die noodzakelijk zijn om het vertrouwen van onze wereldpartners te winnen", aldus minister van Financiën Yanis Varoufakis op een manifestatie van het instituut 'Brookings' in Washington in het kader van de voorjaarsvergadering van het IMF en de Wereldbank midden april. Varoufakis verzekerde zijn Wereldbank- en IMF-partners dat de regering SYRIZA-ANEL "meer dan wie ook bereid is deze onderhandelingen tot een succesvol einde te brengen", duidend op de slepende onderhandelingen met de EU-partners. De minister lichtte een tipje van de 'hervormingsagenda' op door een blik te gunnen op de volksonvriendelijke maatregelen zoals een drastische beperking van vervroegde pensioenen in de overheids- en particuliere sector, privatiseringen en andere maatregelen die het leven van grote ondernemersgroepen en banken verlichten. Alles uiteraard in naam van de concurrentiepositie.
Ook garandeerde de minister in Washington dat "Griekenland van plan is zijn verplichtingen ten opzichte van alle crediteuren tot in het oneindige na te komen" en zijn woorden "we zullen compromissen, compromissen en nog eens compromissen sluiten zonder ons te compromitteren" werden veelvuldig geciteerd in de internationale en Griekse pers. Yanis Varoufakis stond trouwens ook op de lijst van sprekers op het jaarlijkse congres van het Instituut voor Nieuw Economisch Denken (Institute for New Economic Thinking), een creatie van de alom bekende magnaat G. Soros, de eerste helft van april in Parijs, alwaar ook economieprofessor Th. Piketty en de nobelprijswinnaars Stiglitz en Heckman het (hoogste?) woord voerden.
Varoufakis had ook een ontmoeting van 12 minuten met president Obama. Volgens de officiële informatie van zijn ministerie zouden Amerikaanse hoogwaardigheidsbekleders op de betekenis gewezen hebben die de regering Obama hecht aan een eerlijke overeenkomst tussen Griekenland en zijn partners, de 'instellingen'. Ook wensen de VS de rol op zich te nemen van 'eerlijke bemiddelaar' (honest broker). De woorden 'eervol' en 'eerlijk' zijn erg 'in' de laatste tijd...
Zo'n kleine twee weken tevoren had Griekenland's minister van Defensie, Panos Kamménos (van Syriza's rechtse regeringspartner ANEL, 'Onafhankelijke Grieken'), ook al de VS bezocht, waar hij een ontmoeting had met de aartsbisschop van Amerika, Demetrius. Na die ontmoeting verklaarde hij: "... wat de Grieks-Amerikaanse betrekkingen aangaat zal onze regering haar uiterste best doen. Op 21 mei ben ik uitgenodigd op het ministerie van Nationale Defensie van de VS (...) Dit land dus, dat zo'n belangrijke bondgenoot is, de VS, waarin Griekenland een zodanige rol kan spelen dat het de stabiele factor kan zijn in de wijdere regio daarmee allereerst de vrede veilig stellend, maar tevens de belangen van de vrije wereld".
Ook had hij de Amerikanen namens zijn regering gerustgesteld zeggende dat "onze betrekkingen met de VS nog nauwer moeten worden. En omdat er van alles gehoord en geschreven wordt, wees niet bevreesd, Griekenland verandert niet van richting. (...) Onze ware bondgenoten zijn diegenen die hun vriendschap bewezen hebben", waarbij hij als voorbeeld het Marshall plan van na WO II aanvoerde, waarvoor de Amerikanen niets teruggevraagd zouden hebben (!). Griekenland werd opnieuw opgebouwd. Kreeg de vrijheid van de Amerikanen zodat het land zich kon ontwikkelen in de vrije westerse wereld "en Griekenland bewees dat het een uitmuntende bondgenoot is binnen de NAVO". Dat laatste werd van 20 tot 30 april bewezen: voor het eerst namen strijdkrachten van de VS en Israël deel aan een militaire oefening van de Griekse strijdkrachten, de operatie 'Iniohos 2015' (Iniohos betekent wagenmenner en is de naam van het Apollobeeld dat in Delphi staat, Apollo de Wagenmenner!). Het betrof een groot aantal strijdkrachten ter lucht en ter zee, maar ook legereenheden, voor complexe missies boven het hele Atheense luchtruim. Al eerder schreven wij in Manifest over de inspanningen van het Griekse establishment zijn geostrategische positie op te waarderen en meer betrokken te raken bij de imperialistische plannen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika.
Misschien voelde de minister zich genoodzaakt de Amerikanen gerust te stellen vanwege het bezoek dat premier Tsipras aan Moskou zou brengen op 8 april. Dat bezoek vond inderdaad plaats en werd hem niet in dank afgenomen door de Europese partners. Na dit alles moge het de lezer duidelijk zijn wat er in de eerste alinea's bedoeld werd met de machtskwestie.