Westerse mediapropaganda

Terwijl delen van Syrië in 2013 te maken kregen met geweld van met name buitenlandse Jihadisten, ging het leven in Damascus gewoon door. Een grote meerderheid van de bevolking steunt de regering van Assad. Op de foto een restaurant in Damascus. (Foto: ZLV)

Eén van de gevolgen van de NAVO-agressie tegen Libië is een enorm toegenomen vluchtelingenstroom. In Hamburg maken deze vluchtelingen duidelijk dat zij niet deze agressie overleeft hebben, om als gecriminaliseerde daklozen te eindigen in de Europese steden. (Foto: Rasande Tyskar/Flickr/by-nc)

Goede Vrienden, Hoewel er veel te melden valt wil ik me beperken tot een oproep aan onze eigen Vlaamse journalisten en vooral onze meest bekende - oorlogsverslaggever Rudi Vranckx, die na vier jaar nog steeds de westerse oorlogspropaganda onverminderd blijft voeden. Wat zou het een verademing zijn indien hij eens van kamp zou veranderen en aan de kant van de slachtoffers zou gaan staan in plaats van aan de kant van de moordenaars. Van harte.

Waarom durft Rudi Vranckx de waarheid niet te schrijven? Deze vraag telt natuurlijk ook voor de vele andere journalisten van de mainstream media. We beperken ons nu tot hem omdat hij de meeste bekendheid geniet als oorlogsverslaggever. Op 17 februari 2015 schreef hij "Een nieuwe War on Terror?". Het artikel begint aldus: "Wetteloosheid en een gedesintegreerde staat, frustraties, opstand, geweld en gewapende milities. Die mix aan ingrediënten kennen we al langer in Syrië en Irak. De ideale voedingsbodem voor de terreur van het Kalifaat."

Hiermee wil hij de lezers een uitleg aanbieden voor het ontstaan van de terreurgroepen in Syrië en Irak, zoals het Westen dit graag hoort. Verder legt hij uit hoe de NAVO een einde gemaakt heeft "aan Khadaffi's dictatoriaal bewind". Tussendoor krijgt het 'Groot Egyptisch jihadi-potentieel' nog een aanmoediging tegen de achtergrond van "het ongenoegen na de legercoup van al-Sissi". Dat is ook precies in de lijn van de huidige algemene opinie, dus politiek en journalistiek correct.

De ellende in Syrië, Irak, Egypte komt dus allemaal uit die landen zelf voort. Aan de hand van deze duidelijke insinuaties kunnen de mensen het verhaal dan verder invullen: tegen een gruwelijke dictator komt het volk in opstand, zo ontstaat er een burgeroorlog en daaruit is die gevaarlijke beweging van de islamitische staat gegroeid. Tenslotte geeft hij dan beschouwingen over wat het onschuldige Westen, als medelijdende toeschouwer op afstand, hiertegen kan of moet doen. "Een gezamenlijke interventie?", "nieuwe maatregelen"? Maar hier dreigt dan weer het gevaar dat "de Russen gaan dwarsliggen". Kortom, zoals een schoolmeester aan kinderen de indruk geeft dat hij alles weet, zo geeft hij de verschillende meningen en verwachtingen over de toestand kort weer, precies zoals dit in de westerse openbare opinie verwacht wordt. Hiermee heeft hij zowat alles gezegd, behalve de waarheid en dat was eigenlijk het enige dat hij had moeten schrijven.

Na 30 jaar koloniale overheersing door Italië en 20 jaar door UK en VS, is Libië in 1969 ontstaan. Het volgende jaar werden alle militaire bases van UK en VS opgedoekt en Britisch Petroleum genationaliseerd. De wereldbank (goed Nederlands eist hier een hoofdletter, wat ik weiger) schreef in 2010 nog dat Libië "een hoog niveau van economische groei" kende. Het had een eigen bankwezen en een toegang van de bevolking tot de universiteit van niet minder dan 46 procent. Zelfs een paar miljoen Afrikaanse immigranten vonden er werk en een ruim inkomen, afgezien van de gulle subsidies die aan het volk geschonken werden bij nagenoeg alle gelegenheden (studeren, huwen, bouwen...). Khadaffi, ongetwijfeld een rare snuiter, had in korte tijd het arme Libië en zijn bevolking verheven tot het 21e rijkste land van de wereld. De gewone burger leefde in een goede welstand. Het was het meest welvarende Afrikaanse land en stond bovendien op het punt om een soort Afrikaanse Unie te vormen. Khadaffi had beslist dat de olierijkdommen ten goede moesten komen aan de bevolking en niet aan Amerika (zoals destijds Chávez van Venezuela). Dat de NAVO, door VS-Israël en bondgenoten gesteund, dit soevereine land heeft uitgemoord en verwoest, daar heeft Rudi Vranckx blijkbaar nog niet van gehoord.

In april 2009 ontvangt Hillary Clinton bijzonder hartelijk een zoon van Khadaffi in Washington en verzekert hem dat de samenwerking tussen de twee landen zal worden verdiept en uitgebreid. Het is deze Hillary die zal aansturen op een invasie in Libië. Olie en goud waren te verleidelijk en dat Libië de welvarende leider van een welvarend Afrika zou worden, moest verhinderd worden. Nog in 2011 protesteert Libië tegen de wapenleveringen aan jihadi's door 'Qatar met toestemming van de NAVO'. Zonder succes. De 'bevrijdende actie' van het Westen zou toch doorgaan.

Zelf hebben we in 2012 een onderhoud gehad op ons ministerie van Buitenlandse Zaken. Hoewel een gesprek met de minister voorzien was, kon hij op het laatste ogenblik niet aanwezig zijn maar zond een hoge ambtenaar. Op onze vraag of er bij de maandenlange bombardementen door onze reeks van Belgische F-16's dan geen burgerdoden gevallen waren, schudde hij ontkennend het hoofd, keek naar zijn horloge en verontschuldigde zich omdat hij dringend op een andere vergadering aanwezig moest zijn. Een vloot van F-16's die maandenlang een soeverein land bombarderen zonder dat er één dode valt verdient de vermelding in het Guinness book of world records.

Na de moord op Khadaffi passeerden enkele onafhankelijke journalisten langs ons klooster en hebben precies uitgelegd hoe het gegaan is. Zij waren aanwezig bij een fameuze vergadering van internationale journalisten. Voor een groot portret van Khadaffi werd wierook gebrand, wat uitvoerig gefilmd werd. Dat moest dienen als bewijs hoe hij zich als god door de bevolking liet vereren. Er werden verhalen verteld van de bloedige onderdrukking en het uitmoorden van eigen volk door de Libische leider, evenwel zonder enig bewijs. De helft van de zogenaamde 'internationale journalisten' was geheim agent van westerse mogendheden, die voor de coördinatie moest zorgen bij de bombardementen. Alle beschuldigingen van moord op eigen bevolking door de Libische leider zijn inmiddels ontmaskerd als leugens, (zoals het bestaan van de massavernietigingswapens van Saddam Hoessein, de gruwelijke folteringen van de Syrische president die maar een voorwendsel waren voor een militaire invasie). Rudi blijft ons wijsmaken dat het allemaal de schuld van het Libische volk en zijn leider zelf was.

Toen ik in 2010 in Syrië kwam was er niets te merken van 'wetteloosheid en een gedesintegreerde staat, frustraties, opstand, geweld en gewapende milities' onder het volk. Er was een behoorlijke welvaart. Armen waarvoor we moesten zorgen, bestonden gewoon niet. In geen enkel Europees land heerste er een veiligheid zoals wij hier dagelijks konden ondervinden. Liet je uit vergeetachtigheid een kostbaar fototoestel ergens op een openbare plaats liggen, kon je het later precies op dezelfde plek gaan ophalen. En iedere toerist vertelde dezelfde verhalen over de veiligheid, de harmonieuze samenleving, de hartelijkheid. Inderdaad waren er gebreken (in welk land niet?), vooral op het gebied van persoonlijke politieke vrijheden. Ondertussen is daar behoorlijk hard aan gewerkt door democratische verkiezingen en een meer partijenstelsel. Mag Rudi dit volgens de CIA, die bepaalt wat 'politiek correct' is, niet vermelden?

Ik heb met eigen ogen de opstand in ons dorp zien geboren worden, zoals ik al beschreven heb en zo ging het ook elders. Het waren vreemden, van buitenaf. Maar nee, volgens Rudi waren het dus een gedesintegreerde staat, wetteloosheid en frustraties van het volk zelf.

In Egypte moest Morsi, uiterst nipt mede door massale steun uit het Westen tot president verkozen worden, het land overleveren aan de terreur van de moslimbroeders en daar heeft hij meteen werk van gemaakt. Ik heb vroeger hierover al een uitgebreide brief gepubliceerd van vrienden in Egypte die het allemaal hebben meegemaakt. Ongelooflijk, de ravage die Morsi met zijn moslimbroeders onder het volk aanrichtte. Het volk heeft de legerchef al-Sissi gedwongen het land te beschermen. Al-Sissi heeft de terreur van de moslimbroeders, gesteund door het Westen, gestopt. Hij had ook geen enkele politieke ambitie, maar het volk heeft hem ertoe gebracht om in deze toestand het presidentschap op zich te nemen. Maar nee, Rudi voelt zich geroepen om toch de terroristische moslimbroeders terug aan de macht te helpen.

Ook Irak moest onder Westerse heerschappij komen. Amerika had al gezorgd dat een half miljoen kinderen stierf door de zware sancties. Toen een journalist aan de Amerikaanse staatssecretaris Madeleine Albright vroeg of dit wel verantwoord was, antwoordde zij kortweg: wij denken van wel. In 2003 kon de leugen van de massavernietigingswapens volstaan voor een vernietigende militaire invasie, honderdduizenden onschuldigen om te brengen en het land te 'herschikken' tot een chaos. Inmiddels werden de groepen van IS al door het Westen gevormd zodat zij het vuile werk voortaan konden voortzetten. Maar nee, van een vernietiging van het land door een militaire invasie van VS en Engeland, daar heeft Rudi nog niet van gehoord. De schuld ligt bij het volk zelf.

In het begin van de jaren tachtig was het al de bedoeling om ook Syrië onder de terreur van de moslimbroeders te brengen. Zij begonnen met een reeks aanslagen. In een kadettenschool werden 80 rekruten van Alawitische oorsprong geselecteerd en meteen onthoofd. Dan was er een aanslag op president Hafez zelf, met twee granaten. Een ervan schopte hij terug naar afzender en de andere doodde zijn lijfwacht. Voor hem was de maat vol en hij liet de brandhaarden van de moslimbroeders helemaal uitroeien met 10 á 20.000 doden tot gevolg. Mensen die deze tijd hebben meegemaakt zeggen dat er daarna een algemene opluchting was onder het volk. Sommige ouderen hier verweten de huidige president bij het begin van de oorlog in 2011 dat hij niet hetzelfde gedaan heeft als zijn vader. Hij was echter wijs genoeg om te begrijpen dat de toestand nu totaal anders en veel ernstiger was.

Na vier jaar kan iedereen - zelfs een journalist van de VRT - weten dat fanatieke strijders uit zowat heel de wereld hier naartoe komen of naar hier gestuurd worden om dit land te ontwrichten als prooi voor het Westen. De belangen voor de oude Angelsaksische wereldoverheersing zijn immens. Syrië is strategisch de meest belangrijke plaats in het Midden-Oosten, zowel op militair als economisch gebied. Wie hier baas is beheerst heel het Midden-Oosten en zit al aan de voordeur van Iran, Rusland en zelfs China. Bovendien zitten hier immense gasvoorraden en is Homs de centrale plek voor de verdeling ervan. Maar daaraan heeft Rudi nog niet gedacht.

Eén grootmacht wil absolute alleenheerser blijven en heeft deze aardbol vol gepoot met militaire bases met vernietigingsmateriaal. Ieder land dat zich niet wil onderwerpen wordt onherroepelijk ontwricht. De regering wordt omvergeworpen en vervangen door westerse marionetten of het land wordt gewoon gebombardeerd. Allemaal volgens de zelfgemaakte regels van de VS. De NAVO is nu de gewillige dienaar van deze wereldoorlog-machine en heeft alvast heel het voormalige Oostblok volgepropt met militair materiaal en personeel. Dat daarbij duizenden onschuldigen worden omgebracht, miljoenen tot een leven van schrijnende armoede worden veroordeeld en de getroffen landen zelf naar het stenen tijdperk worden gebombardeerd is voor de westerse heersers maar een voetnoot. Gisteren was het Afghanistan, Irak, Libië, nu Syrië en nogmaals Irak. Morgen Rusland, China of Iran? En de motieven blijven altijd dezelfde.

Omdat Poetin dit wil beletten is hij daarom 'het gevaar'? Indien hij vroeger de ware bedoelingen van het Westen had doorzien was Libië mogelijk nu nog een soeverein land geweest met een welvarende bevolking. Menselijk gesproken danken we aan deze man dat Syrië nu nog bestaat (en dat wij nog leven) en de kans heeft om stand te houden tegen de westerse waanzin, in een eenheid van volk, leger, regering en president, waarvan westerse landen slechts kunnen dromen.

Ik verwijt Rudi en consorten dat ze in een bewuste of onbewuste (?) blindheid terugkeren naar de archaïsche, heidense tijd van de Griekse mythen, die ook niet in staat waren de waarheid van onschuldige slachtoffers te onthullen en die altijd aan de kant van de onderdrukkers stonden. Door hun artikelen en reportages blijven ze aan de kant van de moordenaars staan, ook wanneer ze met de schijn van medelijden een vluchtelingenkamp bezoeken. Dankzij hun artikelen en reportages kunnen de vluchtelingenstroom en de terroristische aanslagen ongestraft verdergaan. De moeilijkheden zijn immers het resultaat van de wetteloosheid en frustraties in het volk zelf en niet de creaties van het Westen. En zo zijn deze journalisten medeschuldig aan misdaden tegen de menselijkheid. Dat moet ophouden.

Rudy Vranckx, in naam van het Syrische volk en de volken van het Midden-Oosten vertel de waarheid en hou op met het napraten, als een papegaai, van de westerse oorlogspropaganda. Als een rijke ondernemer enkele criminelen betaalt om het bedrijfje van zijn concurrent in brand te steken en jij beschrijft hoever de brand al gevorderd is met alle details over de gordijntjes, zonder te zeggen dat het de criminelen zijn die de brand aan het aansteken zijn, dan ben je een bedrieger.

Als Amerika geholpen door 19 landen sinds augustus 2014 zogenaamd IS bestrijdt en IS is er alleen maar sterker door geworden dan had je allang moeten weten dat het niet de bedoeling is IS te bestrijden maar de infrastructuur van Syrië verder te vernietigen. Als de grootmachten vandaag effectief de geldkraan en alle hulp aan IS dichtdraaien is IS volgende week als een kaartenhuisje in elkaar gezakt.

Toen IS in juni 2014 in een eindeloze rij van gesofisticeerde Toyota camionettes van uit de Syrische woestijn Irak binnenreed (hoe kan dat in open woestijn zonder luchtbescherming?), hadden bombardementen de hele club kunnen uitschakelen in enkele uren tijd. Het was echter te doen om de verspreiding van die indrukwekkende foto's opdat blinde reporters de mensen zouden wijsmaken dat er nog meer bombardementen nodig zijn.

"De gewapende groep van de islamitische staat wordt niet alleen beschermd door de VS en hun bondgenoten, maar ook getraind en gefinancierd door de VS en de NAVO met de steun van Israël en de Golfstaten' schrijft Michel Chossudovsky, directeur van het onderzoekscentrum over mondialisatie en emeritus professor van de economische wetenschappen aan de universiteit van Ottawa, (http://globalresearch.ca / http://mondialisation.ca/ ), 20 februari 2015.

Op 23 februari zijn twee Britse vliegtuigen in Al-Anbar (Irak) neergestort, vol met wapens voor IS en Syrië heeft twee helikopters kunnen neerhalen, ook vol met materiaal voor IS. Onze journalisten zullen er echter alles aan doen om dit verborgen te houden en alle schuld aan het volk van Syrië en Irak geven. Zo kan het Westen blijven oorlog voeren en IS steunen.

Rudi Vranckx, in Damascus sterven kinderen van honger en kou terwijl Syrië voorheen een overvloed aan voeding en energie voortbracht. Er komen dagelijks mensen om, bij aanslagen in een land waar de bevolking voorheen in de grootste veiligheid kon leven. Dit gebeurt mede omdat jij de waanzinnige oorlog tegen Syrië aanmoedigt door uw halve waarheden en hele leugens.

Mijn enige kennis, en ik meen met enig gezag, is dat van iemand die al vier jaar lang een van die vele onschuldige slachtoffers is (die tot op heden op meer dan wonderbaarlijke wijze deze waanzin heeft overleefd).

(*) Daniël Maes, Norbertijn van Postel en afkomstig uit Arendonk, is verantwoordelijk voor een seminarie in het zesde eeuwse klooster Mar Yakub in Qára, gelegen op 90 kilometer van de Syrische hoofdstad Damascus. In Syrië zijn er 2,4 miljoen christenen op 24 miljoen inwoners.