In deze krant en op de website www.ncpn.nl wordt uitvoerig stilgestaan bij de ontwikkelingen in de wereld. De informatie die we verschaffen staat haaks op het nieuws van de eengemaakte media, die met enkele varianten dezelfde pro-kapitalistische verdraaiing van de werkelijkheid weergeven. Steeds meer wordt ervan uitgegaan dat mensen geen moeilijke, ingewikkelde vraagstukken willen. Na een dag hard werken moet er in de media lichte kost voorhanden zijn. Een schromelijke onderschatting en vergissing nu steeds meer mensen zich gaan afvragen wat de oorzaken zijn van de snelle achteruitgang van levenspeil, democratie, cultuur en menselijke waarden. De informatie die Manifest levert, druppelt uiteraard maar mondjesmaat door. Maar alle beetjes helpen. De politieke verhoudingen in ons land bestaan immers niet voor eeuwig! De honger naar ander nieuws neemt toe.
Voor NCPN en Manifest ligt een grote berg taken te wachten. Steeds meer politiek bewuste jongeren strijden met ons mee. Dat is een enorme stap voorwaarts. Partij en krant staan midden in de hedendaagse ontwikkelingen. Rechts opportunisme en links radicalisme liggen daarbij op de loer. Het zoeken blijft naar een evenwichtige, uitvoerbare politiek. Het gebruikmaken van onze sterke kanten en begrijpen en rekening houden met onze zwakke kanten is daarbij essentieel. Onze kracht ligt in de politiek-ideologische kennis. De eenheid tussen de marxistisch-leninistische inzichten, positie en methode biedt - mits dialectisch toegepast - een uiterst waardevol instrument om de veranderende werkelijkheid te begrijpen en te veranderen. Of in gewoon Nederlands: de NCPN en Manifest zijn als geen andere partij en krant in dit land in staat om uitleg te geven aan de verwarrende ontwikkelingen in de wereld. Een steeds groter deel van de bevolking is op zoek naar steekhoudende verklaringen nu er een einde komt aan de Amerikaanse eeuw.
De communistische wereldbeweging is op dit moment op zoek naar nieuwe wegen en balansen. Er wordt mondiaal gezocht naar effectieve antwoorden op de kapitalistische crisis en wegen naar het socialisme. Zo'n zoektocht leidt altijd noodzakelijk en onmisbaar tot discussies. Daarbij de eenheid in het oog houden is dan een vereiste. Eenheid is dringend nodig, maar nooit ten koste van de principiële uitgangspunten. De dialectische eenheid tussen principiële standvastigheid en tactische souplesse is een van de moeilijkste uitdagingen, zoals we zien bij het steeds opportunistischer optreden van de SP en al veel eerder bij het optreden van de traditionele sociaaldemocratische partij.
Manifest kan net niet de uitslag van de verkiezingen in Griekenland meenemen. Van belang daarbij is vooral de stemuitslag voor de KKE, alle andere partijen zullen op de een of andere manier meedoen met de Europese dictaten. In de burgerlijke gelijkgerichte media in Nederland werd met geen woord over de KKE gesproken of geschreven. Het FD moest aan de vooravond van de verkiezingen node erkennen en optekenen dat de KKE de kiesdrempel wel zou halen. Niets over grote demonstraties in het hele land, niets over het programma van de KKE. Criminaliseren of doodzwijgen is de gebruikelijke methode van de burgerlijke media als het gaat om communistische partijen. (zie ook het redactioneel van Manifest nummer 8, 2015)
Het kan niet genoeg worden herhaald: echte blijvende verbeteringen voor de werkende klasse kunnen alleen onder socialistische verhoudingen worden bereikt. Zolang het kapitalisme domineert, zeker als het kapitaal in een crisis verkeert, zal er sprake zijn van (verhevigde) uitbuiting. Het georganiseerde verzet van progressieven en linkse groepen kan hooguit enige vertraging van de afbraak betekenen. Onder kapitalistische verhoudingen maken de grote banken en industriële conglomeraten de dienst uit. Deze belangengroepen bepalen wat er gebeurt op het Europese politieke toneel. Ver weg van het publieke politieke debat en de parlementaire 'democratie' bepalen niet-gekozen technocraten in dienst van de heersende klasse de route.
Hoe de uitslag ook zal zijn in Griekenland, gezien de huidige maatschappelijke verhoudingen zal er niets veranderen. Nu er sprake schijnt te zijn van een nek-aan-nekrace tussen Syriza en ND telt wie de meeste stemmen krijgt en dus de 50 extra zetels in zijn zak kan steken. Maar of het 'linkse' Syriza wint of het rechtse ND maakt in de praktijk weinig uit, zoals de afgelopen periode duidelijk werd. De grote vraag is wanneer de illusies die leven bij een groot deel van de arbeidersklasse verdwijnen. Wanneer het geloof in de 'schone' Tsipras verdwijnt, wanneer valse hoop overgaat in realiteitszin. Nog steeds hoopt een groot deel van de bevolking dat het beter af is binnen de EU dan erbuiten. Zolang deze illusie overheerst, is verbetering voor de bevolking bij voorbaat al kansloos. De vraag is hoelang de Griekse bevolking zich voor de gek laat houden! De verkiezingsuitslag kan een tipje van de sluier wegnemen. Groei van de KKE betekent grotere steun voor de politieke koers van de KKE, de strijd van het arbeidersfront Pame en afwijzing van het experiment van 'Volkseenheid' dat bedoeld is om KKE dwars te zitten. Pogingen om via parlementaire 'overwinningen' succes te boeken gaan voorbij aan de noodzaak van langdurige en moeizame strijd in buurten en bedrijven. Maar de overwinning zal alleen werkelijkheid kunnen zijn als de klassenstrijd daar wordt gevoerd en zal zegevieren. Dat begreep de KKE al decennia terug toen PAME werd opgericht en de klassengeoriënteerde politiek op de agenda werd gezet.
Het grootste probleem is dat de maskers van de opportunisten van 'radicaal links' nog niet is gevallen. Dat nog steeds geloof wordt gehecht aan de sprookjes van mogelijke successen in parlementen. Het gaat om een noodzakelijke politieke rijpheid die alleen kan ontstaan in en door langdurige klassenstrijd. Het klassenbewustzijn komt niet uit de lucht vallen, maar moet worden georganiseerd en moet worden aangeleerd. Daarvoor zijn marxistisch-leninistische partijen, zoals de KKE, nodig die begrijpen dat werkelijke successen tijd kosten, dat onder kapitalistische verhoudingen geen snelle definitieve successen mogelijk zijn. Die begrijpen dat revolutionair geduld nodig is; die de scholing en vorming ter hand nemen; die met zoveel mogelijk arbeiders in discussie gaan om gezamenlijk de juiste lijn vast te stellen; die in staat zijn de praktijkervaringen van de arbeidersklasse te verbinden met de noodzakelijke ideologische stappen vooruit; die er voor zorgen dat de arbeidersklasse begrijpt dat avonturisme en opportunisme zorgen voor teleurstelling en verwarring; die de arbeiders oproepen zich te organiseren en gezamenlijk de strijd te voeren.
Het kapitaal in crisis kan steeds vaker alleen nog maar overleven door de uitbuitingsgraad overal in de wereld drastisch op te voeren, de mondiale tegenstellingen te vergroten en (potentiële) tegenstanders te verzwakken en te blijven zoeken naar totale hegemonie. De onderlinge concurrentie en frauduleuze pogingen om te overleven, zoals weer eens zichtbaar bij Imtech, leiden altijd tot slachtoffers onder de werkenden (1200 bij Imtech Building Services). Bestaande landsgrenzen zijn daarbij slechts hindernissen die moeten worden opgeruimd. Niet de soevereiniteit van landen speelt voor de monopolies een rol, alleen het eigenbelang. Maar de verhoogde uitbuitingsgraad roept veel en veelsoortig verzet op. De strijdwil binnen de vakbeweging neemt langzaam toe. Tienduizenden werkers deden mee aan zo'n 40 grote acties in het land in de eerste helft van 2015. In het najaar gaat de FNV er weer tegenaan.
De VVD krijgt haar zin de oorlogsuitgaven zullen stijgen. De voorbereiding op meerdere hete oorlogen staan op stapel. Maar de oorlogshitsers gaan voorbij aan het toenemende verzet. Rusland en Syrië gaan gezamenlijk IS aanvallen en pakken een stuk terug van de westerse invloed in het Midden-Oosten. Steeds duidelijker wordt dat zonder steun van de wettelijke regering in Syrië geen successen in de strijd tegen IS kunnen worden geboekt. De roep om vreedzame oplossingen van de vele mondiale vraagstukken neemt toe. Of het kapitaal haar doelen met militaire en politionele middelen zal kunnen bereiken valt te bezien. Er ontwikkelt zich een progressieve rationele tegenbeweging. Het vluchtelingenvraagstuk, waarover de NCPN een verklaring op de website heeft geplaatst toont de dringende noodzaak aan van het stoppen van de imperialistische plundertochten die leiden tot toenemende chaos in grote delen van de wereld.
Manifest houdt u op de hoogte van de werkelijke ontwikkelingen in de wereld. Lees de waarheid in Manifest!
Manifest publiceert op de website www.ncpn.nl het tweede deel (en slot) van de analyse van de Chinese wetenschapper Jiang Hui die aantoont dat de arbeidersklasse nog steeds het subject van de socialistische beweging vormt. In dit tweede deel van zijn analyse verwijst hij ook naar Werner Seppmann (uit 2007) die ook aan het Duitse debat deelnam. Zie verder voor een juiste afweging van de erosie en veranderende positie van de middengroepen in het westen van de Chinese wetenschapper Song Lidan op de website van de NCPN onder marxistische analyses (eind 2014-begin 2015). Lees ook voor een beter inzicht in de veranderende krachtsverhoudingen en discussies in het 'linkse' kamp: De Leninistische visie van de KKE op het imperialisme en de imperialistische piramide, waarvan het tweede deel (en slot) in deze krant werd geplaatst.
We plaatsen deze keer weer enige artikelen alleen op de website. Wie niet over internet beschikt kan ons verzoeken die artikelen uitgeprint te laten opsturen. Graag melden aan de redactie. Lees de Waarheid niet alleen in de papieren Manifest, maar ook digitaal op de website.(zie www.ncpn.nl). Op de website staat sinds kort een rubriek 'marxistische analyses'.
Manifest nr. 10/2015 verschijnt op donderdag 22-10-2015.