Rinze Visser
TRUKE
Rinze Visser
Wat lees ik? Een jaar na het gebeurde? In een zichzelf nog steeds links noemend blad in een ironisch bedoelde rubriek? Over de MH17. Over de vliegtuigramp in Oekraïne vorig jaar. De man met de knuffel uit Oost-Oekraïne, die - zo moest het lijken - het speeltje van een bij de ramp omgekomen kind als een overwinningstrofee omhooghield. Eén van die schaamteloze kerels, zonder een greintje respect voor de doden, dat schoelje zonder moraal dat onze westerse waarden verafschuwt en met z'n vieze vingers de bezittingen van onze Nederlandse doden bezoedelt. Deze laatste zin vrij naar minister-president Rutte in 2014. Maar wat lees ik ook in hetzelfde blad? Iets dat we allang konden weten? Dat toen na enkele dagen al bleek dat het heel anders was.
Dat dit lag aan de manier waarop het beeld vertoond was. Dat het bewegende beeld later iets heel anders had laten zien. De man toonde juist veel respect voor de slachtoffers. Een jaar nadien! Beter laat dan nooit? Oké, maar dan lees ik de afsluitende zin: "Waarmee niet gezegd was dat de man géén sadist was en níet naar koolsoep en zelfgestookte wodka stonk", maar toch: dit leek eerder een eerbetoon dan een triomfantelijke trap na.
In hetzelfde blad. Een stuk over journalistiek en nieuws. Lees even mee: "De sonore stem van Radio Nederland Wereldomroep was, ingeklemd tussen de ultrakortegolfboodschappen van verre Chinese, Arabische en obscure Oostblokzenders, het baken van een doordraaiende wereld". Dus, even tussen neus en lippen door: obscure Oostblokzenders en Nederland (lees het Westen) het baken. Van democratie en beschaving... Nogmaals hetzelfde blad. Een reeks over fotografie in relatie tot privacy. Inleidend een beschrijving van een roman van de Russische schrijver Zamjatin uit 1920. Over een bedacht land in de toekomst, waar alle huizen van glas zijn, waar de mensen allemaal tegelijk moeten opstaan en naar bed gaan; waar niets gedaan kan worden wat anderen niet kunnen zien; waar momenten van seks door hogerhand aangegeven zijn; waar de mensen geen namen hebben en met nummers aangesproken worden; waar fantasie een ziekte en vrijheid een misdaad is. De roman was in de Sovjet-Unie verboden. De schrijver van het artikel zegt dat het verbod te maken had met de grote overeenkomst met de werkelijkheid in het socialisme in de USSR in 1920. Zo zag het sociale, zo ziet het socialisme er dus uit, zoals de fantasie van de Russische schrijver in 1920...
Dat waren een paar voorbeelden. Ik zou zo uit hetzelfde blad meer kunnen halen. En nog veel meer uit andere tijdschriften en kranten. Waarom doet men zoiets? Waarom beleeft men vreugde hieraan en wil men hierin de bevestiging zien van een goed journalist en schrijver zijn? Ja, waarom doet men dat, ook als men zelf wel begrijpt dat het soms ook gewoon onzin is? Om de bevolking, die leeft in een tijd van permanente crisis van het kapitalisme misselijk van socialisme te maken. En daar zelfs ex-socialistische landen voor gebruikt. Er is werkelijk geen alternatief, dat moet er voortdurend ingeprent worden.
De sociale verworvenheden, door en van de arbeidersklasse. Die moeten eraan. Dat is de bedoeling! Of deze verworvenheden op het conto van de strijd van de arbeidersbeweging zijn bereikt, daar wordt soms verschillend over gedacht. Zo wordt ook gezegd dat het bestaan van socialistische landen - te beginnen bij de Sovjet-Unie - de heersende klassen zoveel angst inboezemden dat zij uit angst voor revolutie aan de eisen moesten toegeven.Alsof dat standpunt ook niet zou betekenen dat het resultaten van de strijd van de - internationale - arbeidersbeweging zouden zijn, geen resultaten en uitkomsten van klassenstrijd zouden zijn. Echter ook verlichte liberalen, mensen van christelijke huize en anderen hadden hierin een aandeel. Omdat zij uit angst voor klassenstrijd een aandeel hadden in het bereiken van resultaten voor de arbeidersbevolking, hadden zij - zij het op enige afstand - ook een aandeel in de klassenstrijd zelf. Al zou men dat nooit toegeven. Zij wilden bewijzen dat sociale wetten ter bescherming tegen de ergste uitbuiting ook zonder socialisme kan. Ook zij, vanuit menselijke bewogenheid, uit anticommunistische berekening of beide, hebben geholpen in het bereiken van lotsverbetering voor de arbeidersbevolking.
Hoe zit het nu met al die mensen van goede wil? Een deel is van criticus van het kapitalisme overgegaan naar het liberalisme, die nu vinden dat de arbeidersbevolking - en dat zeg ik met mijn woorden - terug moet naar waar ze vandaan komt: de goot. Een ander deel heeft zijn menselijkheid nog niet verloren en heeft er een andere invulling aan gegeven. Door een vrijage met de liberalen, door te denken dat het bevorderen van zelfredzaamheid voor de arbeidersbevolking een laatste stap naar emancipatie is.
Waar de miljonairs zo goed in zijn - zelfredzaamheid - moeten de anderen ook leren. Emancipatie! De PvdA en de VVD in één regering!! Een ander deel heeft zijn medemenselijkheid een ander plekje gegeven. Goede doelen genoeg: vluchtelingen, derdewereldprojecten, antiracisme, het basisloon. Ook een manier om kritiek op het liberalisme in kwijt te kunnen: naastenliefde. Er wat aan doen, met elkaar maar 't liefst individueel. Goede standpunten innemen, goed werk doen. Liberalismekritiek, als het maar niet echt uitgesproken antikapitalistisch is.
Wat heeft nu het misselijk maken van het socialisme in de media te maken met al die mensen die hun menselijkheid niet bij het grof vuil hebben gezet? Dat ook niet-socialisten en niet-communisten die het hart op de goede plaats hebben en die ook nodig zijn in de strijd ter verdediging van de sociale verworvenheden, elke minuut van de dag in hun antisocialisme en anticommunisme bevestigd moeten worden!
De strijd tegen de heersende klassen, tegen de afbraak, is niet te winnen onder de vaandels van anticommunisme en van verbeteringen aanbrengen aan het kapitalistisch systeem. Dit betekent dat ideologische strijd zeer nodig is! Opdat de geesten van de werkende klassen en ook die van goedwillende middenklassers, intellectuelen en gelovige mensen niet vertroebeld worden door het anticommunistisch gif. Tegenwicht is geboden! Het is nu meer dan een jaar geleden. Rutte heeft nog geen excuses aangeboden voor zijn leugen over en belediging van de mensen in Oost-Oekraïne.