Van de redactie

In het centrum van Frankfurt, gedurende het Congres van de DKP, waar het bestuur werd herkozen en de partij zich ondubbelzinnig uitsprak voor het marxisme-leninisme, spraken Astor Garcia (internationaal secretaris PCPE) en Wil van der Klift met elkaar over de opbouw van werkersfronten in verschillende Europese landen. Detailafspraken werden daarna in Brussel gemaakt. (Foto: Victor Vincent Degiovanni/CP Malta)

Namens NCPN en Manifest legden Job Pruijser en Maarten Muis een bloemstuk bij de herdenking van Hannie Schaft op 29 november jl. Ondanks het dominante burgerlijke karakter van de herdenking, waren er mensen aanwezig die blijven wijzen op de communistische analyse van het fascisme dat zij naar voren bracht in haar strijd. (Foto: Manifest/Rob Heusdens)

De Nederlandse regering blijft gestaag aan de stoelpoten van de verzorgingsstaat zagen. Stap voor stap, maar over een brede linie worden levenspeil, democratische rechtsstaat en morele waarden verder verzwakt, ondanks versterking van de strijdwil bij de vakbeweging en in tal van bedrijven. In de Rotterdamse haven laten de werkers de aanvallen op werkgelegenheid en toekomstperspectief niet onbeantwoord. De strijdwil en de hoge organisatiegraad in de haven tonen keer op keer de waarheid van de gedachte: Alleen samen sta je sterk en kun je strijd voeren en winnen! Steeds vaker worden in ons land langlopende cao-conflicten uitgevochten tot succes is bereikt. De FNV wordt langzaamaan weer een strijdorganisatie. Nu de politieke dimensie toevoegen. Dat is overigens heel iets anders dan flirten met de zogenaamd linkse partijen. De vakbeweging moet economische strijd verbinden met politieke eisen. Wanneer vindt de eerste politieke staking plaats? Of zit het polderen nog helemaal in de aderen? Wanneer stoppen we met het sociaal partnerschap, alsof kapitaal en arbeid maatjes zijn die er samen wel uitkomen, in plaats van klassentegenstanders?

Intussen is er nog lang geen sprake van politieke, gemeenschappelijke stakingen en laat de arbeidersklasse de aanvallen van de heersende elite nog veel te veel over haar kant gaan. Te grote groepen werkenden denken dat Wilders het wel zal opknappen. Die denkt, net als Le Pen in Frankrijk, al aan regeren. Maar van deze populistische, vermomde racisten zal de arbeidersklasse geen heil hoeven te verwachten. Van de poppenkast op Het Binnenhof al helemaal niet. Of Ron Meyer aan het SP-roer staat of Marijnissen, het maakt niets uit. De SP is een parlementaristische linkse partij die in sprookjes en illusies gelooft. Wat is het resultaat van haar 'krachtige' oppositie in Tweede Kamer, staten en raden?

Honderdduizenden huurders dreigen volgend jaar voor het vierde achtereenvolgende jaar tegen een forse huursverhoging aan te lopen. De huren stegen de afgelopen drie jaar 13 procent! De Woonbond schat dat 2,4 miljoen huurders klemzitten. De huurverhogingen leiden tot toenemende armoede. De vaste lasten zijn voor velen niet meer op te hoesten. Niet alleen vanwege de woonlasten, maar ook door stijgende zorgkosten. Driekwart van de uitkeringsgerechtigden zit financieel aan de grond. Alles wordt duurder en op alles wordt bezuinigd. Het overhevelen van financiën van sociale zekerheid en inkomen naar defensie, de rijken en de grote ondernemers door deze rechtse regering maakt steeds meer slachtoffers.

De tweedeling in Nederland grijpt razendsnel om zich heen: materieel en moreel. De politici op het Binnenhof raken steeds meer verwijderd van wat er bij velen in ons land leeft. Morrelen in de marge door de oude en nieuwe sociaaldemocraten heeft geen zin. Alleen gezamenlijke georganiseerde strijd kan het kapitalistische tij keren. Het parlementaire succes van rechtse populisten in Europa toont het dreigende gevaar van een nieuwe golf van extreem-rechts en fascistisch geweld, zoals in landen als Oekraïne al aanwezig.

Alle acties ten spijt dreigt de thuiszorg het loodje te leggen, omdat de vakbeweging denkt te kunnen winnen met sectorale campagnes, terwijl je die alleen kunt winnen in economisch sterke sectoren. Ook papieren referenda zijn geen effectieve wapens. Want immers niet bedoeld om zelf te strijden, maar de regering een beetje mee onder druk te zetten. Reizigers stappen naar de rechter omdat zij steeds meer als sardientjes in een blik worden vervoerd. NS en pro-railvertegenwoordigers zeggen glashard dat het er gewoon bij hoort en verwachten dat machinisten zelf weigerende wissels gaanomzetten. Terug naar de middeleeuwen is hun parool. Dat geldt eigenlijk over de hele linie. Softe strijdmiddelen zullen alleen tot marginale resultaten leiden.

Intussen weet het grootkapitaal het onderste uit de kan te slepen om noodzakelijke klimaatverbeteringen zo lang mogelijk tegen te houden. De captains of industrie lopen bij de zetbazen in de EU-burelen in en uit. Syrië en Oekrane dreigen steeds meer te verworden tot explosieve brandhaarden. Het kapitaal is overal op de wereld volop in de aanval. Landen als Brazilië, Argentinië en Venezuela dreigen weer terug te worden geworpen in hun vroegere rol van vazal van de VS. Waar keiharde klassenstrijd nodig is roepen onze Nederlandse politici op tot parlementaire debatjes... De illusies van de opportunisten zijn nog steeds volop aanwezig. Nog steeds wordt geloof gehecht aan de sprookjes van mogelijke successen in kapitalistische parlementen en regeringen. Dat geldt zeker niet alleen voor de leiding van de SP. De noodzakelijke politieke rijpheid kan alleen ontstaan door grondige studie en langdurige klassenstrijd. Het klassenbewustzijn komt niet uit de lucht vallen, maar moet worden georganiseerd en moet worden aangeleerd. Daarvoor zijn marxistisch-leninistische partijen nodig die begrijpen dat werkelijke successen tijd kosten, dat onder kapitalistische verhoudingen geen definitieve successen mogelijk zijn. Voor het kapitalisme geldt alleen eigenbelang. Het belangrijkste echter is het inzicht in de noodzaak van klassenstrijd en organisatie aan de basis in buurten en bedrijven.

Het is noodzakelijk om te begrijpen dat revolutionair geduld nodig is; dat scholing en vorming ter hand moeten worden genomen; dat met zoveel mogelijk arbeiders discussie moet worden gevoerd om gezamenlijk de juiste lijn vast te stellen en gezamenlijke strijddoelen te bepalen; dat praktijkervaringen van de arbeidersklasse moeten worden verbonden met de noodzakelijke ideologische stappen vooruit; dat er voor moet worden gezorgd dat de arbeidersklasse begrijpt dat avonturisme en opportunisme voor teleurstelling en verwarring zullen zorgen. De arbeiders moeten worden opgeroepen zich te organiseren en gezamenlijk strijd te voeren. In Portugal was het belangrijkste eerste doel om de rechtse regering ten val te brengen. Nu dit is bereikt volgt een tweede fase. Hoe gaan de communisten om met de nieuwe regering van de Socialistische Partij?

Echte blijvende verbeteringen voor de werkende klasse kunnen alleen onder socialistische verhoudingen worden bereikt. Zolang het kapitalisme domineert, zeker als het kapitaal in een crisis verkeert, zal er sprake zijn van uitbuiting. Onder kapitalistische verhoudingen maken de grote banken en industriële conglomeraten de dienst uit. Deze belangengroepen bepalen wat er gebeurt op het politieke toneel in alle Europese landen. Ver weg van het publieke politieke debat en de parlementaire 'democratie' bepalen niet-gekozen technocraten in dienst van de heersende klasse de route. Voor communistische partijen moet hoe dan ook de strijd voor het socialisme centraal staan. Daarover ging de jaarlijkse bijeenkomst in Brussel op 7 december, georganiseerd door de KKE, daarover zal ook het congres van de NCPN gaan.

Manifest houdt u op de hoogte van de werkelijke ontwikkelingen in de wereld. Lees de waarheid in Manifest!

Manifest publiceert binnenkort alle speeches, gehouden op 7 november jl., op de website www.ncpn.nl. Lees in deze krant voor een beter inzicht in de veranderende krachtsverhoudingen en discussies in het 'linkse' kamp: 'De falende tactiek van het imperialisme van de VS, imperialisme en de transformatie van waarden in prijzen (dl 2), het 3e en laatste deel van 'Dehuidige problemen van de klassenstrijd en de rol van de communistische partij en de toespraak van Rinze Visser, vertegenwoordiger van de NCPN op de bijeenkomst op 7 november.

Lees de Waarheid niet alleen in de papieren Manifest, maar ook digitaal op de website.

Deze keer op de website www.ncpn.nl

De redactie van Manifest wenst alle lezers, medewerkers, leden en sympathisanten van de NCPN prettige feestdagen en een gezond en strijdbaar 2016 toe.