Rainer Rupp
Terwijl hij de NAVO stevig aan zijn zijde weet, Duitsland en de EU zich onthouden van kritiek en in plaats daarvan op hun knieën de 'sultan van Ankara' smeken om toch alsjeblieft hun drie miljard euro bruidsschat aan te nemen en daarvoor alsjeblieft niet meer vluchtelingen door te laten naar de Europese Unie, voelt de Turkse machthebber Erdogan zich blijkbaar zo bere-sterk dat hij de uiterst explosieve Turks-Iraaks-Syrische conflictsituatie vrolijk verder escaleert en met vuur speelt.
In de nacht van vrijdag op zaterdag [nvdr: 4/5 december] heeft hij volgens het Turkse persbureau Anadolu 20 tot 25 tanks en 150 grondtroepen over de landsgrens naar Noord-Irak gestuurd. Het lijkt of deze nachtelijke actie is ingezet om de opleiding van Iraaks-Koerdische Peshmerga-strijders [nvdr: strijdkrachten van Iraaks-Koerdistan], tot nu toe uitgevoerd met slechts 50 Turkse instructeurs, drastisch te intensiveren. Alhoewel de voor strijd inzetbare tanks en artillerie eigenlijk niet onder het vermeende trainingscontract vallen, een contract waar Ankara overigens feitelijk niet voor is gevraagd door de Iraakse regering in Bagdad.
Maar de machthebbers in Turkije hebben allang van hun gewelddadige bondgenoten in de NAVO, in het bijzonder de VS, geleerd om nationale soevereiniteit en volkerenrecht te beschouwen als belachelijke overblijfsels uit een barbaarse tijd, waar moderne regeringen zich overheen moeten zetten. En zo is dan ook Turkije in de afgelopen twee decennia steeds opnieuw met militair geweld Noord-Irak binnen gemarcheerd, steeds met stilzwijgende toestemming van hun bondgenoten in de Noord-Atlantische 'Terreur' Organisatie (NAVO). Zo waren daar bijvoorbeeld de 'Operatie Zon' in 2008, de 'Operatie Hamer' in 1997 en de 'Operatie Staal' in 1995, om maar een paar van de grootste operaties te noemen.
Met zoveel ervaring in het handelen in strijd met het internationaal recht, trekt het regime in Ankara zich er helemaal niets van aan dat de Iraakse minister-president, Haider al-Abadi, direct de recente militaire inval door Turkije heeft veroordeeld als een "schending van de soevereiniteit" en Ankara heeft gevraagd onmiddellijk alle troepen terug te trekken. Tegelijkertijd heeft al-Abadi benadrukt dat Turkije ook geen toestemming heeft om Iraakse troepen op Iraaks territorium op te leiden.
Maar het lijkt Ankara eigenlijk helemaal niet om de training van Peshmerga-strijders te gaan. De met artillerie en tanks zwaar bewapende Turkse troepen worden namelijk naar de omgeving van Zakho gestuurd. Dat ligt slechts 118 kilometer (over de weg) van de grote Noord-Iraakse stad Mosul, die nog in handen is van ISIS. De grens tussen ISIS en het door Peshmerga-Koerden gecontroleerde gebied loopt halverwege tussen Mosul en Zakho.
Zakho dient wederom als overlaadplaats voor de smokkel van ISIS-olie naar Turkije [nvdr: ISIS haalt inkomsten uit de verkoop van olie die geproduceerd wordt in de gebieden die de terreurgroep onder controle heeft]. Dat onthulde een onderzoeksbericht van de in Londen gevestigde onlinekrant Al-Araby al-Jadeed, van 26 november, waarin ook citaten werden aangehaald van een Koerdische veiligheidsofficier, van douaniers bij de Obrahim Khalil grensovergang tussen Turkije en Irak en van een hogere medewerker van een van de drie ISIS-olie smokkelende bedrijven.
Dat werpt plotseling een ander licht op de Turkse inval richting Zakho. WilErdogan zoveel mogelijk de extreem lucratieve ISIS-olie smokkelorganisatie van zijn familie ook in Irak beschermen, met inzet van Turkse troepen, en dan tegen de wil van de rechtmatige eigenaren in Bagdad, die met steun van de strijdbare, Shiïtische militaire troepen is begonnen om ISIS terug te dringen?
Sgb, 6-12-2015, vertaling J. Bernaven.