"(...) De socialistische revolutie is niet een enkelvoudige handeling, niet één slag aan één front, maar een heel tijdperk van felle klassenbotsingen, een lange reeks van slagen aan alle fronten, d.w.z. op het terrein van alle kwesties der economie en der politiek, - slagen, die slechts met de onteigening van de bourgeoisie kunnen eindigen. Het zou een fundamentele fout zijn te denken dat de strijd voor de democratie in staat zou zijn het proletariaat van de socialistische revolutie af te leiden, of deze op de achtergrond te schuiven, enz. Integendeel: evenals er geen zegevierend socialisme mogelijk is, dat de volledige democratie niet verwezenlijkt, kan ook het proletariaat zich niet voorbereiden op de overwinning op de bourgeoisie, wanneer het niet een alzijdige consequente en revolutionaire strijd voor de democratie voert. Het zou een niet minder grote fout zijn, een van de punten van het democratische program, b.v. het zelfbeschikkingsrecht der naties te laten vallen en wel op grond van het feit, dat het onder het imperialisme 'niet te verwezenlijken' of 'een illusie' zou zijn. De bewering dat het zelfbeschikkingsrecht der naties binnen het raam van het kapitalisme niet te verwezenlijken is, kan óf in absolute economische óf in relatieve politieke zin worden opgevat. (...)"
Uit: De socialistische revolutie en het recht der naties op zelfbeschikking, Lenin, 1916.