De afgesloten ingang van V&D in Den Haag, met de aanplakbiljetten voor de ruit die de sluiting meedelen. (Foto: Manifest/WvdK)
Wil van der Klift
"Ondertussen wachten [op 3 maart 2500, nvdr] personeelsleden (van Perry Sport en Aktiesport) nog steeds op hun salaris van februari. Dat dit nog niet is uitgekeerd komt doordat de banken [Rabobank, ING, Deutsche Bank en Bank of America Merrill Lynch, nvdr] één dag voor de salarisbetalingen alle rekeningen van de ketens blokkeerden". De salarisbetaling had al een week eerder moeten plaatsvinden. De volledige winkelopbrengst waar het personeel voor werkt gaat naar de banken. Tezelfdertijd wil ING de beloning van de raad van commissarissen zeer fors verhogen. Duidelijker kun je het onmenselijke karakter van banken in het kapitalisme niet schetsen.
Dit optreden van banken en dat van holdings en investeringsmaatschappijen leidt tot ellende op menig werkvloer. Banken en private equity-huizen gaan tot het gaatje om winst te maken ten koste van de werknemers. Maar familiebedrijven zijn geen haar beter. De weemoed om de oude eigenaren van V&D is volstrekt ten onrechte. Kapitalisme in al z'n vormen staat een menswaardige samenleving in de weg.
Het hoogste doel voor Anton Dreesmann senior zou het overleven van V&D zijn geweest. Waarom is er dan van Antons erfenis niets meer over? Waarom staan dan zo'n 10.000 werknemers van de ene op de andere dag op straat? Waarom leven de erfgenamen in weelde en luxe?
V&D is ter ziele, duizenden werknemers op straat en mede door het bankroet dreigen ook andere winkelketens te bezwijken, waarbij ook duizenden personeelsleden ontslagen dreigen te worden. Van de erfenis van Anton Dreesmann (1923) is niets meer over. Werknemers die er jaren werkten moeten maar zien dat ze ander vast werk krijgen. Dat ze ander, gelijkwaardig werk, waaraan ze verknocht waren en waarin ze bedreven waren, kunnen vinden. Onder de huidige omstandigheden op de arbeidsmarkt is dat welhaast onmogelijk. Maar de V&D-dynastie leeft er lustig op los. De kinderen van Anton senior leven in voorspoed en weelde.
Over de genadeklap blijft Anton Dreesmann junior kort, in zijn onderkomen in Wassenaar [1]. "Jammer is het, ja. Maar officieel is er geen enkele band meer tussen V&D en de familie." Hij is er formeel over, afstandelijk. Zijn broer Marc heeft naar verluidt het noodlijdende bedrijf de helpende hand nog toegestoken. Maar V&D redde het niet. In 1995 kwam het familiebedrijf al ten einde, toen het nog goed ging. Anton, Marc, hun twee broers en zus verkochten V&D, samen met hun vader en de andere nazaten van oprichters Vroom en Dreesmann, maar de eersten kregen het grootste deel van de opbrengst. Nu schat zakenblad Quote het vermogen van de familie op 1,6 miljard euro. Dit is kapitalisme: een klein aantal mensen schraapt miljarden bijeen en duizenden werknemers worden van de ene op de andere dag afgedankt.
Onder de leiding van Anton senior werden meer bedrijven opgekocht. V&D maakte deel uit van een sterk concern: Vendex International BV. Daarmee cashte ook zijn kroost. De nazaten wonen in villa's, verscholen in het groen. Zoon Marc is neergestreken in het Belgische Brasschaart, waar hij een kasteeltje met toren voor zichzelf liet bouwen. Zijn woonplaats levert hem de titel 'rijkste Nederbelg' op. In Amsterdam bestiert Marc het bedrijf Common Wealth Investment. Hierin zou ook een deel van het familiekapitaal zijn ondergebracht. In Laren biedt de erfenis van Anton Dreesmann sr. ook kansen. Op de plek waar zijn ouders een villa hadden, wil Marc appartementen bouwen die pakweg twintig miljoen euro kunnen opleveren. Bereikbaar voor commentaar over de val van het imperium is Marc niet. Broer Quinten is vanuit Londen evenmin spraakzaam. Net doen of je neus bloed is hun devies. Zij lagen immers aan de bron van het bankroet.
V&D kwam na de verkoop in handen van investeringsmaatschappij Sun Capital die zo snel mogelijk alle winkelpanden verkocht. Kassa! De waarde van V&D nam daardoor uiteraard snel af. Mede hierdoor stortte het bedrijf kortgeleden in. Alle graaiers tevreden, het personeel de dupe. Waar hebben we dat meer gehoord?
[1] Bron: VK, zaterdag 20 februari 2016.