Studenten in New York protesteerden op 7 februari jl. tegen het beleid van Trump. Meer dan 500 jongeren trokken op naar de Trump Tower. (Foto: ZLV)
De PvdA is niet de enige 'linkse' partij die zal worden afgestraft voor de gevolgen van jarenlang neoliberaal beleid. De sociaaldemocraten hebben niets anders meer te bieden aan de arbeidersklasse dan klassencollaboratie, oliemannetje voor het kapitaal te zijn. Juist nu diezelfde arbeidersklasse politiek en ideologisch behoorlijk in verwarring is geraakt door decennialange politieke desinformatie en hersenspoelingen door dit soort partijen en de media in dienst van het kapitaal.
Als zich dan nieuwe 'frisse' sociaaldemocraten aandienen in de vorm van SP (die al niet meer zo fris is), Europees Links en Syriza of welke andere naam deze 'derdeweggers' ook mogen dragen, is dat in de praktijk geen stap voorwaarts, maar veel stappen achterwaarts. Van de parlementsverkiezingen hoeft de arbeidersklasse niets te verwachten. De komende periode zal worden gedomineerd door grote mondiale ontwikkelingen waarop de Haagse komedianten geen van allen een afdoend antwoord hebben. Dat geldt overigens des te meer voor de verhalen van Wilders. Die heeft alleen zichzelf en is alleen met en voor zichzelf bezig. Trap niet in zijn gevaarlijke verhalen die gebaseerd zijn op valse tegenstellingen tussen delen van de arbeidersklasse en deze alleen maar verdeelt. Wellicht is het nog het beste te kijken welke partijen lokaal van nut zijn voor de bevolking. Van de landelijke politici is niets te verwachten.
De NCPN doet niet mee aan de verkiezingen vanwege praktische, financiële en organisatorische, drempels maar heeft ook geen illusies dat onder de huidige omstandigheden, zonder massale steun uit de bevolking zo'n deelname in het parlement nuttig kan zijn. Opbouw aan de basis is wat er nu nodig is, in buurten en bedrijven en daarop gebaseerd in de vakbeweging, samen met mensen die zich ook steeds meer zorgen maken over de actuele ontwikkelingen. Samen met een toenemend aantal mensen dat over het anticommunisme heen stapt en met de partij en de jongerenbeweging van gedachten wil wisselen en daadwerkelijk wil samenwerken.
Er is over de volle maatschappelijke breedte in het Westen sprake van een politieke kentering. Maar het oude is nog niet afgebroken en het nieuwe dient zich in verschillende - vaak tegenstrijdige en verwarrende - vormen aan, waarbij rechts nog de overhand heeft. Vijftig kleuren rechts, van uiterst rechts tot gematigd rechts. Van rechtse '(neo)nationalistische' partijen die zich hullen in linkse frasen en verhalen, zoals Wilders, Trump en Le Pen, die in de praktijk als ze de macht krijgen zich onmiddellijk ontpoppen als steunzolen voor de krachtigste kapitaalgroepen, tot echte neoconservatieven. Maar het einde van decennia van illusies heeft zich duidelijk aangediend. Het zoeken naar echte bruikbare antwoorden is volop aan de gang.
Trump en zijn maatjes in Het Witte Huis ontpoppen zich steeds meer als levensgevaarlijke reactionairen die de beloften van Trump om Wallstreet een toontje lager te laten zingen niet nakomen. Integendeel! Hij en zijn staf onder de leiding van Bannon zijn nog bezig te zien hoever ze kunnen gaan met hun plannen. Ze tasten af hoever ze kunnen gaan met het ontmantelen van de rechterlijke macht, het ontkrachten van aarzelende Republikeinen binnen die partij en het onschadelijk maken van concurrenten. Inmiddels nemen in de VS verrechtsing en klassentegenstellingen steeds meer toe.
Zonder een goed links alternatief en toename van het verzet onder de bevolking zal er geen adequaat antwoord komen. Rechtse figuren als Trump krijgen, zolang wordt voorbijgegaan aan de hoofdtegenstelling, de klassentegenstelling, die tussen de bezitters van kapitaal en productiemiddelen en degenen die alleen hun arbeid kunnen verkopen, steeds opnieuw de kans om toe te slaan. De zoektochten naar het socialisme, naar een samenleving zonder uitbuiting van de mens door de mens, moeten worden geïntensiveerd. Nog steeds geldt de leus: 'weg met het kapitalisme, naar een socialistische samenleving.' Stop het tegen elkaar uitspelen van delen van de arbeidersklasse. Genoeg redenen om het kapitalisme de deur te wijzen.
Het kapitalisme kan en moet op de schop, de klassenstrijd zal van de grond komen. Het inzicht in de noodzaak om een socialistische wereld op te bouwen groeit. Geen makkelijke taak, maar ook niet onmogelijk. Niet gewillig meepolderen in allerlei overleggen, maar de basis organiseren in buurten en bedrijven, moet het parool zijn. Verzet organiseren tegen verdergaande flexibilisering, marktwerking en de algehele afbraak van ons sociaal stelsel. Dat zal zeker niet gemakkelijk zijn. Maar het is de enige weg. Alleen door strijd worden de ware bedoelingen van rechtse politici zichtbaar en kunnen de werkelijke machthebbers worden verslagen. Anders blijft de arbeidersklasse de verliezende partij in de klassenstrijd.
In deze krant en op de website www.ncpn.nl zullen we weer een aantal belangwekkende achtergrondartikelen plaatsen. 'Actuele trends in de concentratie en centralisatie van kapitaal', Jörg Goldberg en André Leisewitz. Een inleiding van de secretaris-generaal van de KKE, Dimitris Koutsoumbas, tijdens de tiende bijeenkomst van Europese Communistische Partijen.
Manifest houdt u op de hoogte van de werkelijke ontwikkelingen in de wereld. Lees de waarheid in Manifest!
Lees de krant (of op de website: www.ncpn.nl) voor een beter inzicht in de veranderende krachtsverhoudingen en de mondiale kapitalistische crisis.
Lees de Waarheid niet alleen in de papieren Manifest, maar ook digitaal op de website.
Manifest nr. 03/2017 verschijnt op donderdag 16-03-2017.