Gedicht: Je telt mee met de cénten
Henricus Azewijn
Je telt mee met de cénten
Een opbergplaats voor 'leeftijd'
die je niet mag leven
als een verkapt soort afscheid:
met zorg ben je met de colère omgeven...
Uitgeschakeld in mobiliteit
overleef je nog net de laatste resten
als de dood je bijna dagelijks verleidt
lig je al bijna buiten westen.
Eruit gegooid, tussen de ruiten
die dagelijks worden ingegooid
valt de opmars amper te stuiten
waar het kapitaal zich ontplooit.
Je telt alleen mee met de cénten
die als makke schapen worden geteld
in de orde van dividend en rente
ben je binnen, goed en welgesteld...
In je 'kluis' mag je creatief
van je leven nog nét zo veel maken
wat je kunt nemen voor lief
tot ze zo voor je zorgen dat je af zult haken.
Haken en de ogen dus
die je gooit tussen de ruiten
word je verblijd met een dode mus
omdat je naar alles wat leeft kunt fluiten.
Een fluitje van 'n cent:
je uitvaart is best goed geregeld
zodat je er nog nét aan went?
dat je lot met een glimlach is bezegeld...