Anna Ioannatou
"Het kan eenvoudig niet dat hun leider de politieke verantwoordelijkheid op zich neemt voor een misdaad en wij dan niet de politieke verantwoordelijkheid op ons nemen om geen misdaden toe te laten". Dat zei Kostas Peletidis, burgemeester van de Peloponnesische havenstad Patras, op een persconferentie naar aanleiding van de rechtszaak die de nazistische Gouden Dageraad tegen hem had aangespannen, omdat de burgemeester in 2015 tijdens de verkiezingsperiode geweigerd had ruimtes van de gemeente ter beschikking te stellen voor de verkiezingscampagne van de Gouden Dageraad vanwege hun nazistische propaganda, maar ook omdat hij geweigerd had de namen bekend te maken van migrantenkinderen in de baby- en kleuterdagverblijven van de gemeente, waar de Gouden Dageraad een parlementaire vraag over had gesteld.
De Gouden Dageraad wilde onderscheid maken tussen 'vreemde' en Griekse kinderen ("bestaan er vreemde kinderen?", vroeg de burgemeester), net zoals de bloedbanken alleen maar bloed voor Grieken zouden moeten verstrekken. We zeiden het al eerder: de Gouden Dageraad wil 'raszuiverheid'... De misdaad waarover werd gesproken in bovenstaand citaat is de moord op de antifascistische rapzanger Pavlos Fissas ruim drie jaar geleden, waarvoor de leider van de Gouden Dageraad openlijk zijn politieke verantwoordelijkheid had toegegeven (zie ook vorige Manifest). In dit artikel ga ik nog even door over deze zaak, omdat in de meeste Europese landen de tendens onder de bevolking naar steeds rechtser ontrustbarende vormen aan gaat nemen.
In hetzelfde interview wees de burgemeester op de ernstige verantwoordelijkheid van de regering Syriza-Anel die bij monde van haar minister van Binnenlandse Zaken in het parlement in antwoord op een vraag van parlementsleden van de Gouden Dageraad, de gemeente-autoriteiten van Patras had aangemaand de Gouden Dageraad te respecteren als parlementaire partij en de Gouden Dageraders had gewezen op hun recht op controle op de gemeentelijke autoriteiten via de bestaande institutionele procedures! Het Gedecentraliseerde Bestuur (waarvan het hoofd door de regering wordt benoemd) trok de wettelijkheid van de besluiten van de gemeenteraad van Patras in twijfel, omdat deze gebaseerd waren op een politieke principiële keus, voortvloeiend uit het karakter van de Gouden Dageraad als een nazistische misdadigersorganisatie, aldus de formulering.
Als motief werd aangegeven dat er geen gerechtelijke uitspraak bestond waarbij de Gouden Dageraad beschreven werd als misdadigersorganisatie... Ondertussen zijn Gouden Dageraad-parlementariers nog steeds "gevangenen in preventieve hechtenis", waarover het een en ander in de vorige Manifest. Het is waar: het parlementair stelsel van de burgerlijke democratie heeft de mogelijkheid geschapen dat fascisten verkozen kunnen worden. De protesten van diverse partijen, die deze mogelijkheid ondersteunen, zijn dan ook op z'n zachtst gezegd dubieus.
In hetzelfde interview wees K. Peletidis er nog op hoe snel het overheids- en juridisch apparaat bleek te kunnen optreden, terwijl hetzelfde mechanisme uiterst traag of zelfs afwijzend functioneert als het gaat om de vitale belangen van de bevolking. Dan beweegt er bijna niets of alles gaat uiterst moeizaam. Daarom is het ook zo provocerend dat de moordenaar van Pavlos Fissas zo snel op vrije voeten kwam: "Een heel systeem poogt het fascistisch vergif in te burgeren soms door tolerantie, dan weer met een parlementair masker en soms via de letter van de overheidsbureaucratie."
Ook beschreef hij de basiskenmerken van de ideologie van de Gouden Dageraad (zie Manifest 2) met hun verheerlijking van Hitler, Mussolini, Franco en Papadopoulos (dictatuur 1967-1974), waarbij hij de woorden citeerde van Gouden Dageraad-leider Michaliolakos: "Wij zijn het zaad van de verliezers van 1945, de nationalisten, de nationaalsocialisten, de fascisten..."
Er is in Griekenland veel bloed vergoten door de bestialiteiten van het fascisme. De talloze holocausts in de jaren '40, een decennium waarin 10 procent van de Griekse bevolking het leven liet (het hoogste percentage van alle Europese landen), getuigt ervan. De dag van de rechtszitting was op 13 februari jl. Duizenden mensen waren uitgelopen om bij de rechtbank vóór hun burgemeester te betogen. Duizenden handtekeningen waren verzameld met de eis de vervolging stop te zetten. De werknemers bij de gemeente staakten hun werk voor een aantal uren en verzamelden zich voor het stadhuis. De vakbond van werknemers in het gemeentewezen van de provincie Achaia (waar Patras hoofdstad van is) droegen spandoeken waarop o.a. te lezen stond: "de regering moet nu de gerechtelijke vervolging tegen onze strijdende burgemeester intrekken". De gemeenteraad van Patras had op zijn laatste vergadering unaniem besloten initiatieven te eisen van regering en overheidsdiensten om de vervolging stop te zetten. Duizenden handtekeningen werden onder deze tekst gezet en tientallen resoluties en verklaringen stroomden binnen.
...de Oude Grieken elkaar nazistisch groetten? Deze les leerden we van openbaar aanklager en ex-parlementslid van de Gouden Dageraad, M. Arvanitis, die zich bij die eerste hoorzitting op 13 februari jl. probeerde te ontdoen van zijn nazistische imago, waarbij hij in ridiculiteit niet onderdeed voor Mussolini. De verdedigers van Peletidis hadden fotomateriaal getoond waarop Arvanitis de nazistische groet uitbracht. Zijn reactie was dat het een oudgriekse groet betrof... Op zijn bewering dat de Gouden Dageraad schade had opgelopen door het verbod op openbare ruimtes voor hun verkiezingscampagne van 2015, reageerde Katerina Jeropanajoti, voorzitter van de gemeenteraad van Patras en getuige a décharge, gevat: "maar het heeft de bevolking van Patras gebaat". Ook de voorzitster van de Regionale Raad van West-Griekenland getuigde vóór K. Peletidis. Wat Peletidis' ambtsgenoten betreft: alleen de andere vier communistische burgemeesters, die Griekenland rijk is, kwamen opdagen om hun solidariteit kracht bij te zetten.
Op 23 februari jl. werd de rechtszaak hervat en Patras' burgemeester werd door de rechtbank unaniem vrijgesproken op voorspraak van de officier van justitie. Weer hadden duizenden mensen zich voor het gebouw verzameld, die na de bekendmaking juichten en applaudiseerden. In zijn slotwoord zei de burgemeester o.a.: "Het is de plicht van de burgemeester aan de kant van de bevolking van Patras te staan en diens eenheid te behoeden. Is het toeval dat tien politieke groeperingen het met elkaar eens waren en het besluit van de gemeenteraad unaniem was? [...] Willen we dat burgemeesters zwijgen? Burgemeesters zijn er niet om een stoel te bekleden. Ze moeten ervoor vechten dat onze kinderen waarden leren. We moeten ze leren mensen met een hart en een ziel te worden. Anders zijn het geen mensen en een samenleving die geen mensen voortbrengt, komt geen stap verder". [zie Nederlands waarden- en normendebat, nvdr]
Er kan opgetreden worden - en met succes - tegen het 'ei van de slang', van een slang die in Europa de laatste jaren weer uit zijn ei kruipt en helaas nogmaals steeds meer volkssteun krijgt. Terugkijkend naar de geschiedenis van de 20ste eeuw weten we dat dit tij kan worden gekeerd en - wie weet - zelfs tot een nieuwe poging kan leiden om af te komen van een economie en een politiek, die als leidraad de uitbuiting van de ene mens door de andere hebben.