Natalia Robledo aan het woord, terwijl op de achtergrond Herrie Hoogenboom de actiedoelen uitlegt aan Mariette Hamer, vz. SER. (Foto: Manifest/WvdK)
Sociaaleconomische redactie
Op donderdag, 13 april jl. organiseerde de SER een conferentie m.b.t. de markt voor persoonlijke dienstverlening. De FNV Netwerkgroep Migrant Domestic Workers greep deze gelegenheid aan om het eerste exemplaar van het boekje 'Werkwoorden / Words of Labour' aan te bieden aan SER voorzitter Mariëtte Hamer. In dit boekje worden de kernwoorden uit het ILO-verdrag 189 gekoppeld aan de persoonlijke ervaringen van ongedocumenteerde domestic workers in Nederland.
Bestuurder FNV SCHOONMAAK, Herrie Hoogenboom (*), begeleidde een groep afgevaardigden van Afrikaanse, Aziatische en Zuid-Amerikaanse domestic workers die demonstratief liepen van de Haagse Koekamp naar het gebouw van de SER, waar om half tien een korte manifestatie plaatsvond voor aanvang van de SER-conferentie. Manifest was aanwezig bij deze hoogstnodige demonstratie.
Met deze actie en de publicatie willen de Migrant Domestic Workers opnieuw de aandacht vestigen op de ILO-conventie, aandringen op ratificatie en de positie van ongedocumenteerde huishoudelijk werkers bespreekbaar maken.
In 2011 werd op de Internationale Arbeidsconferentie in Genève het ILO-verdrag 189 aangenomen: een verdrag dat aan huishoudelijk werkers dezelfde arbeidsrechten toekent als aan reguliere werknemers. Ook de Nederlandse regering stemde voor aanname van dit verdrag. Desondanks is het hier, in tegenstelling tot onze buurlanden nog steeds niet geratificeerd.
'Naar schatting 400.000 mensen zijn dagelijks weer aan het werk om te zorgen dat alle tweeverdieners en andere werkenden in Nederland hun dagelijks werk kunnen doen, door een deel van de zorg voor het huishouden, maar ook voor kinderen en ouderen, uit handen te nemen. Het is hoog tijd om dit werk nu eindelijk fatsoenlijk te regelen.'[1]
Natalia Robledo-Toledo: "Wij, de huishoudelijk werkers, zijn hier vandaag om te laten zien dat we elke dag bestaan en niet onzichtbaar zijn. Elke dag maken we huizen schoon en passen we op jullie kinderen. Werk dat wij elke dag met trots en opgeheven hoofd doen."
Mijn naam is Natalia Robledo Contreras. Ik ben een Migrant Domestic Worker.
Samen met mijn familie ben ik 15 jaar geleden vanuit Chili naar Nederland gekomen. Ik was toen een meisje van zeven jaar oud.
Vanaf het moment dat ik voet heb gezet op Nederlandse grond is de Nederlandse cultuur en de Nederlandse taal mij eigen geworden. Ik ben in dit land opgegroeid en heb hier het onderwijs doorlopen. Omdat ik al kon lezen en schrijven ben ik begonnen in groep vier van de basisschool Het Mozaïek in de Amsterdamse Pijp. Daarna VMBO T aan het Tweeling College gevolgd door Havo en VWO aan het Berlage Lyceum.
Je kan van mij gerust zeggen dat ik Nederlander ben. Maar voor de Nederlandse wet besta ik niet. Ik ben Nederlander in een schemergebied. Dit is mijn land, maar zonder burgerservicenummer mag ik hier niet zijn of in ieder geval niet blijven. Ik zou heel graag naar de universiteit gaan. Ik wil studeren om mensen te kunnen helpen voor hun rechten op te komen. Ik wil een bijdrage leveren aan een betere wereld. Maar studeren is onmogelijk. Ik ben jong maar plannen maken voor de toekomst is onmogelijk.
Dat is de realiteit die ik deel met duizenden ongedocumenteerde migranten in dit land. Mijn broeders en zusters Domestic Workers komen uit alle landen van de wereld om hier schoon te maken en te zorgen in de privésfeer van gezinnen die hier wel mogen zijn.
Wij zijn naar hier gekomen op zoek naar een beter bestaan, omdat kansen daartoe ontbraken in onze landen van herkomst, of om voor onze familie te kunnen zorgen, voor kinderen, zieke ouders. Op de vlucht voor geweld, rampspoed, discriminatie, armoede, of soms gewoon uitgezonden uit noodzaak en gewoonte als belangrijk exportproduct. Om medicijnen te kunnen betalen, scholing, brood op de plank voor onze naasten hier of daar.
Wij mogen dan misschien geen inkomstenbelasting betalen, wat wij graag zouden willen doen. Maar wij leveren een miljarden bijdrage aan de Nederlandse economie, wij kopen en wonen en reizen en maken het mogelijk dat tweeverdieners en andere legale werkers kunnen doen wat ze doen omdat wij voor hen doen waar zij zelf geen tijd voor hebben.
Ondertussen is zelfs dat werk dat wij doen niet erkend. Huishoudelijk werk is geen werk zoals ander werk. Geen arbeidscontracten, geen sociale zekerheid, geen vakantiedagen, geen ziektegeld. Wij zijn overgeleverd aan willekeur van soms aardige, soms minder aardige opdrachtgevers. Voor sommige opdrachtgevers zijn wij familie geworden, voor anderen gebruiksvoorwerpen.
Wij Domestic Workers lopen elke dag dat we werken kans om niet betaald te worden of pas betaald te krijgen wanneer het de opdrachtgever uitkomt. En altijd is er de angst om als een crimineel behandeld te worden, onzekerheid, risico's en rechteloosheid.
Ja, mensenrechten hebben wij, erkend door de Verenigde Naties, erkend door Nederland. Het recht om te bestaan en te leven in humane omstandigheden. Recht op gezondheidszorg en onderwijs. Maar, voor ons is er altijd een 'maar'. Een vetgedrukte 'maar' al helemaal als wij voor onze rechten opkomen, rechten die hier in het welvarende Nederland dagelijks geschonden worden.
Ik ben er trots op dat ik hier mag spreken namens de Migrant Domestic Workers die families moeten onderhouden en namens jongeren zoals ik die hun leven proberen te starten.
Sinds 10 jaar organiseren wij ons met onze gemeenschappen, met onze vakbond, de FNV, met opdrachtgevers en supporters. Wij zijn uit de onzichtbaarheid gestapt en spreken ons uit tegen uitbuiting, misstanden en onrecht. Daarom staan wij hier.
Wij roepen de Nederlandse overheid op om ILO-Conventie 189, over de rechten van huishoudelijk werkers, te ratificeren. In 2011 is dit verdrag er mede met steun van de Nederlandse regering gekomen. Maar sindsdien ligt Nederland dwars. Onze buurlanden België en Duitsland en tientallen andere landen hebben het verdrag wel geratificeerd maar Nederland doet niet mee.
Het ILO-verdrag is belangrijk voor ons. Het begin van formele erkenning van ons werk als werk. Om duidelijk te maken wat dat voor ons betekent hebben wij een boekje gemaakt waarin wij de kernwoorden uit het verdrag van commentaar uit onze dagelijkse werkpraktijk hebben voorzien.
Wij willen deze graag aan alle deelnemers van de SER-conferentie van vandaag aanbieden. Te beginnen met mevrouw Hamer als voorzitter van de Sociaal Economische Raad.
Beste mevrouw Hamer, bedankt dat wij deze ochtend aanwezig mochten zijn, dat u heeft willen luisteren en dat u ons te woord wilde staan.
Wij hopen dat u onze zorgen, hoop en wensen wilt overbrengen aan de Nederlandse regering.
Wij zullen er morgen ook zijn en wij zullen blijven opkomen voor een betere toekomst.
Dank u wel.
(*) Tel: 0031622528666
Email: herrie.hoogenboom@fnv.nl
Postadres: Postbus 8696, 3009 AR Rotterdam
[1]. (Catelene Passchier, vicevoorzitter FNV, voorwoord Werkwoorden / Words of Labour)
Hieronder de link naar de ZEEP! Reportage over de actie van de Migrant Domestic Workers bij de SER van afgelopen donderdag 13 april.
https://www.facebook.com/FNVschoongenoeg/?fref=ts#
Downloadlink: https://we.tl/TIoZgu4CKy