Demonstratie van PAME tijdens de staking van 12 janauri jl. (Foto: KKE)
Joke van den Boogert
Net na het insturen van de bijdrage voor Manifest 1 organiseerde het PAME een betoging tegen het nieuwe wetsontwerpenpakket, waarin de eerste stap gezet werd tot afbraak van het recht op staken. De regering noemt dit pakket 'partijdig', want het zou alleen maar in het voordeel van de zwakken zijn... Je moet maar durven. Het PAME kreeg weer mensen op de been. Hij was de enige, want ook deze keer was het blok van de ADEDY (overheidsambtenaren) en GSEE (overkoepelende regeringsgezinde confederatie werknemers) bedroevend klein en allerminst militant.
Het verschil met de massale mars van Pame-aanhangers door het centrum van Athene was nogmaals ontstellend groot. Maar er gebeurde meer. Pame-leden bezetten het ministerie van Arbeid en drongen door tot het kantoor van minister Effi Achtsióglou. Aan de buitenkant werd een metershoog spandoek opgehangen met de niet mis te verstane woorden: "Aan regering en grootkapitaal, luister goed! BLIJF MET JE TENGELS AF VAN HET STAKINGSRECHT. Dat is het recht van de arbeid".
In alle toonaarden werd van regeringswege het Pame-optreden afgekeurd en beschreven als een communicatieve stunt, als politieke schuinsmarcheerderij, als pesterij en wat dies meer zij. De secretaris-generaal van het ministerie dreigde Pame ermee dat het de rekening van de aangerichte materiële schade thuis gepresenteerd krijgt. Weer andere regeringskaderleden verklaarden dat ze voor dialoog zijn en niet voor onderdrukking. Op de tv was een nerveus heen en weer lopende minister te zien die de inmiddels totaal uitgeklede term 'dialoog' voortdurend bezigde. Uit de PAME-groep kwam de gevatte vraag of het afbreken van het stakingsrecht (zonder enige vorm van dialoog) dan soms geen geweld was.
De regering scheldt het Pame de huid vol en krijgt complimenten van Europese hoogwaardigheidsbekleders, niet rechtstreeks voor dit laatste voorval, maar wel voor de politieke lijn in het algemeen waarbij ook het wetsontwerpenpakket hoort met de inbreuk op het stakingsrecht. Zo verklaarde aftredend voorzitter van de Euro Working Group, Thomas Wieser, voor de Neue Züricher Zeitung, dat Syriza de eerste politieke partij was in Griekenland die pas echt helemaal de memoranda had geaccepteerd. Griekenland was weliswaar geen Zwitserland of Luxemburg geworden, maar het ergste gebrek aan evenwichten en de gemaakte fouten waren toch maar uitgewist.
Een paar dagen tevoren had Jeroen Dijsselbloem als aftredend voorzitter van de Eurogroep voor de Financial Times verklaard dat alles in Griekenland makkelijker was geworden met Alexis Tsipras als premier en Eukleides Tsakalótos als minister van Financiën... En last but not least deed de Amerikaanse ambassadeur op 30 januari jl. een duit in het zakje in een interview voor de zender 'Sky', waarin hij zijn bewondering voor de Griekse regering als beste verdediger van de euro-atlantische belangen in de Balkan niet onder stoelen of banken stak.
Op 4 februari jl. werd in Athene een groots opgezette betoging gehouden tegen de naamgeving van Fyrom als Macedonië (zie over de kwestie Manifest 1-2018). Een paar weken na de betoging in Thessaloniki, georganiseerd door diverse 'groeperingen' uit het noorden van Griekenland samen met religieuze organisaties, werkgeversverenigingen, Griekse lobby's in het buitenland,ultrarechtse bewegingen, gemeentelijke overheden e.a. De eis was dat Fyrom (Skopje) niet erkend mocht worden met een naam waarin de term Macedonië staat als excuus voor een eventuele toekomstige toetreding van het land tot NAVO en eventueel EU. Voor Athene werden er massaal bussen ingezet met lage tarieven om mensen uit het hele land op te hitsen rond dit thema.
En ja, met dit thema bleek het mogelijk honderdduizenden op de been te krijgen. Dat lukt het Pame niet voor veel serieuzere kwesties als de strijd voor een behoorlijke levensstandaard en tegen de afbraak van alle sociale rechten. In Athene was de hoofdspreker... Mikis Theodorakis. Te midden van alle andere aardsconservatieve sprekers presteerde de befaamde componist het een aanval op de KKE te plegen. Diezelfde Communistische Partij dus met wie hij zijn 90ste verjaardag vierde in de vorm van een concert ter ere van hem. Daarbij had hij verklaard: "Ik zit hier vandaag zeer ontroerd tegenover jullie, want mijn sterkste en mooiste jaren bracht ik door in de gelederen van de KKE".
En na een opsomming van zijn activiteiten binnen de gelederen van deze partij tot en met zijn kandidaatschap voor de KKE voor het burgemeesterschap van Athene en zijn verkiezing tot KKE-parlementslid in 1981 en 1985: "Zoals jullie zien zit mijn cv vol met strijd die ik geleverd heb binnen de gelederen van de KKE, ..." (zie Manifest 7-2015, artikel van Anna Ioannatou). Dat was toen. In een interview in de krant Proto Thema ('Hoofdartikel') een paar dagen voor de betoging in Athene liet de componist weer één van zijn politieke zwenkingen zien, waarin hij de laatste tientallen jaren zo bekwaam is gebleken. Zo zei hij o.a.: "Grieks links, de KKE die het nationale verzet begonnen was door het EAM (Nationaal Bevrijdings Front, JvdB) op te richten met als belangrijkste zorg te strijden en zich op te offeren voor het vaderland, waardoor zij dan ook de hoofdrolspelers in de nationale strijd voor de vrijheid van het vaderland werden, is in de loop der tijd veranderd in een weigeraar van alles wat maar te maken heeft met 'vaderland' en 'natie', als begrippen die alle Grieken zonder uitzondering los van hun sociale positie en politieke identiteit omarmen en bijeenbrengen.
Bijvoorbeeld nu we bestormd worden met memoranda, die zoiets zijn als een aanval uit het buitenland met als wapen economische onderdrukking, nu wilden de KKE en de hardliners van Syriza niet accepteren dat onze eigenlijke tegenstelling een nationaal karakter draagt en ze gaan door met het op de voorgrond plaatsen van het klassenkarakter. D.w.z. de verdeling en de verzwakking van het volk tegenover de frontale aanval van buitenlandse banken en internationale financiële monopolies. Het resultaat is dat de verzetscapaciteit van het volk op nul is komen te staan en zo hebben ze het (volk) uiteindelijk omgeturnd in een gedisciplineerde schapenkudde klaar voor de slacht".
Op de betoging herhaalde hij deze aanval niet wat betreft de KKE, maar sprak wel van 'links fascisme, de gevaarlijkste vorm'. En zo besloot de componist, die zichzelf een 'patriottisch internationalist' noemde, op hoge leeftijd zijn verleden te besmetten door te demonstreren onder het motto 'Macedonië was, is en zal altijd Grieks blijven', als motto al even irredentistisch en provocerend (en dus niet zonder gevaar) als het gedrag van de kleine noorderbuur en dat in gezelschap van vertegenwoordigers van een aardsconservatieve orthodoxe kerkleiding en van de fascistische Gouden Dageraad, waarvan hij zeer complimenteuze reacties kreeg.
Dat betekent overigens niet dat de in groten getale toegestroomde bevolking ultrarechts is. Het zegt wel iets over de bereidheid van de 'massa' zich altijd weer te laten misleiden rond nationale kwesties.