Het was kennelijk het proberen waard vorig jaar. De Shell wilde de financiële banden met de NAM doorknippen. Maar het Groningse oproer dwong de kapitalisten tot het geven van mondelinge garanties. De toekomst zal leren of de multinationals Shell en MobilExxon niet alsnog gaatjes weten te vinden om onder hun toezeggingen uit te komen. Het kapitalistische bloed kent immers maar één stroomrichting: superwinsten ten koste van de bevolking.
De Kamer heeft geen haast met een parlementaire enquête. De Groningers zouden daar nu niet bij gebaat zijn, is het argument. Flauwekul. Vóór de raadsverkiezingen moet er vooral zoveel mogelijk rust zijn. Daar draait het om. Een enquête zou alleen maar zorgen voor politieke onrust. Rutte en Wiebes willen nu alleen maar de begripvolle politici kunnen uithangen.
Wat er ook allemaal aan opwekkende verhaaltjes wordt verteld, het kapitalisme verkeert wereldwijd in een diepe sociale, economische, morele, juridische en ideologische crisis. De kans op oorlogen neemt dan altijd toe. We zullen daarom onverkort moeten doorgaan met onze strijd. De inzet is de vraag wat wordt het: barbarij of socialisme? Dag in dag uit toont het kapitalisme zijn ware, gemene gezicht.
De bevolking van St. Eustacius, een Caraïbisch eiland, wordt op neokoloniale wijze hardhandig aan de ketting gelegd als de koers gericht op autonomie te duidelijk wordt. Volkswagen deed 'wetenschappelijke' uitlaatgassenproeven met apen en (vrijwillig) met mensen. Kapitalisme kent veel verschijningsvormen, zoals de geschiedenis herhaaldelijk toonde. De heersende kapitalistische crisis is doodsbenauwd voor de terugkeer van de de ex-president Lula. Daarom proberen zij zijn verkiezingsdeelname te dwarsbomen en hem gevangen te nemen. Allemaal feiten die aantonen dat het kapitaal uiteindelijk altijd over lijken gaat als zijn belangen in het gedrang komen.
Voor het eerst bezit de rijkste 1 procent van de wereldbevolking meer dan de helft van de rijkdom. Dat blijkt uit het jaarlijkse onderzoek van ontwikkelingsorganisatie Oxfam Novib naar de kloof tussen arm en rijk. In 2017 had de rijkste 1 procent 50,1 procent van het vermogen, tegen 49 procent een jaar eerder. Oxfam baseert zich op het Global Wealth Databook, dat de Zwitserse bank Credit Suisse jaarlijks publiceert. Cijfers over het bezit van de rijksten komen van het zakenblad Forbes. Armoedecijfers komen van de Wereldbank. De rijkste 42 mensen hebben nu evenveel geld als de armste 3,7 miljard mensen, ofwel meer dan de helft van de wereldbevolking. In 2009 waren er nog 380 miljardairs nodig om het vermogen van de armste helft te evenaren. Tussen 2016 en 2017 werd de wereld ruim negen biljoen (9.000 miljard) dollar rijker, maar 82 procent van de extra dollars (7,6 biljoen dollar) kwam bij de rijkste 1 procent terecht. Met die extra 7,6 biljoen dollar zou volgens Oxfam zeven keer de extreme armoede in de wereld kunnen worden verholpen. Onder kapitalistische verhoudingen gaat het echter niet om het verhelpen van problemen van mensen.
Intussen is de mondiale schuldenlast opgelopen tot een recordniveau van 226.100 mrd dollar, ruim drie keer zoveel als de wereld in een jaar produceert. Steeds meer landen en bedrijven worstelen met hun schulden. Ook de particuliere huishoudschulden groeien. De kapitalistische crisis wordt 'verholpen' door schulden aan te gaan. Door het aangaan van steeds nieuwe schulden blijft het systeem nog enige tijd overeind. Daarnaast geldt de oude kapitalistische regel: laat de bevolking opdraaien voor je wanbeleid en tekorten. Zo komt de rekening van het klimaatbeleid van het derde kabinet-Rutte vooral terecht bij huishoudens met lage inkomens en bij bedrijven in de publieke dienstverlening. Deze groepen betaalden al in relatief sterke mate mee aan het oude klimaatbeleid. Door de maatregelen die Rutte III neemt om de internationale klimaatdoelen te halen nemen de verschillen verder toe. Voor de zware industrie gaat de rekening betrekkelijk weinig omhoog. Een relatief fors deel van de rekening van het nieuwe beleid komt bij de huishoudens terecht en het bedrijfsleven wordt gespaard. Voor de 20 procent huishoudens met de laagste inkomens, van gemiddeld 15.300 euro, stijgen de milieulasten van 2,2 procent tot 4,2 procent als het beleid van Rutte III wordt doorgevoerd. Voor de 2 procent van de huishoudens met de hoogste inkomens, van gemiddeld 140.100 euro, slechts van 0,8 procent naar 1,2 procent. De laagste inkomensgroep is ook nog verantwoordelijk voor verreweg de minste vervuiling, gemeten naar C02-uitstoot. Hoe meer er verdiend wordt, hoe meer er vervuild wordt, blijkt.
De zzp'ers lopen het grootste risico dat hun inkomsten zo beperkt zijn dat ze feitelijk in armoede leven. Van de zelfstandigen zonder personeel maakte 9,4 procent in 2016 deel uit van een huishouden met een inkomen onder de lage-inkomensgrens. Dat percentage is het drievoudige van de 2,8 procent van alle bijna 7,3 miljoen werkenden die in 2016 risico op armoede liepen. Vooral de in deeltijd werkende zzp'ers lopen risico op armoede. Het percentage zzp'ers dat in armoede leeft neemt bovendien toe, terwijl voor alle werkenden juist sprake is van een daling. Meer dan de helft van de vrouwen tussen 18 tot 25 jaar heeft bovendien maar een deeltijdbaan. Terwijl bijna de helft van de jonge vrouwen graag meer uren zou willen werken. Van de jonge vrouwen werkt 63 procent in deeltijd, tegenover 30 procent van de mannen. Dit verschil neemt toe met de leeftijd. In de groep 31 tot 35 jaar werkt 68 procent van de vrouwen en 13 procent van de mannen in deeltijd. Dit oplopende verschil heeft vooral met de zorg voor kinderen te maken. Vanwege het vele werken in deeltijd valt ook de inkomenspositie van vrouwen lager uit dan bij mannen, een verschil dat oploopt bij het ouder worden. Bij mannen van 24 tot en met 44 jaar is de werkloosheid wel gedaald vergeleken met het hoge werkloosheidsniveau van 2014, maar is nog lang niet terug op het lage oude niveau. Deze cijfers laten zien dat het herstel van de arbeidsmarkt voor een jongere groep mannelijke werknemers toch nog flink achterblijft. Omdat ook de vakbeweging nauwelijks in beweging te krijgen is blijft er het nodige te doen voor communisten.
NCPN, CJB, Manifest en Voorwaarts gaan door op de ingeslagen weg, ondanks het feit dat het knap lastig is om een communistische partij op te bouwen onder niet-revolutionaire omstandigheden. Het communisme is een wereldbeweging en uiteindelijk niet met valse argumenten en politieke en militaire machtsmiddelen te stoppen. Tijdelijke terugslagen worden overwonnen. Je kunt feiten proberen te verdraaien, maar de werkelijkheid is altijd sterker en overtuigender. Je kunt echter niet wachten tot de werkelijkheid 'toeslaat'. Het is beter om die werkelijkheid een handje te helpen. Dat vereist echter studie en scholing. Manifest prikt leugens door en biedt linkse en progressieve bewegingen, partijen en groeperingen een platform om het noodzakelijke tegengeluid te kunnen ventileren. Zonder een goed, praktisch, herkenbaar en uitvoerbaar links alternatief en toename van het verzet onder de bevolking zal er geen adequaat antwoord op de aanvallen van rechts kunnen worden ontwikkeld. Dat alternatief zal ook het socialisme als doel hoog op de strijdagenda moeten plaatsen.
In deze krant en op de website zullen we weer een aantal belangwekkende achtergrondartikelen plaatsen. In de krant onder meer het tweede artikel in de reeks over de gedachten van Fidel Castro, 70 jaar Wereldvakverbond (WVV) en een terugblik op een aantal hoogtepunten in de VS in 2017 (Greg Godels/Zoltan Zigedy).
Lees de krant of de website voor een beter inzicht in de veranderende mondiale, nationale en lokale krachtsverhoudingen, de voortwoekerende en zich verdiepende kapitalistische crisis én de theoretische en praktische antwoorden van de arbeidersklasse daarop. Lees de Waarheid in Manifest.
Manifest houdt u op de hoogte van de werkelijke ontwikkelingen in de wereld. Lees de Waarheid in Manifest! Niet alleen in de papieren Manifest, maar ook digitaal op de website (www.ncpn.nl).
Manifest nr. 03/2018 verschijnt op donderdag maart 2018.