Wat er ook allemaal aan opbeurende verhaaltjes wordt verteld, het kapitalisme verkeert wereldwijd in een diepe sociale, economische, morele, juridische en ideologische crisis. Na steeds kortere periodes van oplevingen volgt een diepere terugval. De kans op (handels)oorlogen neemt inmiddels meer en meer toe en de onderlinge concurrentie neemt schrikbarende vormen aan. Bedrijfsgeheimen hacken: iedereen doet het. Intussen is er sprake van: 15 procent burn-out onder werknemers, toename van het aantal verwarde mensen, uitvallers van het - alleen op winst gerichte - kapitalistische systeem dat daarop antwoordt met een record aan gedwongen opnames.
Het kapitaal verkeert in crisis en tracht te overleven door de uitbuitingsgraad steeds verder te verdiepen. Neoliberale, over het paard getilde, politici als Halbe Zijlstra zijn er legio. Verwaande, arrogante lieden die zich bewust en onbewust voor de karretjes van het grootkapitaal laten spannen en geen enkele band met de arbeidersklasse hebben. De 'grachtengordelbewoners' - waar ze ook wonen - leven ver weg van de meerderheid van de arbeidersklasse. Zij denken eenmaal in de zoveel jaar, door zich even op straat te vertonen, 'feeling' te krijgen met wat er werkelijk leeft onder grote delen van de bevolking.
Jammer genoeg trapt een aanzienlijk deel van de bevolking in hun optredens in de media en blijft in hun sprookjes geloven, doordat zij dag in dag uit door allerlei media gehersenspoeld wordt. De opbouw van een communistische partij onder niet-revolutionaire omstandigheden is dan ook niet makkelijk, maar des te meer noodzakelijk. Communisten hebben op dit moment drie hoofdtaken: politiek-ideologische opklaring, verbinding zoeken met de voorhoede van de arbeidersklasse en werken aan eenheid tussen alle progressieve krachten. Zelfs het maatschappelijk bewuste deel van de bevolking is erg verdeeld. Klassenstrijd en antikapitalisme worden nog te vaak weggezet als simplistische ideeën en werkzaamheden. Het 'arbeidersfront' valt nog teveel uiteen in verschillende (belangen)groepjes met eigen agenda's. Antiracisme, antiseksisme, antifascisme, anti-elite, enz, zonder de overkoepelende kracht van de (theorie van de) klassenstrijd. Er zijn teveel groepen die zich bezighouden met deelverzet tegen de schadelijke gevolgen van de kapitalistische uitbuiting. Zelfs degenen die het kapitalisme zien als een werkelijk gevaar, leggen vaak nog onvoldoende verbinding tussen de verschillende strijdterreinen, waardoor een gezamenlijke vuist maken niet makkelijk is.
Communisten zullen daarom onverkort moeten doorgaan met de klassenstrijd en zullen daarbij geholpen worden door de onderlinge kapitalistische concurrentiestrijd. De inzet voor de strijdbare, georganiseerde arbeidersklasse blijft. Wat wordt het: barbarij of socialisme? Dag in dag uit toont het kapitalisme zijn ware uitbuitersgezicht meer en duidelijker en eveneens nemen de onderlinge concurrentietegenstellingen hand over hand toe, ook in Nederland. Dat biedt mogelijkheden. Het kapitaal toont zijn zwakke schakels steeds openlijker.
Het laatste schrijnende voorbeeld van de kille kapitalistische mentaliteit is de graaiende ING-topman Hamers, gedekt door president-commissaris Van der Veer (ex-Shell), die zijn inkomen wil verdubbelen. De afstand tussen het groeiende aantal mensen dat in armoede leeft en aangewezen is op slechte te dure huisvesting, gaarkeukens en voedselbanken is niet duidelijker: Nederland tweestromenland. Het Nederland met verschillende parallelle werelden die volkomen los van elkaar staan, verschillend in het toe-eigenen van de nationale economische koek. De wereld van het (groot)kapitaal en de rijken, van de leidingen van banken en (industriële) multinationals, en die van de loon- en uitkeringsafhankelijke meerderheid van de bevolking.
Maar die heersende - onderling overigens zeer verdeelde - kapitalistische klasse is doodsbenauwd voor georganiseerd verzet van de arbeidersklasse. Het kapitalisme slaagt er nog in om die klasse uit elkaar te spelen, maar het einde daarvan komt naderbij. Het werken aan eenheid in verscheidenheid neemt toe. De klassenstrijd zal in hevigheid toenemen. De vlucht naar nationalistische en extreem-rechtse partijen is weliswaar nog gaande, maar die kortzichtige en illusoire pogingen om 'de elite' een lesje te leren, gaan spaaklopen.
In Europa neemt de politieke, financiële en economische versnippering toe. De middenpartijen hebben reusachtig veel terrein verloren. Het kapitaal zoekt radeloos naar oplossingen voor uit de hand gelopen neoliberale experimenten, zoals de eenzijdige nadruk op marktwerking en privatisering. Enerzijds maakt die versnippering het makkelijker voor de heersende klasse om hun belangen door te zetten, maar anderzijds wordt het steeds moeilijker om stabiele meerderheden te vormen waarop het onderling verdeelde kapitaal kan steunen. Het grootkapitaal en het MKB liggen onderling in toenemende mate met elkaar in de clinch.
De recente politieke voorbeelden in Duitsland, Oostenrijk, Nederland en Italië tonen de toenemende chaos aan en feitelijk is het moeizame Brexit-proces er ook een uiting van. De parlementaire democratie staat op springen. Uiteindelijk schakelt het kapitaal - als zijn belangen fundamenteel worden geschaad en niet meer op softe politieke wijze kunnen worden ge-diend - altijd over op fysieke onderdrukking. De moordende onderlinge concurrentie brengt zo'n situatie steeds dichterbij. In ons land zijn alleen de voorboden daarvan zichtbaar. maar de tegenstellingen groeien ook in Nederland en de woede en teleurstelling over de onzekere toekomst die het kapitalisme brengt, zoeken uitwegen.
Intussen is de vakbeweging zwakker dan ooit. De FNV verliest in snel tempo positie aan de cao-tafel. Het aantal bedrijven dat 'zaken' doet met het CNV en ondernemingsraden neemt aanzienlijk toe. Polderland Nederland staat onder druk. Er is sprake van een gecoördineerde aanval op de vakbeweging. Die is niet meer in staat daarop een passend antwoord te geven na het verraad van Kok en de akkoorden van Wassenaar. De FNV zou veel meer aandacht moeten geven aan de ideologische uitholling van die beweging. Strijdbaarheid klinkt mooi maar als de vakbeweging haar doelen niet politiek kan definiëren blijft het bij reageren op de waan van de dag en blijft de vakbeweging in handen van de sociaaldemocratische leiding die al sinds begin 1980 gekozen heeft voor klassenvrede en anticommunisme.
Overigens heeft de toenmalige leiding van de CPN in diezelfde periode grondig meegewerkt aan die veranderingen door de CPN op te heffen. De Nederlandse arbeidersklasse stond in haar hemd. Later nog versterkt door de contrarevoluties in voormalige socialistische landen. Manifest zal de komende periode dieper op deze achtergronden ingaan. Vaststaat dat de keuze van het Verbond van Communisten indertijd en de oprichting van de NCPN in 1992 - bedoeld om te blijven knokken voor een eigen communistische partij - de juiste was.
NCPN, CJB, Manifest en Voorwaarts gaan door op de ingeslagen weg. Het communisme is een wereldbeweging en uiteindelijk niet met valse argumenten en politieke en militaire machtsmiddelen te stoppen. Tijdelijke terugslagen worden overwonnen. Je kunt feiten proberen te verdraaien, maar de werkelijkheid is altijd sterker en overtuigender. Je kunt echter niet wachten tot de werkelijkheid 'toeslaat'. Het is noodzakelijk om die werkelijkheid een handje te helpen. Dat vereist echter studie en scholing. Manifest prikt leugens door en biedt linkse en progressieve bewegingen, partijen en groeperingen een platform om het noodzakelijke tegengeluid te kunnen ventileren. Zonder een goed, praktisch, herkenbaar en uitvoerbaar links alternatief en toename van het verzet onder de bevolking zal er geen adequaat antwoord op de aanvallen van rechts kunnen worden ontwikkeld. Dat alternatief zal ook het socialisme als doel hoog op de strijdagenda moeten plaatsen.
De heropbouw zal niet zonder slag of stoot plaatsvinden. Revolutionair geduld, doorzettingsvermogen en werken aan eenheid moeten de leidraad zijn. De hoofdtaak is de organisatorische en ideologische heropbouw. Nieuwe leden zoeken in de voorhoedegroepen van de arbeidersklasse waardoor de partij meer slagkracht krijgt en er eenheid van handelen plaatsvindt. Met een gezamenlijk visie en het inzicht in de noodzaak van organisatorische versterking zal er sprake zijn van grotere bekendheid. Die is nu mogelijk en nodig: er wordt meer gezocht naar antwoorden op de toenemende kapitalistische uitbuiting en het verval van morele waarden dan in de afgelopen decennia.
In deze krant en op de website zullen we weer een aantal belangwekkende achtergrondartikelen plaatsen. Menselijke capaciteiten en productiviteit, Michael A. Lebowitz, waarom Poetin weer president wordt, Francis Jorissen en mythevorming over Xi Jinping, Dirk Nimmegeers.
Lees de krant of de website voor een beter inzicht in de veranderende mondiale, nationale en lokale krachtsverhoudingen, de voortwoekerende en zich verdiepende kapitalistische crisis én de theoretische en praktische antwoorden van de arbeidersklasse daarop. Lees de Waarheid in Manifest.
Manifest houdt u op de hoogte van de werkelijke ontwikkelingen in de wereld. Lees de Waarheid in Manifest! Niet alleen in de papieren Manifest, maar ook digitaal op de website (www.ncpn.nl).
Manifest nr. 04/2018 verschijnt op donderdag 10 mei 2018. In het voor- en najaar slaan we een keer over om aan de opbouw en versterking van het redactionele apparaat te kunnen werken.