Het is pure noodzaak voor communisten om te strijden tegen racisme als we de heersende klasse willen verslaan. Racisme is sinds de 15e eeuw ontstaan om de misdaden goed te praten die tegen de mensheid zijn begaan om gigantische winsten te realiseren. Anno 2018 wordt racisme o.a. gebruikt voor imperialistische doeleinden. Weinig mensen in Nederland zouden het goedkeuren wanneer imperialisten eerlijk zouden zijn over hun redenen om naar het Zuiden en Oosten te gaan. Dit verandert echter zodra het zogenaamd gaat om domme, ongeciviliseerde, luie en behulpzame mensen te helpen tegen de corrupte, barbaarse en fundamentalistische leiders in de landen die ze willen onderwerpen, opdat er vrijheid, vrede, vooruitgang en democratie gebracht kan worden. Vergelijkbare humanistische doelen zijn eeuwenlang ook gebruikt om kolonisatie goed te praten.
Marx zei al dat witte arbeiders niet kunnen emanciperen zolang zwarte arbeiders geketend zijn. De vorm is grotendeels gelukkig veranderd (al bestaat er sinds de imperialistische inval in Libië daar weer slavernij in de meest barbaarse vorm), maar de specifieke onderdrukking van zwarte mensen is er nog steeds. De strijd tegen onderdrukking in de vorm van racisme is dus fundamenteel onderdeel van de klassenstrijd. Niet voor niets is de slogan sinds Lenin dan ook: 'arbeiders en onderdrukte volkeren verenigt u'.
Racisme is de manier om zowel de nationale als de internationale arbeidersklasse te verdelen terwijl communisten juist weten dat we van elkaar afhankelijk zijn. Winst van onderdrukte volken tegen imperialisme is net zo goed winst voor de Nederlandse arbeidersklasse. Met de winst die de heersende klasse dankzij racisme in het Zuiden en Oosten realiseert koopt zij de leiders van de arbeidersklasse (SP, PvdA, FNV) al jaren om, zodat ze reformistisch geworden zijn. In verkiezingstijd gebruiken vooral rechtse partijen racisme om het zo niet over hun sociaaleconomische plannen te hoeven hebben. De racistische ideologie moet blootgelegd worden zodat de leegheid van rechtse en fascistische partijen zichtbaar worden voor de arbeidersklasse.
Communisten kunnen alleen tegen racisme strijden wanneer op een wetenschappelijke manier racisme wordt geanalyseerd. Bekend zijn met de definitie die Van Dale aan racisme geeft is niet genoeg. Daarnaast is onvoorwaardelijke solidariteit met de slachtoffers van racisme een must. Communisten mogen de slachtoffers van racisme niet verwijten dat ze zich teveel focussen op hun identiteit. Racisme is een misdaad tegen een deel van de arbeidersklasse en als een deel van de arbeidersklasse zwaarder wordt onderdrukt en de rest van de arbeidersklasse doet daar niets tegen, dan houdt het de onderdrukking van de gehele arbeidersklasse in stand. Alleen roepen dat we tegen racisme zijn is niet genoeg. Strijd en solidariteit zijn nodig.
Door Thomas Biko.
Adres en achtergrond bij de redactie bekend.
Het staat vast dat er een onverbrekelijke relatie bestaat tussen de strijd tegen racisme en klassenstrijd. Antiracistische strijd, strijd tegen seksisme en in het algemeen tegen discriminatie en onderdrukking, en andere vormen van emancipatoire strijd, zijn allemaal vormen die onderdeel uitmaken van de strijd tegen de overheersing van het kapitalisme, dat dankbaar gebruik weet te maken van alle mogelijke tegenstellingen in de samenleving om te blijven overheersen. Daartoe beschikt het kapitaal over talloze mogelijkheden, zoals economische en financiële, maar toch vooral over ideologische middelen om de arbeidersklasse uit elkaar te spelen. Verdeel en heers is de slogan: wit tegen zwart, jong tegen oud, vrouwen tegen mannen, enz.
In een samenleving zoals de Nederlandse waar de deelbelangen steeds belangrijker lijken te worden en de negatieve zijden van de individualisering steeds meer op de voorgrond treden, is het moeilijk om te verenigen en makkelijk om anderen te verwijten de strijd niet op een goede manier te voeren. Resultaat is dat figuren als Wilders de kans krijgen om deels op basis van valse tegenstellingen de bevolking uiteen te drijven en tegen elkaar op te hitsen. Onmiskenbaar liggen aan de wortels van discriminatie de tegenstellingen die door de heersende kapitalistische klasse worden gecreëerd en worden uitvergroot.
Communisten moeten trachten de (valse) tegenstellingen niet te vergroten, maar juist te verkleinen. Dat kan alleen door te begrijpen hoe de verschillende deelbelangen kunnen worden aaneengesmeed binnen een klassengeoriënteerde antikapitalistische strijdaanpak. Het kapitaal valt juist aan waar de solidariteit en gemeenschappelijkheid ontbreken. Het kapitaal tracht juist solidariteit en gemeenschapszin belachelijk te maken. Maar voor communisten geldt: Alleen samen sta je sterk!
Als communisten en andere progressieve klassengeoriënteerde organisaties de arbeidersklasse weten te verenigen, ontstaat een machtige vuist die zich zal richten op de versterking van álle arbeiders, wit en zwart, vrouw en man, jong en oud, maar wel allemaal gericht tegen de afschuwelijke overheersing door het kapitaal. Daarbij moet er wel rekening worden gehouden met de aard en omvang van de discriminatie, die per groep verschilt en pijnlijk is, zonder echter een soort wedloop te starten over de vraag wie er het ergste wordt gediscrimineerd. Wat wel nodig is dat we begrijpen hoe de verschillende (strijd)ervaringen elkaar kunnen versterken. Of het nu gaat om de zwarte mensen met een slavernijverleden en een heden van achterstelling en gedupeerd worden door discriminatie op de arbeids- en kennismarkt, op basis van huidskleur of etnische achtergrond, of over de uitgebuite witte arbeidersklasse die zelf ook een lange geschiedenis kent van uitbuiting en onderdrukking door het kapitaal. Niet alleen 'black lives matter', maar ook de levens van andere onderdrukten tellen. De 'verworpenen der aarde' moeten elkaar vinden in de gezamenlijke strijd tegen de kapitalistische overheersende en verdelende klasse van kapitalisten. Dat kan alleen als er onderling begrip is en kennis van de specifieke vormen van discriminatie en onderdrukking. Van belang is tenslotte dat we ons weten te wapenen tegen pogingen van de heersende klasse om binnen de emancipatiebewegingen te interveniëren. Er wordt geprobeerd om de emancipatiebewegingen onschadelijk te maken door de angel van de klassenstrijd te verwijderen. Net overigens als op dit moment het Kapitaal probeert de vakbeweging aan te pakken door verdeel-en-heerstechnieken.