Klaas Dijkhoff
Klaas Dijkhoff wil de normen omkeren. Sinds het invoeren van de bijstand krijgt iemand in de bijstand 70 procent van het minimumloon. Je moet dan wel solliciteren. Of, nu we allang weten dat er voor grote groepen geen werk is, dat de uitkeringsgerechtigde een maatschappelijke taak op zich moet nemen.
Eerste opmerking tussendoor: Die verplichte maatschappelijke taak is een erkenning van regeringszijde, dat er voor een grote groep geen werk meer is. De achtereenvolgende kabinetten hebben dat echter nooit met zoveel woorden erkend. Het is in feite onzin, om mensen voor 70 procent van het minimum te laten werken, omdat de realiteit is gebaseerd op de economische situatie die bepaalt wie wel en wie niet mag werken. Dat wordt niet door de regering bepaald maar door het bedrijfsleven.
Op grond van Dijkhoffs voorstel, om als eerste te stellen dat een werkloze een maatschappelijke taak op zich moet nemen, toont hij aan dat hij een voorstander is van lage lonen en van dwang voor degenen die geen bescherming genieten tegen het gure economische klimaat. Dijkhoff doet daar nu nog een schepje bovenop. Maar zo eenvoudig zal het toch niet zijn om de zaken om te keren. Er is nu eenmaal wettelijk vastgelegd dat de bijstandsuitkering 70 procent van het minimumloon is. Wat Dijkhoff wil vraagt om een helemaal nieuwe wet met omgekeerde normen.
Voor uitbetaling geldt dan ongeveer: "De werkloze heeft geen recht op een uitkering tenzij hij kan aantonen dat hij een door de wetgever omschreven maatschappelijke taak verricht. Wie geen taak verricht of kan verrichten krijgt geen uitkering, anderen kunnen maximaal een bedrag krijgen dat tot 70 procent van het minimumloon kan oplopen - afhankelijk van de op zich genomen taak." Je ziet al waar dit heengaat: naar een massale werkloosheid voor een half miljoen gezinnen, zijnde 1,2 miljoen personen, die van stad naar stad en van dorp naar dorp trekken voor een bed-, bad- en broodregeling, en als het eenmaal zo ver is, dan zullen na nog twee Dijkhoff-achtige regelingen en omkeringen, deze Nederlands sprekende wezens als economische vluchtelingen worden beschouwd en over de grens werden gezet, om hun geluk te beproeven in de voormalige koninkrijken Hannover, Pruisen of in neutrale zones zoals Liechtenstein of Moresnet.
Dat wordt een heerlijk nieuw Europa, voor de industriëlen en andere werkgevers wel te verstaan. Ook voor het proletariaat aller landen breken nog spannender tijdn aan: bij een dergelijke afbraak van rechten zijn er nog meer redenen om in opstand te komen. Wat Dijkhoff vergeet is, dat de in de wet verankerde norm van 70 procent niet zomaar veranderd kan worden, daarvoor moet een nieuwe bijstandswet worden aangenomen. Tot zolang wordt de revolutie uitgesteld.
Jan Post jpdeneitiid@gmail.com, Leeuwarden, 27-05-18.