"(...) Wij zijn er trots op, dat ons volk - ondanks de eeuwenoude kapitalistische uitbuiting en onderdrukking - de zucht naar vrijheid bewaard is gebleven, en dat - nadat de sociaaldemocratie is tekortgeschoten - een communistische partij zich heeft geformeerd, die leiding wil geven aan de socialistische bevrijdingsstrijd en die een eenheidsfrontpolitiek voert om in de eerste plaats de sociaaldemocratie en verder alles wat vooruitstrevend is in dit land, te verenigen tegen fascisme en reactie. De fascisten zijn de ergste vijanden van Nederland. Zij, die in dienst van een kleine groep van kapitalisten het volk tot een willoos werktuig in handen van enige kapitalistische tirannen pogen te maken. Het is een smaad voor het Nederlandse volk, dat de toestand, waarbij een zestig-miljoenen-volk in Indonesië door Nederland wordt onderdrukt en uitgezogen, nog steeds voortduurt. Zó opgevat, versterkt het nationale gevoel van de Nederlandse arbeider zijn socialistisch internationaal bewustzijn. Zó opgevat, is het nationale gevoel een bestanddeel van zijn internationaal gevoel, dat ontwikkeld moet worden in de richting van werkelijk internationalisme, in de geest van volledige internationale gelijkheid en broederschap. De Communistische Partij van Nederland is dus zowel een Nederlandse partij, als een sectie van een internationale partij - de vereniging van alle proletariërs, die naar het broederlijk socialistisch verbond van alle volkeren streven.(...)"
Uit: Politiek en Cultuur, nummer 7 van jaargang 1936.