Tienduizenden arbeiders en activisten van de TKP demonstreerden op 1 mei in Istanboel, Ankara en Izmir. (Foto: TKP)
Redactie buitenland
"Dit land zal nooit buigen" is het uitgangspunt van de TKP als het gaat om de pogingen van Erdogan om het verzet tegen zijn plannen te breken. De TKP benadrukte altijd dat ongeorganiseerde mensen, die achter mythes aanlopen, hulpeloos zijn. Na de recente verkiezingen zijn miljoenen mensen in Turkije wederom in een benarde situatie achtergelaten. De opvatting dat het nu met Turkije gedaan zou zijn, is daarbij net zo belachelijk als het sprookje dat Turkije uit de problemen zou kunnen raken door simpelweg het gewetenloze alternatief van Erdogan te volgen.
Toen de beslissing werd genomen om 'vervroegde verkiezingen' te houden, waarschuwde de Communistische Partij van Turkije dat verkiezingen die onder deze omstandigheden gehouden zouden worden, niet legitiem zouden zijn. De TKP waarschuwde ervoor dat, onder de gegeven politieke omstandigheden, verkiezingen in Turkije een schijnvertoning zouden zijn die niets zullen opleveren behalve het resultaat dat Erdogan wil behalen. Zij wezen erop dat het onmogelijk zou zijn om de verkiezingen serieus te nemen. Aan een verkiezing deelnemen, die allang het karakter daarvan verloren heeft, alsof er niets is veranderd, zou betekenen een meeloper te zijn in deze show. Hoewel onze waarschuwing weerklank vond bij een aanzienlijk deel van de bevolking, is de oppositie van de gevestigde orde, geleid door de Republikeinse Volkspartij (CHP) erin geslaagd om miljoenen mensen weer mee te nemen in een ongefundeerd optimisme, met de naïeve boodschap: "Maakt u zich geen zorgen, ze kunnen niets doen."
De regerende partij heeft intussen haar vermogen versterkt om verkiezingen te manipuleren, dat het bij voorgaande verkiezingen verworven heeft. In het bijzonder bij het laatste referendum, door middel van nieuwe regels die dit jaar in rap tempo zijn doorgevoerd en die een monsterlijk electoraal systeem hebben opgeleverd, waarin controles bij voorbaat totaal zijn uitgesloten. Ondanks dit overduidelijke feit zijn, kort na het besluit tot vervroegde verkiezingen, de delen van de samenleving die tegen de regerende partij zijn er toch van overtuigd geraakt dat de verkiezingen naar alle waarschijnlijkheid gewonnen zouden kunnen worden.
Op de avond van 24 juni dachten miljoenen mensen werkelijk dat de verkiezingen doorgestoken kaart waren, maar niemand kon het bewijzen of er iets tegen doen, omdat, zoals de TKP altijd benadrukt heeft, ongeorganiseerde mensen die achter mythes rond zekere figuren aanlopen, niet weerbaar zijn en manipuleerbaar. Deze verkiezingen hebben weer eens bewezen dat zij alleen gewonnen kunnen worden voorafgaand aan de verkiezingsdag. Het is onmogelijk om verkiezingen te winnen op de dag zelf met deze kiezersregistratiesystemen en het electoraal systeem.
De belangrijkste waarheid die de verkiezingen van 24 juni blootlegden, is dat inzet die slechts getoond wordt op de verkiezingsdag, nooit een uitweg gaat bieden. Direct na de Gezi-opstand van enige jaren geleden heeft de regering verregaande actie ondernomen om miljoenen mensen die tegen de AKP ageerden, weg te houden van politieke organisatieprocessen, die in feite essentieel zijn om zo'n massale volksbeweging gaande te houden. Verkiezingen, die elke keer gepresenteerd werden als het belangrijkste thema, hebben opeenvolgende frustraties opgeleverd en de anti-Erdogan-sentimenten zijn nogal onderbelicht. Helaas is een groot deel van de Turkse samenleving verleid door het idee dat 'emancipatie' mogelijk zou zijn zonder strijd;daarom loopt het achter zijn held(en) aan die het eindelijk denkt gevonden te hebben. Een ander deel van de samenleving heeft zich allang onderworpen aan Erdogan, zonder zich zelfs maar te verdiepen in hun eigen bestaan en toekomst. Deze ontwikkelingen zullen nooit leiden tot emancipatie, integendeel, de samenleving zal er door sterven. Alleen georganiseerde strijd kan het tij keren.
De Communistische Partij van Turkije gaat met grote toewijding verder met haar inspanningen om de organisatie te verbeteren, en strijd te leveren. De leiding van de partij heeft een uitgebreid plan vastgesteld om, met mensen die linkse opvattingen hebben en de arbeidersklasse, de Turkse bevolking bewuster te maken van haar politieke situatie en weerbaarder te maken.
De TKP is de enige hoop voor de kiezers die nog illusies hadden of hebben dat de verkiezingen positieve veranderingen zouden kunnen opleveren. Iedereen zou moeten weten dat Turkije niet zal zwichten voor de duisternis. Deze maatschappelijke orde moet veranderd worden.
Over de gevolgen van de Turkse financiële crisis zullen we in het komende nummer van Manifest berichten.