Het gevecht voor herkolonisatie van Venezuela

Voor een grote menigte geeft president Maduro een speech ter ere van de 20ste verjaardag van het aan de macht komen van Hugo Chavez op 2 februari jl. (Foto: ZLV)

Met vlaggen en spandoeken betuigen duizenden Venezolanen steun aan de revolutie van Chávez. (Foto: ZLV)

De herkolonisatie van Venezuela door de Verenigde Staten is een juiste typering voor de buitenlandse inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van Venezuela. President Trump heeft al gedreigd met een militaire ingreep. Een nieuw element is dat de VS worden gesteund door een meerderheid in de EU en in de OAS (Organisatie van Amerikaanse Staten).

Het is essentieel om te benadrukken dat, in tegenstelling tot wat de westerse media suggereren, de constitutionele regering van president Nicolás Maduro, zoals altijd, volledige en effectieve controle heeft over het nationale grondgebied. De instellingen van de Venezolaanse staat functioneren helemaal normaal, in overeenstemming met de grondwet.

Het is voor de bevolking van Venezuela een gevaarlijke aantijging dat het land een bedreiging zou vormen voor regionale of internationale vrede en veiligheid, zoals gesteld werd op zaterdag 26 januari 2019 in een poging om de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties met valse informatie te misleiden. Niettemin heeft de overgrote meerderheid van de internationale gemeenschap in de regio opgeroepen om de soevereiniteit en het recht op zelfbeschikking van het Venezolaanse volk te respecteren.

Marionettendictator

Het opvoeren van de druk is een nieuwe fase ingegaan toen de onlangs gekozen voorzitter van het parlement zichzelf uitriep als vermeende president van Venezuela en prompt als zodanig werd erkend door de VS. Deze actie, die geen enkele basis heeft in de nationale grondwet, is een directe aanval op de democratische instellingen van de Bolivariaanse Republiek Venezuela en het vertrappen van de wil van het Venezolaanse volk, dat via een universele, vrije, directe en geheime stembusgang bij de verkiezingen van 20 mei 2018 opnieuw heeft gekozen voor Nicolás Maduro als president voor de periode 2019-2025.

Voor alle duidelijkheid: op 23 januari 2019 vond een poging tot een staatsgreep plaats in Venezuela, gepromoot, georganiseerd en gefinancierd door de regering van de Verenigde Staten, met de steun van een minderheidsgroep van landen in de regio en in Europa, zoals vermeld in de Wall Street Journal van 26 januari 2019 [1] na een onderzoek dat werd uitgevoerd door hoge functionarissen van de Trump-regering, zoals vermeld door het AP Agency [2] op dezelfde datum, en zoals vermeld werd in een artikel van de New York Times [3], zelfs al in september 2018 werd beschreven.

We hebben te maken met een "nieuw" model voor staatsgrepen gepromoot door de Verenigde Staten, uitgevoerd met behulp van politieke en juridische manipulatie, met als excuus de democratische orde te 'herstellen' en als doel een dictatoriale regering op te leggen met een machtsconcentratie vergelijkbaar met die van de tirannieke regimes van de 20e eeuw in de regio.

Venezuela als kolonie

Het doel van deze agressieve en criminele campagne tegen Venezuela is het creëren van een façade die de VS in staat stelt om rechtstreeks via stromannen te regeren alsof het gaat om een in het buitenland opererende oliemaatschappij. De media proberen laatstgenoemden voor te stellen als wettige vertegenwoordigers van de Venezolaanse politieke oppositie, maar in werkelijkheid vertegenwoordigen zij de belangen van de VS. De dictatuur die zeopleggen is in strijd met de Venezolaanse grondwet en is niets minder dan wat we allemaal kennen als regimewisseling zoals werd toegepast in 2011 in Libië met de Nationale Overgangsraad.[4]

In de dagen voor de couppoging bedreigden de vicepresident van de VS Mike Pence, staatssecretaris Mike Pompeo, Nationaal Veiligingsadviseur John Bolton, en senator Marco Rubio (FL-R) en andere ambtenaren het Venezolaanse volk, zijn instellingen en zijn civiele en militaire autoriteiten met het gebruik van geweld. Evenzo riepen ze publiekelijk op tot een militaire opstand met de bedoeling om de commandostructuur van de strijdkrachten te doorbreken, en herhaalden ze dat "alle opties op tafel blijven liggen", inclusief de militaire optie waarmee Trump al eerder dreigde. Nu kondigen ook Europese landen aan zich voor te bereiden.

De VS en Europa plunderen de rijkdommen van het Venezolaanse volk

Met de negentiende eeuwse praktijken van de Europese koloniale machten in Afrika en die van de twintigste van de VS in Latijns-Amerika worden de criminele gewoonten opnieuw ingevoerd om rijkdommen te stelen met minachting voor het internationaal recht. De Verenigde Staten zijn overduidelijk de grootste bedreiging voor vrede en stabiliteit in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied. Zoals gebruikelijk hanteren ze chantage en dwang tegen andere staten om hun marionettenpresident te erkennen. Helaas volgt de meerderheid in de Europese Unie in overeenstemming met haar ergste tradities het plunderende en militaire avontuur in Venezuela, zoals aangekondigd op 30 januari 2019 door de Portugese minister van Defensie.[5]

Ondertussen was het eerste pasje van de marionet niets anders dan het verzoek aan de Verenigde Staten om in Venezuela in te grijpen. Hebben we ooit eerder iemand gezien die vraagt om militaire acties die zoveel leed zouden berokkenen aan zijn eigen mensen en die er dan president wil worden? Wat voor iemand wil de middelen van het volk laten plunderen om er president te worden?

Diezelfde persoon erkent in Venezuela niemand behalve zichzelf: hij erkent het hooggerechtshof niet, noch de nationale kiesraad (het orgaan waarmee hijzelf in 2015 tot parlementariër is gekozen), noch het parket, noch het bureau van de ombudsman of de algemene controlekamer. Voorlopig heeft de afgevaardigde zich tot baas verklaard van twee openbare machten van de staat: de uitvoerende macht en de wetgevende macht, hetgeen het dictatoriale karakter van het regime toont dat vandaag aan Venezuela moet worden opgelegd.

Het plan voor de onderwerping van Venezuela is, met de grootste diefstal in de geschiedenis van Venezuela, al in uitvoering. De VS nemen met steun van Europese landen de raffinaderijen, diplomatieke kantoren en andere bezittingen en bankrekeningen van Venezuela in de Verenigde Staten over, het Verenigd Koninkrijk plundert de Venezolaanse goudreserves, helemaal in overeenstemming met de grote plundertradities van het Britse rijk.

De loopjongen van de VS in Venezuela roept op tot een opstand van het leger en tot burgerlijke rebellie, doet een beroep op overheidsfunctionarissen om het gezag te negeren, stelt diplomatieke vertegenwoordigers aan die zijn goedgekeurd door Trump, doet pogingen tot omkoping van de Venezolaanse diplomatieke dienst via de sociale netwerken, roept op tot confiscatie van financiële middelen en activa van de Venezolaanse staat in het buitenland en omarmt de onteigening van Venezuela[6][7].

Een voorbeeld is de benoeming van de vermeende vertegenwoordiger van Venezuela voor het Witte Huis, de heer Carlos Vecchio, die via Twitter werd benoemd door senator Marco Rubio, dat vervolgens werd geratificeerd door het parlement. Deze persoon was eerder advocaat bij het oliebedrijf Exxon Mobil in Venezuela, dat wil zeggen, een vertegenwoordiger van de Amerikaanse olie-industrie.

De oplossing voor de huidige situatie in Venezuela vereist vooral respect voor fundamentele beginselen zoals vastgelegd in het Handvest van de Verenigde Naties. Het gaat om respect voor de soevereiniteit en zelfbeschikking van volkeren, niet-inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van staten, respect voor democratisch gekozen instellingen en het zich onthouden van gebruik of de dreiging van het gebruik van geweld. De waardige positie van de beginselen die de Caribische landen hebben aangenomen, evenals hun inspanningen om de spanningen te verminderen en een politieke oplossing voor de huidige situatie te vinden, is van grote betekenis.

De regering van president Nicolás Maduro heeft haar bereidheid tot dialoog tot uitdrukking gebracht. De Bolivariaanse republiek heeft met haar politiek respect voor de wet, rationaliteit en diplomatie getoond. De Venezolanen zijn zich ervan bewust dat er obscure belangen zijn die hen naar de oorlog willen voeren, zoals Trump probeert, en dat zij het doelwit zijn van een mogelijke militaire invasie in overeenstemming met de oproepen van de propaganda-apparaten van de Verenigde Staten en Europa.[8][9]

De risico's zijn reëel, vooral omdat Trump oorlogsmisdadiger Elliot Abrams, die veroordeeld is in zijn eigen land, heeft aangesteld als de verantwoordelijke voor de behandeling van de Venezolaanse situatie. Venezuela zal zijn soevereiniteit nooit opofferen voor de druk, de chantage, de samenzweringen en de agressie van de landen die dit herkolonisatieplan steunen.

Noten

Bewerking van een artikel in het Spaans van Samuel Moncada Acosta door Chuck Barkey.