Op 23 maart jl. lieten aanhangers van Trump hun vreugde blijken dat er geen verdere vervolging van hun idool plaatsvond. Misplaatst, maar begrijpelijk. (Foto: Shutterstock)
Greg Godels/Zoltan Zigedy
De 'Rusland-gate'-samenzweringstheorie, die tijdens het laatste weekend van maart werd ontrafeld, bevestigt de waarheid dat de verrotting van het Amerikaanse politieke systeem ook de veiligheidsdiensten en de monopoliemedia betreft, evenals de Democratische en de Republikeinse partijen. Natuurlijk komt dat niet als een verrassing voor diegenen (veel te weinig) onder ons die luidkeels hebben geprotesteerd toen de anti-Russische hysterie pijnlijke niveaus bereikte.
Matt Taibbi [nvdr: schrijver en journalist] en Glenn Greenwald [nvdr: journalist, asvocaat en schrijver], die beiden het recht hebben verdiend om zich te verkneukelen over Muellers conclusie dat er geen sprake was van een geheime Russische samenwerking met Trump, maakten daar direct gebruik van. Taibbi doet verslag van de vele andere belachelijke beweringen die zijn verzameld om de fictieve berg van bewijs voor de Trump-Rusland-connectie te creëren. Greenwald heeft een mediacampagne op touw gezet en de gevestigde media de drek van de Rusland-gate onder de neus gewreven.
Als reactie daarop start Joshua Frank, hoofdredacteur van CounterPunch, een enorme muggenzifterij over de keuze van de vergelijkingen en superlatieven die Taibbi en Greenwald gebruiken. Frank schettert dat het Rusland-gate-debacle niets voorstelt in vergelijking met de misleiding over de massavernietigingswapens voorafgaand aan de invasie in Irak in 2003, alsof het daarop wijzen op zich van groot belang is. Het is hierbij van belang ons te herinneren dat CounterPunch in 2017-18 publiekelijk werd afgebrand, terwijl hij naar verluidt het slachtoffer was van een internet-bedrieger. De inmiddels overleden Alexander Cockburn - een oprichter van CounterPunch - zou gewoon zijn doorgegaan, maar de hysterie rond Rusland-gate bezorgde CounterPunch een paranoïde hysterie over de 'Alice Donovan'-affaire. Met als consequentie dat de CounterPunch zich heel voorzichtig opstelt met betrekking tot het vraagstuk van Rusland-gate. [nvdr: CounterPunch heeft een blad en een website met kritische artikelen over politieke, economische en maatschappelijke ontwikkelingen].
Het is een ironische twist. Franks sarcastische reactie kunnen we zien als een van de voorbeelden van hoe schadelijk het Rusland-gate-fiasco is voor de onafhankelijkheid, objectiviteit en integriteit van de media.
Er is duidelijk weinig geleerd van de Judith Miller/WMD-episode, die schande bracht voor de media die zich gedroegen als schoothondje voor de regering, in aanloop naar de invasie in Irak in 2003. Net als toen wordt er ook nu weer weinig berouw getoond over de terugslag van zo'n omvangrijk mediadebacle. De huidige generatie van veelbelovende mediasterren - hoog opgeleid en snel ondergedompeld in media-aandacht - lijkt dezelfde eerbied te hebben voor de rijken en machtigen, dezelfde slaafsheid tegenover conformiteit, als haar voorouders.
Het is dus niet verwonderlijk dat veel mensen die aan de verkeerde kant van het Mueller-rapport staan, proberen de regels van het spel opnieuw te ontwerpen, in plaats van een nederlaag te accepteren.
Een schrijver voor een belangrijk 'Rusland-gate-bevorderend' tijdschrift besloot dat de lat voor het te verzamelen bewijsmateriaal zo hoog is gelegd dat het voor Mueller moeilijk was om de juiste conclusies te trekken uit de gegevens die werden verzameld door zijn grote team van advocaten en FBI-agenten.
Maar die bewering is absurd. De opdracht van het ministerie van Justitie aan de Bijzondere Raad (Order 3915-2017) was schrikbarend breed geformuleerd: "... een onderzoek uitvoeren ... ook omvattend: (i) alle banden en/of coördinatie tussen de Russische regering en individuen in verband met de campagne van president Donald Trump; en (ii) alle zaken die rechtstreeks voortkwamen of kunnen voortvloeien uit het onderzoek; en (iii) alle andere zaken binnen de reikwijdte van 28 C.F.R. º 600.4 (a)[1].
In plaats van een te hoge lat was er vrijwel geen sprake van een afbakening voor de bewijslast. Mueller kon alles melden wat en waarover hij maar wilde.
Schijnbaar wars van ieder gevoel voor humor smeekte een schrijver van Bloomberg de social media om de Rusland-gate-samenzweerders niet te straffen door hen te verbannen wegens hun overtredingen. Hij verwees naar een Republikeinse commentator die opriep tot die ban en om genade smeekte voor zijn onverantwoordelijke collega's.
Een andere verslaggever, geïnspireerd door de uitkomst van het Rusland-gate-onderzoek, betoogde dat de 'heilige' Robert Mueller te goed, te principieel en te objectief is om in deze corrupte wereld te opereren. De voormalige FBI-directeur is volgens hem een man van nuance en fair-play, en de conclusies van zijn rapport zouden de 'kenbare feiten' die in zijn rapport waren vervat niet mogen overschaduwen.
Natuurlijk is dit onzin: het is een bizar brouwsel van metafysische 'feiten', op mysterieuze wijze onthuld aan de auteur, en het biedt een miezerig, kruiperig portret van een politieke speler die eerder in diskrediet is gebracht door de leugen over massavernietigingswapens.
Heiligheid past niet bij Robert Mueller. Hij wist afgelopen zomer al dat hij geen bewijs had van een geheime samenzwering, maar zette het onderzoek toch voort om de Democraten te helpen bij de tussentijdse verkiezingen.
... dat verklaart zeker de fascinatie van de grote mediabedrijven voor het onderzoek van Mueller, een geschenk dat blijft geven, totdat het dat niet meer doet. En het lijkt er steeds meer op dat het niet meer oplevert. Dat zal waarschijnlijk de betekenis zijn van de opmerkingen van senator Mark Warner vorige week [half juni 2018] tijdens een bijeenkomst met belangrijke collega-democraten: "Als je nog een glas wijn voor me hebt, vertel ik je dingen die alleen Bob Mueller en ik weten," vertelde Warner naar verluidt aan de circa 100 aanwezigen, volgens de Boston Globe (25-6-18). "Als je denkt dat je tot nu toe gekke dingen hebt gezien, hou je dan goed vast. Het worden een paar wilde maanden."
Warner weet beter dan de meesten dat Mueller en Rusland-gate de enige vleesloze botten zijn die de Democraten naar de vraatzuchtige mediabedrijven hebben gegooid. Ook weet hij dat de Democraten de kwestie nodig hebben om de komende 'paar wilde maanden' te overleven en om de Democraten te helpen bij de tussentijdse verkiezingen. Maar het belangrijkste is dat hij tijdens die bijeenkomst al wist dat het vertrouwen in het Mueller-onderzoek tanende was en dat het onderzoek smeerolie nodig had. Zoals The Hill op 13 juni 2018 vermeldde: het imago van Mueller zakt naar het laagste punt ooit in de nieuwe peilingen."Uit de peiling van Politico-Morning Consult bleek dat 40 procent van de kiezers vindt dat het onderzoek van Mueller oneerlijkis - een stijging van 6 punten vanaf februari ...", en dat is een groter percentage dan degenen die vinden dat het een eerlijk onderzoek is...
... En in een opiniestuk in The Hill, hoopt de voormalige procureur van de nationale veiligheid, Joseph Moreno, dat de 'gelovigen' zachtjes weer met de voeten op de grond komen, door hen voor te bereiden op de teleurstelling over de onderzoekconclusie m.b.t. Rusland (6-26-18).
Het is duidelijk dat deze miniserie het publiek begint kwijt te raken, een ontwikkeling die de Democratische Partij in een lastig parket brengt. De Democraten hadden wilde sensationele verhalen nodig om in de gunst te komen van de op sensatie beluste monopoliemedia en om hun gênante verkiezingsverlies aan een vulgaire entertainer te verzachten, een entertainer die Ronald Reagan doet lijken op een doorgewinterde, weloverwogen diplomaat.
De laatste act in het Mueller-spel was om de edele delen van drie verachtelijke Trump-medewerkers - Michael Cohen, Paul Manafort en Roger Stone - in de gerechtelijke bankschroef te plaatsen. Als moderne foltering verzekert niets de medewerking doeltreffender dan het aandraaien van de bankschroef met de dreiging van steeds meer legale aanklachten, ongeacht hun waarheidsgehalte. Maar ondanks deze inquisitie-achtige druk was het Mueller-team niet in staat om geheime samenwerking met de Russen aan te tonen.
Mueller heeft de zaak gesloten. Net als het voormalige hoofd van de FBI, James Comey, wil Mueller niet dat zijn reputatie wordt bezoedeld. Vandaar: 20-40 miljoen dollar later, geen bewijs van geheime samenwerking Trump - Rusland, geen conclusie over obstructie en de zaak is gesloten.
De 'journalisten' die de samenzweringstheorie Rusland-gate hebben opgezweept hebben te maken met een grote aanslag op hun populariteit. De peilingen betreffende de populariteit van Rachel Maddow van MSNBC (de 'Queen of Russia Gate') toonden een achteruitgang van meer dan 20 procent door het Mueller-rapport. Het netwerk van R.M. en CNN worden op gepaste wijze gestraft voor hun rol bij het aanwakkeren van een wild, losgeslagen aanval op Rusland en Poetin.
De begunstigde van de ineenstorting van Rusland-gate is natuurlijk Donald Trump. Terwijl de media en de Democraten hun sprookjes sponnen, drukte Trump zijn smerige agenda erdoor. In plaats van te strijden tegen militaire uitgaven, oorlogen, bittere sancties, belastingverhogingen, vernietiging van sociale programma's, immigratie, enzovoort, boden de Democraten twee jaar van door angst gedreven afleiding. In plaats van een programma op te zetten rond Medicare-voor-iedereen, het belasten van de rijken, de kosten voor onderwijs te verlichten, minimumloon te hervormen, enzovoort, gaven de Democraten en de op sensatie beluste media zich volledig over aan twee jaar roddel, insinuaties en leugens.
Trump kon niet dromen van een groter geschenk.
[1] De verwijzing naar 28 C.F.R. Sectie 600.4 (a) slaat op de machtiging van Speciale Raadsman (Special Counsel) Mueller om "federale misdaden te onderzoeken en te vervolgen die zijn gepleegd in de loop van en met de bedoeling om zich te mengen in het onderzoek van de speciale raadsman, zoals meineed, obstructie van gerechtigheid, vernietiging van bewijsmateriaal en intimidatie van getuigen." (bron: https://blog.volkovlaw.com/2017/05/understanding-special-counsel-muellers-authorization/)
Bron: ZZ's blog, 1 april 2019. Vertaling J.Bernaven.