Eén van de talloze 1 mei-vieringen op Cuba. In Havana demonstreerden meer dan 1 miljoen mensen. (Foto: Radio Rebelde\ARB)
Redactie buitenland [1]
Op 17 april was de gedenkdag van de start van de militaire invasie op de Playa Girón (de Varkensbaai) in 1961 door de Verenigde Staten. De resolute reactie van het Cubaanse volk ter verdediging van de Revolutie en het socialisme zorgde binnen 72 uur voor de eerste militaire nederlaag van het imperialisme in Amerika.
Vreemd genoeg koos de huidige regering van de VS deze dag om nieuwe agressieve maatregelen tegen Cuba aan te kondigen en de toepassing van de Monroe Doctrine uit te breiden.
De Revolutionaire regering verwerpt ten stelligste de recente keuze om Cubaanse en buitenlandse rechtspersoonlijkheden in rechtszalen in de VS te vervolgen, en de belemmeringen om naar de VS te reizen voor leiders en families van bedrijven die legitiem investeren in Cuba te versterken. Dit zijn acties die voorkomen in de Helms-Burton Act [U][u]met de fundamentele doelstelling om een koloniale voogdij te bewerkstelligen over ons land. De Act werd lang geleden al verworpen door de internationale gemeenschap en werd door Cuba bestreden sinds de publicatie in 1996.
Wij verwerpen verder de keuze om limieten in te voeren op geldterugzendingen van Cubanen in de VS, de keuze om het moeilijker te maken voor VS-burgers om naar Cuba te reizen, en de keuze om meer financiële sancties op te leggen. Wij verwerpen ook ten sterkste de leugen dat er aanvallen op Amerikaanse diplomaten hebben plaatsgevonden op Cuba. Zoals gewoonlijk proberen de vertegenwoordigers van de VS hun acties goed te praten met leugens en dwang.
Generaal Raúl Castro zei op 10 april jl. al: "Cuba krijgt de schuld van allerlei kwaad middels de ergste leugens, geheel in stijl van Hitlers propaganda." De huidige regering van de VS staat bekend, zowel in binnen- als buitenland, om haar onbekommerde gebruik van leugens als middelen in binnen- en buitenlandse politiek. Dit zijn oude gewoontes van het imperialisme. De beelden van president George W. Bush die, met behulp van huidige Nationale Veiligheidsadviseur John Bolton, onbeschoft loog over zogenaamde massavernietigingswapens in Irak, staan nog vers in het geheugen. Deze leugen fungeerde als dekmantel voor de invasie van dat land in het Midden-Oosten.
Het bombardement op de Maine, die ten anker lag in Havana, en het eigenhandig uitgevoerde Golf van Tonkin-incident behoren ook tot deze historische leugens. Beide gebeurtenissen dienden als dekmantel om brutale oorlogen te voeren op Cuba en in Vietnam.
Wij kunnen niet vergeten dat de VS valse herkenningstekens verfden op de vliegtuigen die hier hun bombardementen uitvoerden voorafgaand aan de Playa Girón-invasie, om te verhullen dat het om Amerikaanse vliegtuigen ging.
Het mag duidelijk zijn dat de laster van de VS gebaseerd is op een absolute en opzettelijke leugen. De inlichtingendiensten hebben meer dan genoeg bewijs, zeker meer dan elke andere staat, om te weten dat Cuba geen troepen heeft in Venezuela en niet meedoet aan militaire of veiligheidsoperaties, ook al is dat een soeverein recht van onafhankelijke staten, waar de VS geen vraagtekens bij mogen stellen. Zij die ons beschuldigen hebben zelf meer dan 250.000 soldaten en 800 militaire bases in het buitenland, waarvan sommigen in ons werelddeel zijn gestationeerd.
Deze regering weet ook, zoals Cuba herhaaldelijk heeft duidelijk gemaakt, dat de meer dan 20.000 Cubaanse medewerkers, waarvan 60 procent vrouwelijk, niets anders dan dezelfde taak uitvoeren in dit Zuid-Amerikaanse land als de 11.000 andere professionals van ons land in 83 andere landen. Deze taak is het bijdragen aan het opbouwen van basale sociale voorzieningen, voornamelijk in de gezondheidszorg, erkend door de internationale gemeenschap.
Het mag absoluut duidelijk zijn dat onze krachtige solidariteit met de Bolivariaanse Republiek van Venezuela het recht is van Cuba als soevereine staat en ook een plicht die deel uitmaakt van onze traditie en verankerd ligt in de onomkeerbare uitgangspunten van het buitenlandsbeleid van de Cubaanse Revolutie. Geen enkel dreigement of vergelding tegen Cuba, geen ultimatum of druk vanuit de huidige regering in de VS zal de Cubaanse internationalistische politiek kunnen onderdrukken, ondanks de verwoestende menselijke en economische schade die is aangedaan door de genocidale blokkade die ons volk is opgelegd.
Het is goed om ons te herinneren hoe criminele dreigementen en ultimatums in het verleden zijn gebruikt toen Cubaanse internationalisten vrijheidsbewegingen steunden in Afrika, terwijl de VS nog het mensonwaardige apartheidsregime steunden. Van Cuba werd verwacht zijn solidariteit met de mensen in Afrika op te zeggen in ruil voor vergiffenis, alsof de Revolutie een pardon nodig had van het imperialisme. In die tijd weerstond Cuba de druk zoals we dat ook nu doen, met de grootste verachting.
Generaal Raúl Castro herdacht op 10 april jl.: "Gedurende 60 jaar van Amerikaanse agressie en dreigementen hebben Cubanen de ijzeren wil getoond om weerstand te bieden tegen de moeilijkste uitdagingen en deze te overwinnen. Ondanks zijn immense macht is het imperialisme niet in staat de waardigheid van een verenigd volk, trots op zijn geschiedenis en de vrijheid die met zo veel opoffering is gewonnen, te doorbreken."
De Cubaanse regering roept alle leden van de internationale gemeenschap en burgers in de VS op om een einde te maken aan deze irrationele escalatie en het vijandelijke, agressieve beleid van de regering van Donald Trump. Lidstaten van de Verenigde Naties eisen terecht, jaar na jaar en bijna unaniem, een einde aan deze economische oorlog. De volkeren en regeringen van onze regio moeten ervoor zorgen dat de principes van de Verklaring van Latijns-Amerika en de Caraïben als een 'Zone van Vrede' zullen zegevieren, ten behoeve van ons allen.
De voorzitter van de raden van staat en ministers, Miguel Díaz-Canel Bermúdez, meldde 13 april jl.: "Cuba blijft vertrouwen in zijn krachten, zijn waardigheid en ook in de kracht en waardigheid van andere soevereine, onafhankelijke naties. Maar Cuba blijft ook vertrouwen in de mensen van de VS, het land van Lincoln, die zich schamen voor degenen die handelen los van de grenzen van het universele recht, in naam van de hele natie." Nogmaals verwerpt Cuba de leugens en dreigementen, en herhaalt dat zijn soevereiniteit, zijn onafhankelijkheid en zijn betrokkenheid bij de belangen van de mensen van Latijns-Amerika en de Caraïben niet onderhandelbaar zijn.
Twee dagen voor de 58ste herdenking van de zege op Playa Girón, een historische plek binnen ons nationaal territorium, waar huurlingen gesteund door het imperialisme de bittere smaak van de nederlaag proefden, herhaalt de Cubaanse Revolutie haar resolute vastberadenheid om de agressieve escalaties van de VS te weerstaan en te overwinnen.
[1] Gebaseerd op de Verklaring van de Revolutionaire Regering gepubliceerd in de Granma krant op 18 april, 2019.
Informatie van Katia Aruca Chaple, derde secretaris ambassade van Cuba. Vertaling Alex van Eijk.