Stop de Helms-Burton Wet, en elke verscherping ervan, zoals title III. Stop toenemende agressie van de VS.
Van een correspondent
Martin Hoffman uit Lemmer is al meer dan twintig jaar begaan met de mensen op Cuba die te lijden hebben onder het gebrek aan medische apparatuur. "Hoewel de gezondheidszorg op Cuba op een hoog peil staat", zegt Hoffman, "zijn er door de economische blokkade allerlei tekorten op het gebied van praktische medische hulpmiddelen". Dat hij zich, met hulp van vrienden, al zolang voor mensen op Cuba inzet, is op het eiland niet onopgemerkt gebleven.
In een op Cuba uitkomend weekblad 'Ahora' en ook op internet is er aandacht aan besteed. Zo schrijft dit blad: "Een tachtigjarige Nederlandse gepensioneerde is door zijn jarenlange inzet een grote vriend van Cuba geworden". (...) "Juist in tijden van vijandigheid tegen Cuba is het fijn dat er mensen zijn zoals Hoffman die met de stichting 'Cuba Care', waarvan hij de coördinator is, absoluut solidair zijn".
Er wordt aandacht besteed aan hoe het allemaal begonnen is. In 1998 kwam hij met zijn dochter als toerist naar Cuba. Zo ondervond hij veel vriendschap onder de bevolking van de provincie Holguin. De moed en opgewektheid onder de mensen die hij sprak, zeker in die toen moeilijke tijd, dwong bij hem bewondering af. Daarna heeft hij nog wel vijfenveertig keer deze provincie bezocht. Daar spande hij zich in om mensen met gezichtsproblemen te helpen. Zo heeft hij er, met hulp van anderen, voor gezorgd dat er bij elkaar zo'n 100.000 brillen naar Cuba verscheept konden worden.
Daarnaast werd een tehuis voor gehandicapte kinderen gesteund; het Lenin-ziekenhuis met medische apparatuur, waarbij hij de hulp van dokter Borst van het Medisch Centrum Alkmaar genoemd wil hebben. Verder noemt Hoffman nog op: elf nierdyalise-machines, rolstoelen en hoorapparaten voor de dovenschool. "Daardoor konden sommige kinderen weer naar muziek luisteren en leren dansen".
"Zo bood hij al meer dan twintig jaar steun aan en sloot hij vriendschap met het Cubaanse volk in het gevecht tegen de blokkade en de media-lastercampagnes tegen Cuba", schrijft het weekblad. Hoffman zegt dat hem opviel dat schoolkinderen op Cuba een uniform dragen, daarmee de gelijkheid onderstrepend. Wat dat betreft heeft hij dat in andere landen wel anders meegemaakt. Ook viel hem destijds op het respect dat de kinderen voor hun leraren hebben. Vooral de kinderen in het tehuis openden zijn hart. Hij zegt grote bewondering te hebben voor de liefde en tederheid waarmee de verzorgers, met zeer beperkte middelen, met deze kinderen omgaan. Zo prijst hij de Cubaanse regering die daar speciale aandacht voor heeft. Het gezondheidssysteem op Cuba is een van de beste ter wereld, maar wordt in ernstige mate door de blokkade ineffectief gemaakt, laat Hoffman weten.
De in 1938 in Amsterdam geboren Hoffman vertelt de Cubaanse journalist over zijn jeugd. Dat ook hij vroeger in een kindertehuis verbleef, over de oorlog en over de verhalen die hij toen en later van volwassenen hoorde: het gebrek aan eten, de wreedheid van de fascisten, die mensen - vooral de joden - als beesten behandelden. De laatste keer dat hij op Cuba was, was hij er met zijn kleinkinderen. Hoffman gaat het wat rustiger aandoen. Zijn daadwerkelijke solidariteit met Cuba gaat door. De Stichting Adelante uit Nederweert neemt het over.