Demonstratie tegen het opkomend fascisme vorige maand in Tilburg. (Foto: Manifest\RD)
John Pilger
Deel 3
Zie ook deel 1
Zie ook deel 2
Manifest plaatst dit artikel van 26 februari 2015, omdat het nog steeds erg actueel is en er een helder overzicht in wordt geboden van het Amerikaanse beleid van interventies, leugencampagnes, fakenieuws en eerdere vormen van een 'America first'-politiek. We beschikten er niet eerder over. De stap van Obama naar Trump blijkt minder groot dan ogenschijnlijk lijkt. Hedendaags 'fascisme' en de klassieke vorm ervan verschillen in veel opzichten, maar hebben ook veel overeenkomsten en zijn beide dodelijk en onderdrukkend. De politiek van beide wordt gelegitimeerd door superioriteitswanen. Het Deutsche Reich en the American empire kennen veel verwantschappen. John Pilger is een beroemd en breed erkend Britse jounalist. De tussenkopjes zijn van Manifest. (deel3/slot)
Het is nu 70 jaar geleden dat Auschwitz werd bevrijd: een dringende herinnering aan dé grote misdaad van het fascisme, waarvan de nazi-versie ons maar al te levendig voor ogen staat. Het fascisme staat op ons netvlies gebrand in de vorm van geschiedenis, van zwarthemden in ganzenpas op korrelig zwart-wit, de misdadigheid druipt er af. Herinneren moeten we ons deze beelden, zeggen de oorlogszuchtige elites van onze liberale samenlevingen! Maar daarbij verliezen we het almaar groter wordende gevaar van een eigentijds fascisme - het fascisme van diezelfde liberale elites - uit het oog.
De enige westerse regeringsleider die zich wenste uit te laten over de opkomst van het fascisme in Europa is Vladimir Poetin, leider van een volk dat 22 miljoen mensenlevens verloor toen de nazi's, via Oekraïne, hun land binnenvielen. Victoria Nuland, Obama's vicestaatssecretaris voor Europa en Eurazië, trok tijdens een recent overleg in München van leer tegen Europese regeringsleiders vanwege hun verzet tegen de Amerikaanse steun aan het nieuwe regime in Kiev. Nuland, de sturende kracht achter de Oekraïense staatsgreep, de echtgenote van de neoconservatieve beleidsmaker Robert D. Kaplan en de voormalige adviseur buitenlands beleid van Dick Cheney, noemden de Duitse minister van Defensie een "minister van capitulatie".
Nulands staatsgreep verliep niet volgens plan: de NAVO slaagde er niet in om Ruslands rechtmatige marinebasis aan de Krim in handen te krijgen. De overwegend Russische bevolking van de Krim - een gebied dat in 1954 onrechtmatig aan Oekraïne werd toebedeeld door de toenmalige president Chroesjtsjov - stemde massaal voor een verbintenis met Rusland, zoals zij dat ook in de jaren '90 al eens gedaan had. In weerwil van de berichtgeving in het Westen was er geen sprake van een Russische invasie.
Intussen keerde de nieuwe regering in Kiev zich tegen de Russische bevolking van het oostelijke deel van Oekraïne. Bij wijze van etnische zuivering werden steden en dorpen met behulp van neonazistische, op de Waffen-SS gemodelleerde militia's bestookt en belegerd. Electriciteits- en voedseltoevoer werd afgesloten, banktegoeden werden bevroren, uitkeringen en pensioenen werden stopgezet. Meer dan een miljoen vluchtelingen meldden zich in Rusland, om in de westerse media afgeschilderd te worden als voortvluchtigen die de gevolgen van de Russische invasie probeerden te ontlopen. NAVO-generaal Breedlove - een verre verwante van Stanley Kubrick's Dr. Strangelove? - sprak van een enorme Russische troepenopbouw, zonder zijn beweringen te staven met enig bewijs in de vorm van satellietbeelden. Terwijl zulk bewijs, als er werkelijk sprake was van een enorme troepenopbouw, gemakkelijk geleverd had kunnen worden.
Op 2 mei 2014 keek de politie toe terwijl 41 Russen levend verbrand werden in een vakbondsgebouw. "Weer een stralende dag in onze nationale geschiedenis", zo reageerde de aanvoerder van Sector Rechts, Dmytro Yarosh op het nieuws van de massamoord. Amerikaanse en Britse media spraken van een "duistere tragedie", het jammerlijke gevolg van een botsing tussen "nationalisten" (lees: neonazi's) en "separatisten" (lees: mensen die handtekeningen verzamelden voor een referendum over de toekomst van Oekraïne). De New York Times ging nog een stap verder, door berichten over het fascistische, antisemitische beleid van Washingtons nieuwe handlangers als "Russische propaganda" af te doen. Maar het Wall Street Journal spande de kroon, met de kop: "Tragische brand in Oekraïne waarschijnlijk aangestoken door rebellen, aldus Oekraïense regering". O, en president Obama prees diezelfde Oekraïense regering om haar "terughoudend optreden".
Als Poetin besluit om de Oekraïense Russen te hulp te komen, dan zou dat de westerse mogendheden alleen maar sterken in hun leugens over een Russische invasie. Het bestaan van die invasie werd overigens op 29 januari met zoveel woorden ontkend, nota bene door generaal Viktor Muzhemko, de hoogste legeraanvoerder van Oekraïne, die de pers doodleuk vertelde: "Het Oekraïense leger is niet verwikkeld in een strijd met het Russische leger". [...] Dat weerhield de Republikeinse senator James Inhofe uit Oklahoma er niet van om op 21 februari met een voorstel te komen dat de Amerikaanse regering machtigt om wapens te leveren aan de regering in Kiev. Bij de presentatie van zijn voorstel vertoonde Inhofe foto's van Russische troepen aan de Oekraïense grens waarvan allang bekend was dat ze vervalst waren. De parallel met Reagans vervalste foto's van een zogenaamde Russische installatie in Nicaragua, of met Colin Powells vervalste bewijsmateriaal voor Iraakse massavernietigingswapens dringt zich op.
Sowieso gaat de huidige smaadcampagne tegen Rusland en zijn zogenaamd schurkachtige president in heftigheid al mijn eerdere ervaringen als verslaggever ver te boven. Robert Parry, een van Amerika's meest vooraanstaande onderzoeksjournalisten en de onthuller van het Iran-Contra-schandaal in de jaren '80, schrijft: "De regering in Kiev is de eerste Europese regering sinds Hitler-Duitsland die zich verlaagt tot het loslaten van nazi-stormtroepen op haar eigen bevolking. Westerse media, zowel ter linker- als ter rechterzijde doen hun uiterste best om deze eenvoudige constatering te verdoezelen en lopen met een boog om onomstotelijk vastgestelde feiten heen... Voor wie zich afvraagt hoe de wereld in een derde wereldoorlog verzeild kan raken, net zoals zij dat honderd jaar geleden in de eerste deed: kijk eens goed naar de waanzin, naar de minachting voor feiten en redelijkheid rondom Oekraïne."
In 1946 zei één van de aanklagers in het Nürnberg-tribunaal tegen de Duitse pers: "We weten inmiddels dat de nazi's grootschalig gebruikmaakten van psychologische oorlogvoering. Aan vrijwel elke daad van agressie ging een perscampagne vooraf, die tot doel had om de vijand te verzwakken en het Duitse volk voor te bereiden op de komende aanval... De dagbladpers en de radio behoorden tot de belangrijkste wapens in Hitlers propaganda-oorlog." Is het vandaag de dag anders? In de Guardian van 2 februari roept Timothy Garton-Ash, een historicus verbonden aan de universiteit van Oxford, op tot niets minder dan een wereldoorlog: "Poetin moet worden tegengehouden", zo luidde de kop, "en geweld vraagt soms om geweld". Toegegeven, aldus Garton-Ash, een oorlogsdreiging zou Ruslands aloude angst om zich omsingeld te voelen, in de hand kunnen werken. Maar: jammer dan. Wat volgt is een overzichtje van de benodigde wapens en de conclusie: "Amerika heeft het in huis".
Dit is dezelfde Garton-Ash die in 2003 de propaganda verspreidde, die zou leiden tot het bloedvergieten in Irak. "Saddam Hussein", aldus Garton-Ash, "beschikte volgens de documentatie van Colin Powell over een enorme voorraad van de meest afschuwelijke chemische en biologische wapens. Wat daarvan over is, houdt hij verborgen. En hij is naarstig op zoek naar kernwapens." Blair noemde hij een "christelijk-liberaal interventionist, in de traditie van Gladstone". En in 2006 schreef hij: "Na Irak dient zich de volgende uitdaging voor het Westen aan: Iran."
Garton-Ash zelf spreekt van een "zwaar beproefde liberale lankmoedigheid"; maar zijn oprispingen zijn niet meer dan kenmerkend voor het Faustiaanse pact dat de liberale elites aan beide zijden van de oceaan gesloten hebben. Blair, de oorlogsmisdadiger, is hun betreurde roerganger. In de Guardian, Garton-Ash' krant, verscheen een pagina-grote advertentie voor een Amerikaanse Stealth-bommenwerper, met het opschrift: "Engeland is klaar voor de F-35". Kosten: 1,3 miljard pond. In een redactioneel commentaar vraagt de Guardian om een verruiming van het defensie-budget.
Terug naar Oekraïne. Wat onze wereldleiders willen is meer dan een militaire basis voor hun raketten: ze zijn uit op de Oekraïense economie. De minister van financiën in Kiev, Nataliwe Jaresko, werkte eerder bij de Amerikaanse overheid en was toen belast met Amerikaanse internationale 'investeringen'. Voor haar nieuwe baan werd haar inderhaast het Oekraïense staatsburgerschap toegekend. Amerika zit achter Oekraïens gas aan: de zoon van vicepresident Joe Biden is bestuurslid bij het grootste energiebedrijf van het land. En bedrijven die zich bezighouden met het ontwikkelen van genetisch gemanipuleerde gewassen, zoals het beruchte Monsanto, zitten achter Oekraïne's overvloedige landbouwgrond aan.
Maar het werkelijke doelwit is Oekraïne's buurvrouw, Rusland. Het balkaniseren en opdelen van Rusland, om toegang te krijgen tot 's werelds grootste natuurlijke gasvoorraad. Nu de ijskap smelt, is het vechten om de controle over de energierijke arctische oceaan en Ruslands immense noordelijke kuststrook. Boris Yeltsin deed de economie van zijn land in de uitverkoop: prachtig. Poetin heeft Rusland weer op de kaart gezet als soevereine staat: dat geldt als een misdaad.
En wat moeten wij? Wij moeten de niet-aflatende leugens van de oorlogszuchtige elites een halt toeroepen. Wij moeten de volksbewegingen die overal ter wereld een minimum aan beschaving teweegbrachten een nieuw leven inblazen. Vooral moeten we weerstand bieden aan de aanslagen op onszelf: op ons gezond verstand, op onze menselijkheid en ons zelfrespect. Als wij berusten, is ons lot bezegeld en is de volgende holocaust op handen.
Vertaling Christiaan Caspers.