Toespraak door Katia Aruca Chaple*
Kraam met biologische producten van Willem Veldhoven, waar hij steevast reclame maakt voor Cuba (www.holandaprocuba.nl). (Foto WV)
In de Cubaanse ambassade in Den Haag vond op 24 juli jongstleden de viering plaats van de 66e verjaardag van de revolutionaire aanval op de de Moncada kazerne in Santiago de Cuba en de kazerne Carlos Manuel de Cèspedes in Bayamo, op 26 juli 1953.
Lieve vrienden,
Bedankt allemaal dat jullie op deze prachtige middag bij ons aanwezig zijn om de 66e verjaardag van een van de meest glorieuze dagen in de geschiedenis van de Cubaanse revolutie te herdenken.
Op zondag 26 juli 1953 nam de revolutionaire jeugd in Cuba de missie op zich om te voorkomen dat de ideeën van de Cubaanse nationale held José Martí, over onafhankelijkheid en soevereiniteit, zouden verdwijnen in het jaar van de herdenking van zijn 100e geboortejaar. De leiding van deze moedige actie was in handen van de jonge advocaat Fidel Castro, die met de steun van Abel Santamaria, tweede in lijn in de beweging, de details voorbereidde van de aanval op het belangrijkste militaire garnizoen van de dictatuur van Batista in de oostelijke stad Santiago de Cuba, de Moncada-kazerne en de Carlos Manuel de Cèspedes-kazerne in Bayamo. Meer dan duizend mannen, jonge arbeiders, werknemers, boeren, werkers vanuit verschillende beroepsgroepen en op dat moment werklozen, namen deel aan de training en de voorbereidingen op deze acties.
Door onvoorziene omstandigheden mislukte de aanval op de kazernes, waardoor de revolutionairen niet de voor de strijd benodigde wapens konden bemachtigen en leveren aan de mensen in onder andere Santiago de Cuba. Ondanks deze tegenslag zette de revolutionairen hun revolutionaire inspanningen voort, met een voor de beweging kenmerkend doorzettingsvermogen, waarbij het betrekken en mobiliseren van de bevolking centraal stond in deze onderneming.
Na de aanval op de kazernes zaten de jonge revolutionairen minder dan twee jaar gevangen, tot dictator Batista onder druk van de bevolking werd gedwongen hen vrij te laten. Kort na hun vrijlating werd de '26 Juli Beweging' opgericht, met als belangrijkste doel vrijheid voor de Cubanen, met het 'Moncada Programma' als leidraad [nvdr: programma gericht op met name socio-economische hervormingen en verbeteringen voor de arbeiders].
De jeugd die deelnam aan de expeditie met de boot 'Granma' naar Cuba [nvdr: vanuit Mexico] en de duizenden die zich later bij het rebellenleger en de ondergrondse strijd voegden, werden geïnspireerd door die jonge patriotten die Martí niet lieten sterven in het jaar van zijn eeuwfeest. Daarom is 26 juli zo'n belangrijke datum in de geschiedenis van de Cubaanse revolutie.
Vandaag, 66 jaar na Moncada, verhoogt de Amerikaanse regering de agressie tegen Cuba en lanceert dagelijks nieuwe maatregelen, in een onophoudelijke escalatie van aanvallen, met als doel te vernietigen wat zij de "as van het kwaad" noemen: Cuba, Nicaragua en Venezuela. Een voorbeeld van deze maatregelen is de permanente financiële vervolging van Cuba en de toepassing van Titel III van de Helms-Burton-wet, onderdeel van het grote en ingewikkelde web van wet- en regelgeving, dat deel uitmaakt van de unilaterale en genocidale politiek van de blokkade tegen Cuba.
Wat de tegenstanders van Cuba negeren, is dat 60 jaar van vijandige inperkingen, bedreigingen en allerlei soorten agressie niet alleen de weerstand van het Cubaanse volk hebben versterkt maar ook de historische ervaring van de Cubaanse revolutie hebben verbeterd. Zoals onze president Miguel Díaz-Canel Bermúdez [nvdr: sinds april 2018] zei tijdens de slotzitting van de 3e Periode van de 9e Wetgevende Macht van de Nationale Assemblee van Volksmacht: "het land blijft vooruitgaan, en geen enkel imperialistisch beleid zal onze wilskracht breken om voor nog meer te gaan. Diegenen die ernaar streven om de beulen van het Cubaanse volk te worden zullen niets bereiken, door onze vastberadenheid om te strijden tegen het anti-Cubaanse genocidale beleid en te overwinnen. Samen zullen we overwinnen."
In deze context is de steun en solidariteit van onze vrienden, van de Cubanen die in het buitenland wonen en van alle personen die waardig en rechtvaardig handelen, onmisbaar. Daarom danken we jullie allemaal voor de liefde voor ons land en jullie onverzettelijke acties ter verdediging van onze waarheid en onze waarden. Samen en toegewijd, de overwinning is zeker.
* Derde secretaris van de Ambassade van Cuba, vertaling J. Bernaven.