Stop blokkade tegen Cuba. (Foto: ambacuba)
Overeenkomstig de VN-resolutie 'Noodzaak om de economische, financiële en handelsblokkade van de Verenigde Staten tegen Cuba te beëindigen' dient Cuba sinds 1992 ieder jaar een rapport in bij de Verenigde Naties. Dit jaar presenteerde Cuba het rapport in het kader van de nieuwe resolutie 73/8 over deze kwestie. Deze bevat op feiten gebaseerde informatie die de continuïteit en aanscherping van het blokkadebeleid aantoont, evenals de schendingen van de rechten van het Cubaanse volk met alle negatieve gevolgen van dien voor de Cubaanse maatschappij, zijn economie en buitenlandse handel.
In hetzelfde rapport worden de onwettigheid van dit beleid volgens het volkenrecht én de internationale toepassing ervan aan de kaak gesteld. Dit beleid schreeuwt meer dan ooit om verzet van de hele wereld. Op basis van alle analyses en feiten die de internationale gemeenschap hebben verstrekt zal in november ook resolutie 73/8 weer door de overgrote meerderheid van de VN-lidstaten worden aangenomen. In totaal hebben 158 landen en 34 internationale organisaties hiervoor hun bevindingen gepresenteerd. Het rapport is evenals alle vorige in te zien via http://www.cubavsbloqueo.cu/es.
Het rapport van de Cubaanse regering had betrekking op de periode april 2018 - maart 2019. In deze periode was de Amerikaanse strategie gericht op het consolideren van een confronterende en vijandige houding, door middel van officiële verklaringen en door de uitvoering van agressieve economische maatregelen tegen het land. Door de blokkade leed Cuba in deze periode een verlies van 4.3 miljard dollar. De uiterst negatieve effecten van de maatregelen die de Verenigde Staten onlangs nog namen om de blokkade tegen Cuba aan te scherpen werden in het rapport niet meegenomen omdat ze buiten de onderzochte periode vielen.
Deze informatie wordt volgend jaar bekendgemaakt. Naar huidige waarden gemeten bedraagt de opgetelde schade die de blokkade gedurende bijna zestig jaar heeft aangericht naar schatting 1,4 biljoen dollar. De aanscherping van de internationale toepassing van de sancties tegen Cuba bleek uit de onophoudelijke represailles voor Cubaanse ondernemingen, banken en ambassades die in vele landen wereldwijd geconfronteerd worden met enorme obstakels bij hun commerciële en financiële activiteiten. Dit artikel bevat slechts enkele voorbeelden uit het Cubaanse rapport.
In drie gevallen heeft het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken de 'Lijst van beperkte entiteiten en sub-entiteiten die zich inlaten met Cuba', (de 'zwarte lijst') uitgebreid, waardoor landen, bedrijven en personen als gevolg van de blokkadewetgeving te maken krijgen met nog zwaardere sancties. Deze maatregelen hebben een dwingend en intimiderend effect op het internationale bedrijfsleven en berokkenen de Cubaanse economie aanzienlijke schade.
Voeg hierbij de voorschriften van het Office of Foreign Assets Control (het sanctiebureau van het Amerikaanse ministerie van Financiën) en van het Bureau of Industry and Security (dat namens het ministerie van Handel de afgifte van exportvergunningen controleert). Als gevolg van deze voorschriften worden vanaf 5 juni 2019 geen vergunningen meer gegeven voor educatieve groepsreizen naar Cuba. Privévliegtuigen en -schepen, inclusief cruiseschepen mogen niet langer koers zetten naar Cuba. Het aantal mensen dat een bezoek wil brengen aan het land wordt hierdoor ernstig ingeperkt.
Nog een bewijs van de ongekende aanscherping van het Amerikaanse anti-Cuba-beleid is het besluit om Amerikaanse burgers of andere rechtspersonen in staat te stellen om rechtszaken aan te spannen of andere juridische acties te ondernemen tegen Cubaanse ondernemingen, of tegen personen en bedrijven uit derde landen die economische banden hebben met bezittingen die in de jaren zestig werden genationaliseerd. Het onderdeel van de Wet-Helms-Burton-wet dat dit mogelijk maakt werd al in 1996 aangenomen, maar was tot nu nog niet van kracht.
Het verwerpen van de Wet-Helms-Burton is een daad van rechtvaardigheid en solidariteit die in overeenstemming is met het volkenrecht. Deze wet vormt namelijk een politiek dwangmiddel waarmee de economische druk op Cuba en vergelijkbare derde landen opgevoerd moet worden. De blokkade betekent tegelijkertijd een enorme, schandelijke en systematische schending van de mensenrechten van alle Cubaanse mannen en vrouwen die beschouwd moet worden als een daad van genocide, zoals vastgelegd in het 'Verdrag inzake de voorkoming en de bestraffing van genocide' uit 1948.
Het doel van deze wet is om het vijandig klimaat tussen de Verenigde Staten en Cuba te laten voortduren en om Cuba zijn recht op zelfbeschikking te onthouden. De Wet-Helms-Burton, haar internationale karakter en toepassing vormen de kern van de economische, financiële en handelsblokkade die de Verenigde Staten tegen Cuba opgeworpen hebben en gaan in tegen het internationaal recht, de principes van het Handvest van de Verenigde Naties en de regels van de Wereldhandelsorganisatie. Volgens bepalingen van de Londense Zeerechtconferentie uit 1909 is de wet daarom een daad van economische oorlogsvoering.
In het licht van de huidige situatie is het meer dan ooit noodzakelijk om van de Amerikaanse regering te eisen dat ze gehoor geeft aan de vorige 27 resoluties die de internationale gemeenschap binnen het kader van de Verenigde Naties aangenomen heeft, en dat ze onvoorwaardelijk een eind maakt aan haar blokkadepolitiek tegen Cuba.
Bron: Ambassade van de Republiek Cuba
Cultureel Bureau, Katia Aruca Caple, derde secretaris.
11 september 2019, vertaling Frans Willems.