Persconferentie, met onderdelen van de raket die gebruikt werd, over de aanslag op de Aramco-olie-installaties in Saoedi-Arabië op 18 september jl. Iran kreeg het verwijt van hulp aan de aanslag. (Foto: ZLV)
Greg Godels
Gerald Seib, de belangrijkste politieke commentator van The Wall Street Journal, heeft gelijk als hij over de aanval op de Saoedi-Arabische oliefaciliteiten zegt: "In elk geval is de timing zeer verdacht." Maar gehinderd door zijn banden met het heersende systeem, leiden zijn vermoedens hem alleen maar naar de Iraniërs en hun bondgenoten. Net als iedereen die een salaris ontvangt van de monopolistische 'entertainmentindustrie', kan Seib, niet vrijwillig noch gedwongen, buiten de gevestigde kaders kleuren.
Natuurlijk is Seib niet de enige die in de richting van de Iraniërs wijst, de hele Amerikaanse 'buitenlandse politiek en inlichtingendienst'-kliek ziet alleen de hand van Iran in de aanval. Deze kliek is vastbesloten om animo te kweken voor een soort militair avontuur tegen Iran. Alleen al die eensgezindheid is reden om dit 'zeer verdacht' te vinden.
Wat de timing betreft... Hoe zinvol is het voor de Iraniërs om dergelijke problemen te veroorzaken, als Trump net John Bolton heeft ontslagen, de gewelddadigste anti-Iran-beleidsmaker in de regering Trump [nvdr: tot september jl. nationaal veiligheidsadviseur]. En net op het moment dat Trump zinspeelde op een mogelijke deal met Iran en 15 miljard dollar als lokaas voorhield aan de regering van Iran. Weinig sensitiviteit inderdaad... en een "zeer verdachte timing."
"Terwijl liberalen nog eerder stikken dan dat ze een van de buitenlandse beleidsinitiatieven van Trump toejuichen, heeft zijn bizarre vertrouwen in 'deal-making' de VS behoed voor meerdere risicovolle ondernemingen, gepland door de politieke haviken en generaals. De aanval op Saoedi-Arabië speelde zeker de oorlogszuchtige fracties die met Bolton (en Pompeo [minister Buitenlandse Zaken]) het oorlogspad propageren, in de kaart. Zij profiteren van de aanval. Na de tegenvallende verkiezingsuitslagen en een geschiedenis van roepen: "Iran is slecht!" bij elke gelegenheid die zich voordoet, zal de Israëlische premier Netanyahu ook hebben willen profiteren van de aanval.
En de Amerikaanse binnenlandse olie-industrie - nu de grootste producent ter wereld - profiteert zeker van de aanval. Geweld en instabiliteit in het Midden-Oosten, de traditionele oliekraan, maken de VS alleen maar een aantrekkelijker bron, zoals Trump botweg heeft verkondigd. Met de Straat van Hormuz als riskant knelpunt en de Saoedi-Arabische faciliteiten in vuur en vlam, kunnen behoedzame klanten gemakkelijk het advies krijgen om Amerikaanse energiebronnen te kopen die worden beschermd door een 'biljoen dollar-leger'.
Tegelijkertijd hebben energie-experts de explosieve crisis blootgelegd waarmee de fracking-aangedreven Amerikaanse olie-industrie wordt geconfronteerd [nvdr: fracking is een specifieke manier om schaliegas- of olie vrij te krijgen uit gesteente]. Bekneld in de tang van massale overproductie en instortende inkomsten, wordt de industrie geconfronteerd met een koud, berekenend Wall Street, dat een beroep doet op de enorme schuldenlast, opgebouwd door de jaren heen, van de olie-industrie. Dankzij de financiering door Wall Street kon de industrie de Saoedi-Arabische aanval op de 'schaliegas-revolutie' in 2014 overleven [nvdr: door nieuwe boortechnieken en fracking steeg de VS-olieproductie sinds 2008 enorm], maar nu wil het financierskapitaal iets van zijn investeringen terugzien. De ongekende stijging van de olieprijzen in de nasleep van de aanval op Saoedi-Arabiëhelpt de Amerikaanse industrie zeker, zoals een artikel op de achterpagina in The Wall Street Journal onthult: "Frackers willen winst halen uit de aanval op Saoedi-Arabië" (17-9-19).
Al meer dan twee jaar beweer ik dat het VS-imperialisme steeds meer wordt gevormd door de explosieve groei van de Amerikaanse energieproductie. Nieuwe en grotere markten voor olie en vloeibaar aardgas spelen een grotere rol bij het vormgeven van het Amerikaans buitenlands beleid. In plaats van het gebruiken van hun macht om de energieproductie te domineren en te beschermen, is het buitenlandse gedrag van de VS tegenwoordig meer gericht op het verstoren van concurrerende bronnen. De chaos in het Midden-Oosten (en de interventie in Venezuela) zal deze aanpak zeker bevorderen.
Blijkbaar profiteren ook de Russen hiervan. President Poetin suggereert dat Saoedi-Arabië, met het op twee na grootste defensiebudget ter wereld, wat geld zou moeten uitgeven aan Russische luchtverdedigingssystemen, zoals hun aangeprezen S-400. Het is duidelijk dat het Saoedische verdedigingssysteem, gebaseerd op de meest geavanceerde en kostbare Amerikaanse verdedigingssystemen, de aanval niet kon stoppen, tot grote schaamte van de VS en de Saoedi's.
Amerikaanse functionarissen, inclusief de Gezamenlijke Stafchefs, stonden te trappelen om een verklaring te geven voor een falende verdediging. Ze voerden aan dat de multi-miljard dollar systemen waren gericht op bedreigingen van de Houthi's in Jemen [2]. Natuurlijk is die bewering in tegenspraak met de langdurige, fundamentele beschuldiging dat Iran het belangrijkste gevaar is voor de regio. Om de aandacht af te leiden van het falen van defensie, moeten de VS en de Saoedi's volhouden dat ze door de Iraniërs werden getroffen. Elke alternatieve verklaring zou wijzen op een enorm falen van de militaire inlichtingendienst en militaire hardware. En ja, natuurlijk kunnen die 'arme, achterlijke Houthi's' het beste en slimste deel van het westerse defensie-establishment niet te slim af zijn. De illusie moet worden gehandhaafd.
Liberalen, en zelfs velen aan de politieke linkerkant, hebben het huidige imperialistische paradigma niet begrepen. We zijn getuige van de botsing en concurrentie van grote en kleinere imperialistische machten. Het paradigma van de Koude Oorlog is nu in onbruik geraakt. In plaats daarvan komen aanpakken, manoeuvres en acties van vele rivalen om voordeel te behalen over de rug van anderen of juist om te ontsnappen aan de dominantie van anderen. We leven in een tijdperk van toenemende inter-imperialistische conflicten tussen kapitalistische landen van iedere omvang en politieke overtuiging.
We moeten meer dan honderd jaar teruggaan om een echte, bestaande parallel te vinden met de gebeurtenissen op en rond het Arabische schiereiland. Net als de gebeurtenissen in Sarajevo in 1914, zullen we misschien nooit duidelijk een 'schurk' kunnen identificeren. Het zal er ook niet echt toe doen. Het huidige conflict kan binnenkort worden overschaduwd door nieuwe oorlog en vernietiging die daar weer uit voort komt.
[1] Armageddon wordt in meerdere betekenissen gebruikt, onder meer de naam van het slagveld voor de laatste strijd (Bijbel) of ultieme, allesvernietigende oorlog tussen goed en kwaad, waarmee in het boek Apokalyps de eindtijd wordt ingeluid. (Bron: wikipedia)
[2] De Ansar Allah ('helpers van God'), vaak beter bekend onder de naam Houthi's, zijn een rebellengroepering van sjiitische (zaiditische) origine in Jemen. De naam Houthi's is afkomstig van een machtige lokale stam,waarvan leden prominente posities in de beweging innemen. De groepering is sinds 1992 actief en beheerst een deel van het noorden van Jemen en de provincie Sa'da. (Bron: wikipedia)