Gedicht: In de gemeenschap van de verlichting
Henricus Azewijn
In de gemeenschap van de verlichting
Wel een steentje bijgedragen
maar per ongeluk ging 't door een ruit
stellend een der incorrecte vragen:
van welke bomen pluk je plastic fruit?
Overal plastic... hier... en daar gelaten
ga je al te recht door zee
drijvend op een der grotere holle vaten
die oorverdovend klinken op de tv...
Vooral plastic fruit zie je in de richting
van waar je grif wordt opgenomen
in de gemeenschap van de lastenverlichting
die begrijpt hoe je kunt ontkomen
aan het bijdragen van steen
van kiezel tot gewapende beton
al sta je op een gebroken been
met slechts 'n steentje in je bonbon.
Er komt het nodige bij kijken
voor je hoort dat het niet klopt
dat hart van steen om je te verrijken
als een demon zich in je heeft ontpopt
om een baksteen bij te dragen
aan de verontreiniging van het milieu
waar je wel over mag klagen
maar de demon maakt een pas de deux
voor de mammon die je dagelijks aanzet
om toch vooral te consumeren
voor de Grote Getallen... de Wet...
volgens welke je verder alles moet negeren...
Op weg, dus, naar de hel
geplaveid met nieuws van het front
want alleen het kapitaal blijft in tel
doet van een gevecht tegen windmolens kond.