Regering en oppositie polderen waar mogelijk lustig verder. Maar het gaat steeds moeilijker. Het verzet vanaf de basis neemt toe en wordt sterker en duidelijker. Meebuigen met de wensen van het bedrijfsleven wordt moeilijker. Het bedrijfsleven zelf kampt bovendien ook met stevige tegenwind. Er is sprake van groeiende interne tegenstellingen. Grootkapitaal en MKB zitten niet meer onverbrekelijk op hetzelfde spoor. De koepelorganisaties worden ingehaald door groepen met eigen agenda's op basis van deelbelangen. Kortom het rommelt aan alle kanten.
Linkse partijen kunnen er niet of nauwelijks van profiteren door interne tegenstellingen en organisatorische zwakte. Ook de vakbeweging is niet daadkrachtig en het ledental brokkelt af. Ook geen situatie die een harde confrontatie met eigenaren, ondernemers en rechtse politici stimuleert.
Maar het verzet groeit en wordt robuuster, zoals bij Tata in IJmuiden waar een aanval op de werkgelegenheid zal worden beantwoord met werkonderbrekingen en stakingen. Er is sprake van een grote actiebereidheid. En in het onderwijs en de gezondheidszorg laten de werknemers zich niet met fooitjes het bos in sturen. Er komt een een einde aan de vanzelfsprekenheid van inleveren, privatiseren en marktwerking. De schadelijke gevolgen van het neoliberale regeringsbeleid worden steeds duidelijker en de roep om veranderingen neemt toe.
De kapitalistenklasse tracht inmiddels de financiële gevolgen van de noodzakelijke klimaatmaatregelen af te wentelen op de bevolking. De zogenaamde 'Groene Deal' van de EU-commissie is volgens de voorzitter van de DKP bedrog tegenover werkenden, gepensioneerden, werklozen en milieu. De Schuldigen worden zoveel mogelijk gespaard. Maar de geloofwaardigheid van politici die het kapitalistische systeem draaiend houden kalft snel af. Met name VVD-politici maken zich met de dag meer ongeloofwaardig. Een hele rij partijgenoten bleek onbetrouwbaar. Ook Rutte streek jarenlang onrechtmatig reiskostenvergoeding op. Klaas Dijkhoff stak een aardig zakcentje op met malversaties. Maar zij zijn niet de enige graaiers. Van 'links' naar rechts blijken de dames en heren 'reglementair' goed voor zichzelf te zorgen. Diks van GroenLinks en Baudet van FvD bijvoorbeeld weten de weg naar de geldpotten ook goed te vinden.
Niet alleen in Nederland neemt de roep om veranderingen toe. In Frankrijk, waar het politieke bewustzijn en de bereidheid tot klassenstrijd hoger zijn, wordt het gevecht met de regering van de arrogante president Macron harder en langduriger. Overal wrijft en schuurt het tussen kapitalisten met hun marionetten en de arbeidersklasse, met of zonder inzet van de sociaaldemocratische bonden. In veel andere landen op de wereld zijn soortgelijke ontwikkelingen gaande, allemaal met concrete vormen en achtergronden, maar gericht op verbetering van de positie van de massa's. De mate waarin er van die situatie door ultrarechtse nationalisten en opportunisten dankbaar gebruikgemaakt kan worden staat rechtstreeks in verhouding tot de kracht en zwakte van de socialistische en communistische partijen, maar ook en nog belangrijker door de onderlinge tegenstellingen onder de arbeidersklasse, zoals we op dit moment zeer duidelijk zien in het VK, waar de Brexit wordt ingezet om de arbeidersklasse te verdelen.
Kenmerkend is de toenemende onrust en het gebrek aan een rustig ondernemersklimaat voor het (groot)kapitaal en het MKB. Dat leidt tot toenemende nervositeit onder de heersende klasse en groeiend inzicht onder de werkende klasse over de noodzaak van georganiseerde klassenstrijd. De kapitalistische crisis vervreemdt steeds meer mensen van de zogenaamde rechtsstaat. Het kapitalistische systeem zelf komt steeds meer ter discussie te staan.
Tot op heden is het kapitalisme er nog in geslaagd om het enige alternatief, socialisme, te criminaliseren, te belasteren en belachelijk te maken. Deze permanente vervalsing van de communistische ideologie en doelstellingen heeft nog effect. Maar steeds minder. De communistische ideologie mag hoe dan ook geen vat krijgen op de groeiende weerzin tegen de gevolgen van het kapitalisme. Maar die ideologie geeft wel antwoord op reële vraagstukken en oplossingen voor de kapitalistische crisis. Daarom is die ideologie gevaarlijk voor de heersende klasse.
Wij geven in dit nummer van Manifest, of op de website www.ncpn.nl, zoals gebruikelijk een aantal diepte-analyses, zoals 'Olie, olie, olie' (Greg Godels), 'De opkomst van rechts' (John Bellamy Foster en Farooque Chowdhurry) en 'Het eerste deel van opmerkingen n.a.v. het debat over slavernij in Nederland' (Rabin Vishnoe) en 'Drugs: wie profiteert' (Graham Harrington).
Lees de krant of de website voor een beter inzicht in de veranderende mondiale, nationale en lokale krachtsverhoudingen, de voortwoekerende en zich verdiepende kapitalistische crisis én de theoretische en praktische antwoorden van de arbeidersklasse daarop. Manifest houdt u op de hoogte van de werkelijke ontwikkelingen in de wereld. Lees de Waarheid in Manifest! Niet alleen in de papieren Manifest, maar ook digitaal op de website (www.ncpn.nl).
Manifest nr. 01/2019 verschijnt op donderdag 16 januari 2020.
De redactie wenst alle lezers een voorspoedig, gezond en strijdbaar jaar.