Begrafenisstoet: vermoorde mensen worden naar het dorp in Uludere gebracht (Foto: haberinyorumu.com).
Eda Yenil
Wat vandaag in Turkije in het nieuws is, wordt morgen door een ander belangrijk onderwerp overvleugeld en weer vergeten. Dit geldt overigens niet specifiek voor Turkije, maar is een bewuste poging om enige diepgang te voorkomen. Het is juist voor communistische partijen van belang dat zij hoofdzaken van bijzaken weten te scheiden en de kern van de politieke ontwikkelingen weten bloot te leggen. Het nieuws is nog nauwelijks te volgen en langzamerhand wordt er door een groot deel van de burgers bijna geen weerstand meer geboden.
De meeste mensen blijven zwijgend toekijken naar wat in het land gaande is. Er dreigt een algehele verlamming.
Op 29 december werd er op internet door een plaatselijk medium een bericht verzonden over aanvallen door het leger in de Turkse stad Sirnak. Volgens dit bericht kwamen hierbij zeker 36 mensen om.
De aanval bleek te hebben plaatsgevonden bij Uludere, een dorp dichtbij de grens met Irak. Het was een fout van het leger dat er onschuldige burgers werden aangevallen, waarbij meer dan dertig mensen de dood vonden, verklaarde de regering na een dag stilzwijgen.
De militairen dachten dat deze mensen leden van de Arbeiderspartij van Koerdistan (PKK) waren, maar later bleek het te gaan om dorpelingen die vaten met diesel over de grens meenamen. In de streek worden olie en sigaretten gesmokkeld. Volgens de burgers wordt dit door de militairen gedoogd.
De reguliere media berichtten hierover pas nadat er een officiële regeringsverklaring was uitgegeven. Blijkbaar probeerden zij na de toestemming van de regering een eensluidend verhaal te maken dat ze allemaal konden gebruiken. In al het nieuws over de aanval werd de klemtoon gelegd op het feit dat de dorpelingen smokkelaars waren. Alsof dit een reden kan zijn voor zo'n aanval. De media hebben hun best gedaan om de onschuld van het Turkse leger en de AKP-regering te bewijzen.
De AKP probeert al een lange tijd eigen media te ontwikkelen. Dit is haar deels gelukt, kunnen we zeggen als wij naar de handelwijze van de media kijken tijdens de aanval. De AKP zal echter doorgaan met haar pogingen omdat er nog steeds kranten en mediakanalen zijn die het ware gezicht van de AKP tonen.
Oda-tv is een internetsite en een van de organisaties die het ware gezicht van de AKP proberen te tonen. Begin 2011 is er een inval geweest bij deze oppositionele website. De journalisten Ahmet Sik en Nedim Sener werden gearresteerd en zijn tot nu toe niet vrijgelaten. Ze worden ervan beschuldigd banden te hebben met Ergenekon (waarover we eerder uitvoerig in Manifest hebben bericht). De twee journalisten zijn langzamerhand het symbool geworden van alle 100 journalisten die in Turkije worden gevangengehouden om wat ze schreven.
De rechtszitting over de zaak Oda-tv, waarbij Ahmet Sik en Nedim Sener aanwezig waren, is op 26 december 2011 gehouden. De journalisten bleven na deze zitting gedetineerd. Door de wijzigingen in het rechtssysteem, evenals op alle andere gebieden, weten wij dat de AKP de macht in handen probeert te houden. Het rechtssysteem dient er nu voor om de wensen van de AKP te realiseren, zoals het onderdrukken van mensen die tegen de AKP-regering zijn. Zelfs als zij journalisten zijn. De AKP vertelt intussen dat er in Turkije vrije media zijn en dat journalisten volgens de normen van de Europese Unie hun beroep kunnen uitoefenen. Inderdaad de journalisten die niet zijn gevangengenomen zijn vrij zolang zij de AKP-regering niet tegenspreken.
Tijdens de chaotische sfeer in Turkije, ten gevolge van alles wat er de laatste maanden is gebeurd, waren de kamerleden druk bezig met iets anders. Alle kamerleden van de partijen AKP, CHP (de Republikeinse Volkspartij), MHP (de Partij van Nationalistische Beweging) en BDP (de Democratische Samenlevingspartij) stemden voor een verhoging van 100 procent van het salaris van de kamerleden als zij met pensioen gaan. Zo moeten zij nadat zij twee jaar als kamerlid gewerkt hebben een pensioenuitkering ontvangen van 7750 TL. Een standaard pensioenuitkering voor een burger in Turkije ligt tussen 500 TL en 800 TL. Dat recht hebben burgers als zij hun hele leven gewerkt hebben. De regering neemt natuurlijk ook beslissingen over de verhoging van de uitkeringen van de gepensioneerde burgers. Eind vorig jaar is bijvoorbeeld een verhoging van de pensioenen aangenomen door dezelfde kamerleden... van 4 procent.
Toen de kamerleden negatieve reacties kregen op hun besluit over de verhoging van hun toekomstige salarissen, beweerden zij dat zij met een salaris van 11.659 TL niet konden rondkomen en dat sommigen zelfs al een week geen vlees hadden gegeten. Het blijft dan natuurlijk de vraag hoe zij denken dat mensen met een loontje van niet eens een tiende van hun salaris rond moeten komen. In een speech heeft Erdogan in 2005 ook laten weten dat de kamerleden moeite hebben om rond te komen en werd van de burgers hiervoor begrip gevraagd.
In Turkije moeten burgers volgens de AKP accepteren wat deze partij beslist in het hele land. Zo kunnen onschuldige mensen door simpele fouten worden vermoord. Daarover mogen de media niet schrijven en wie dat toch doet mag zonder enige berechting maanden worden vastgehouden. Tevens kunnen burgers maar beter geen verwachtingen hebben dat er iets zal worden gedaan aan deze 'onbelangrijke' gebeurtenissen, want de kamerleden houden zich bezig met het vullen van hun zakken. De kracht van het verzet ligt zoals altijd bij de strijd, de gezamenlijke strijd.